บทที่7.สวนสวยน้ำใสการเดินเที่ยวของมหาเศรษฐีครั้งแรก!!

1526 คำ

ทิชากรย่นคอหดหนีเสียงทรงพลัง ก็มันน่ารำคาญนี่ถึงมันจะสวยก็เถอะ แต่มันไม่เหมาะที่จะใส่กรุยไปกรายมาตามแหล่งชุมชนที่มีคนเบียดเสียด ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจยาวเหยียด มันก็จริงอยู่ที่มันไม่เหมาะให้ใส่ติดตัวตลอดทั้งวัน ใช่สิ!! มันมีที่ใส่ได้ตลอดโดยไม่รู้สึกอึดอัดนี่แต่แบบมันยังไม่ถูกใจเขาก็เลยยังไม่ได้ประกอบตัวเรือนขึ้นมา อืม...อย่างนี้ต้องซาวน์ความคิดกันหน่อย มันอาจทำให้ยัยตัวเล็กนี่ถูกใจก็ได้ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะทำให้เธอพอใจกับของกำนัลไม่ได้สักอย่าง “ใส่ไปก่อน เดี๋ยวถอดออกให้เองล่ะ สวยดีออกทำไมไม่ชอบพิลึกคน แต่...ถ้าเป็นที่ใส่ติดตัวประจำเธอชอบอะไรที่สุด แบบไม่คิดจะถอดออกเลยอะนะ” หน้าตายไร้ความรู้สึก แต่เขาตั้งตารอคำตอบกันทีเดียวเชียวล่ะ “แหะๆ ไม่ชอบใส่เลยอะคะ แต่ที่สวมไว้ได้ตลอดก็น่าจะเป็นข้อเท้า ขอเส้นเล็กๆ กระจุ๋มกระจิ๋มพอนะคะ ไม่อยากนั้นก็เกะกะอีกนั่นแหละ” เป็นเพราะดวงตาดุดันทำให้ทิชากรต้อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม