องครักษ์ คาฟาลแย้มยิ้มออกมานิดหนึ่ง ตอนที่ได้รับคำเตือนจากบัณฑิตา เขาพยักหน้ารับช้าๆ และเอ่ยตอบรับออกมาอย่างเห็นดีด้วย
“ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับคุณไข่หวาน เพราะผมเคยเจอฤทธิ์ของไข่ตุ๋นมาแล้ว ผมจะทำทุกอย่างให้เงียบที่สุด ไม่ให้ไข่ตุ๋นรู้ตัวเด็ดขาด ว่ากำลังถูกตามดูแลโดยคนของผม”
“ขอบคุณคุณ คาฟาลมากๆ นะคะ ได้ยินแบบนี้แล้วไข่หวานก็ค่อยโล่งอกหน่อย”
บัณฑิตาคลี่ยิ้มหวาน พร้อมกับเอ่ยขอบคุณเสียงหวานหยด ทำเอาผู้ที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอเริ่มทำตาขวาง แกล้งขยับตัวไปมา พร้อมกับทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ เพื่อเป็นส่งสัญญาณให้รู้ว่าพระองค์กำลังถูกอารมณ์หึงหวงเข้าแล่นงานให้อีกแล้ว
และเมื่อบัณฑิตายังคงยิ้มให้องครักษ์ คาฟาลไม่เลิก พระองค์จึงยกมือปิดปากของบัณฑิตาไว้ เพื่อไม่ให้แย้มยิ้มให้กับองครักษ์หนุ่มอีก พร้อมกันนั้นก็จับบ่าเล็กให้หันกายมาทางพระองค์ ก่อนจะกระซิบห้ามเสียงดุเพราะความหวง!
“เลิก
