เวลาเกือบเจ็ดชั่วโมงบนเครื่องบินทรมานสุดฤทธิ์ เธอรู้สึกเหมือนว่ามันนานเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์ ดวงตาเธอแห้งผากเมื่อน้ำในตัวไหลออกมาทางดวงตาคู่นี้จนหมดสิ้น เส้นริ้วแดงก่ำเห็นเด่นชัดมันกระจายอยู่ในดวงตาคู่งาม เธอค่อยๆ เดินตามผู้โดยสารท่านอื่นๆ เมื่อพญานกเหล็กแลนดิ้งที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิหลังเทียบท่าและต่อทางลงกับตัวเครื่อง ประตูเปิดออกอนุญาตให้ผู้โดยสารทยอยลงจากเครื่องได้ เกิดความอลหม่านขึ้นมาแบบปุบปับ คนไหนที่มาท่องเที่ยวก็เริงร่า เพราะจะได้ชื่นชมบรรยากาศแบบที่ไม่เคยพบเจอ เธอเองแทนที่จะมีความสุขที่หลุดพ้นพันธนาการได้สำเร็จ แต่กลับเหงาเหมือนกับว่าความสุขทั้งมวลหายไปที่อิตาลีเสียแล้ว
เสียงจอกแจ๊กของกลุ่มคนรอบตัวดังเหมือนนกตัวน้อยๆ ที่กลับจากการหาเลี้ยงปากท้องต่างแย่งกันพูด แย่งกันคุย สรรพสำเนียงหลายภาษาจากกลุ่มคนที่มาจากทั่วทุกมุมโลกเพื่อท่องเที่ยวในเมืองไทยที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและบรรยากาศแสน
