ชีคฮาริคลืมตาขึ้นช้าๆ รับถาดเงินที่ถูกกระแทกลงมาบนฝ่ามือของพระองค์เต็มแรงมาถือไว้มั่น ก่อนจะวางลงบนขอบอ่างจากุซซี่ ซึ่งมีพื้นที่ว่างพอที่จะนั่งลงบนนั้นได้อย่างสบายๆ จากนั้นก็แกล้งตีสีหน้าประหลาดใจ ตรัสถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความพิศวง
“อ้าว! เจ้าเองหรอกหรือ เรานึกว่าเป็นเจ้า คาฟาลองครักษ์ของเราเสียอีก”
ราชนิกุลหนุ่มผู้เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน ได้ตรัสถามกลั้วหัวเราะ ทั้งๆ ที่พระองค์นั้นรู้ตั้งแต่แรกเริ่มแล้วว่าคนที่เข้ามาในห้องของพระองค์นั้นเป็นใครกัน เพราะองครักษ์ คาฟาลไม่มีทางกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง หลังจากถูกพระองค์ไล่ให้ออกไป เมื่อได้เอาแชมเปญและไข่คาเวียร์มาเสิร์ฟให้กับพระองค์แล้ว อีกทั้งกลิ่นกายหอมละมุนจรุงใจที่โชยเข้ามาปะทะจมูก ทำให้พระองค์รู้ว่า ผู้ที่เข้ามาในห้องของพระองค์จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแม่นกขมิ้นที่พระองค์ได้สร้างบ่วงแร้วดักล่อไว้ตั้งแต่ต้น
บัณฑิตาหรี่ตาลง พร้อม
