EPISODE1 นาบี 1/2
765 คำ
เล่น.ล้ำ.เกียร์
[Cross The Gear]
EPISODE1 นาบี
‘นาบี’ ตอนที่รู้ความหมายของมัน ฉันก็เชื่อว่าชื่อที่พ่อตั้งใจมอบให้นี้ ก็เพื่อจะใช้มันสอนให้ฉันรู้ว่าก่อนที่ชีวิตจะสวยงาม ฉันต้องผ่านร้อนผ่านหนาวอย่างอดทน เพื่อรอเวลาออกจากรังไหม และสยายปีกโบยบินสู่อนาคตที่ดีกว่า...เพราะ ‘นาบี แปลว่า ผีเสื้อ’ ไงล่ะ
เวลาต่อมา...ณ ร้านสะดวกซื้อ
“พี่นาบี! มาเร็ว ๆ มาที่เคาน์เตอร์เร็ว” เพียงฉันก้าวเท้าพ้นประตูร้านเข้ามา ‘ส้มโอ’ ก็กวักมือเรียกฉันทันที เธอรีบส่งผ้ากันเปื้อนให้ฉันสวม แล้วมาประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์ ราวกับมีเรื่องอะไรอย่างนั้นแหละ
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ เงินหายเหรอ” ฉันกระซิบถาม เพราะมองไปเห็นว่าผู้จัดการร้านอยู่ไม่ไกลนัก
“เปล่าค่ะ แต่พ่อหนุ่มเทสดีคนนั้นมาซื้อนมอีกแล้วค่ะ ส้มเห็นเขาเดินดูลูกอมอยู่ทางโซนขนม วันนี้ก็หล่อมาก หล่อจนใจเจ็บเลย” ส้มโอกระซิบตอบมา ทำให้ฉันได้แต่ยิ้มแหย ก่อนที่ตรงเคาน์เตอร์จะมีขวดนมและลูกอมรสส้มวางลง ทำให้ส้มโอรีบปรี่หนีฉันไปทำอย่างอื่น
“สองอย่างนะคะ รับอย่างอื่นเพิ่มอีกไหมคะ” ฉันเอ่ยถามและเห็นเขาส่ายหน้าน้อย ๆ แทนคำตอบ ทำให้ฉันจัดการคิดเงินให้ทันที
“นมกับลูกอมทั้งหมดสามสิบห้าบาท จ่ายผ่านแอพหรือเงินสดคะ” ฉันเอ่ยถาม และเห็นเขายกโทรศัพท์ขึ้นมา ทำให้ฉันกดโค้ดให้เขาสแกนจ่ายค่าสินค้า
“เรียบร้อยค่ะ” ฉันว่า ทำให้เขาหยิบสินค้าแล้วเดินออกไปเงียบ ๆ
“ให้ตาย! วันนี้ก็ยังไม่ได้ยินเสียงสักแอะ เขาเป็นใบ้รึเปล่าคะ ส้มอุตส่าห์เงี่ยหูฟังเต็มที่เลย” ส้มโอบ่นออกมาอย่างเซ็ง ๆ เมื่อวันนี้พ่อหนุ่มเทสดีคนนั้นก็ยังคงไม่พูดอะไรสักคำ
“อย่านินทาลูกค้าประจำแบบนั้นสิ เขามาที่นี่ทุกวันเลยนะ นมนั่นหมดเพราะเขาเลยนี่ เราควรจะขอบคุณเขาสิ ไม่พูดก็ไม่เห็นเป็นไร”
“พี่ไม่อยากรู้เหรอว่าผู้ชายที่สูงยาวเข่าดี เทสอย่างกับนายแบบเกาหลีเกาใจ สวมแมสก์คนนั้นจะมีน้ำเสียงแบบไหน ส้มล่ะอยากรู้จัง” ส้มโอสารธยาย ทำให้ฉันหันมองออกไปที่โต๊ะนอกร้าน วันนี้เขาก็ยังคงพกหนังสือมานั่งอ่านที่หน้าร้านเหมือนเดิมเลย
“เขาไม่พูด จะให้พี่ทำยังไงล่ะ แต่มีอย่างหนึ่งนะที่พี่การันตีได้ ลูกค้าคนนั้นตาสวยมาก แล้วก็น้ำหอมที่อยู่บนตัวเขามันหอมสุด ๆ กลิ่นอย่างกับคนรวยแน่ะ” ฉันกระซิบบอกส้มโอ
“จริงเหรอ งื้อ...พรุ่งนี้ถ้าเขามาอีกส้มจะไปเดินสวนเขาแหละ จะไปแอบดมกลิ่นพ่อหนุ่มเทสดี” ส้มโอทำเสียงกระดี๊กระด๊า ทำให้ฉันได้แต่ส่ายหน้าน้อย ๆ ถ้าถอดแมสก์มาแล้วฟันหลอปากแหว่งจะสมน้ำหน้าให้
“หยุดเพ้อแล้วเฝ้าเครื่องเลย เดี๋ยวพี่เอากระเป๋าไปเก็บก่อน”
“ค่า! พี่ไปเถอะ ส้มเฝ้าเอง”
ติ๊ง!
[คุณมี 1 ข้อความใหม่]
[แมค: ไปทำงานแล้วเหรอ]
เสียงแจ้งเตือนข้อความทำให้ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าเป็นคนที่หายหน้าหายตาไปสองวัน
[นาบี: มาแล้ว นายมีอะไร]
[แมค: เงินเดือนเธอออกแล้วใช่ไหม พอดีว่าแม่ฉันไม่สบาย ฉันยังไม่ได้เงินค่าจ้างถ่ายแบบเลย รบกวนเธอสักพันได้ไหม แล้วฉันจะโอนคืนให้ทันทีที่ได้เงิน]
ข้อความถัดมาของ ‘แมค’ แฟนหนุ่มที่คบกันได้ราว ๆ สี่เดือน ทำให้ฉันหนักใจไม่น้อย เพราะฉันไม่มีเงินเหลือเลย สามร้อยในกระเป๋าฉันต้องซื้อของไปแช่ไว้ทำกับข้าว ฉันคงไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้แน่
[นาบี: โทษที ฉันจ่ายค่าต่าง ๆ ในบ้านไปหมดแล้ว เงินที่ถ่ายแบบก่อนหน้านี้ นายใช้หมดแล้วเหรอ]
[แมค: ฉันเป็นนายแบบหน้าใหม่ ต้องใช้ซื้อเสื้อผ้าอยู่แล้ว เธอพอจะยืมใครได้ไหม]
“พี่นาบี! พี่ไปดูลูกค้าทีสิคะ เขาไม่ยอมพูดกับส้มค่ะ” ส้มโอเดินมาเรียกทำให้ฉันได้แต่สงสัย มีด้วยเหรอลูกค้าที่ไม่ยอมสื่อสารน่ะ
- ผู้เขียน
