“จะเงียบก็เงียบไปแต่ถ้าฉันเย็ดเธอแล้วก็เก็บเงียบของตัวเองให้เงียบเหมือนตอนนี้ก็แล้วกัน” เทรย์พูดขึ้นทันทีเพราะยิ่งรดาเงียบเขาก็ยิ่งหงุดหงิด “ไอ้ระยำ” รดาที่ยืนเงียบอยู่นานก็พูดคำด่าออกมา ที่เงียบไม่ใช่เพราะตอบอะไรไม่ได้แต่เพราะเธอกำลังยืนคิดคำด่าที่ได้เรียนรู้จากน้ำหวานมาในวันนี้ “รดา !” เทรย์ที่ได้ยินรดาเอ่ยปากด่าก็ตกใจมากเพราะเขาไม่เคยคิดว่าเด็กซื่อๆอย่างรดาจะพูดคำด่าเจ็บๆพวกนี้ออกมาได้ “ทำไมโดนด่าแค่นี้รับไม่ได้หรอ” รดาถามขึ้น ยิ่งเห็นเทรย์ไม่พอใจกับคำด่าที่ตัวเองพูดออกมารดาก็ยิ่งได้ใจ ไม่เสียแรงที่น้ำหวานพร่ำสอนอยู่ทั้งวัน “ใครสอนให้พูดแบบนี้” เทรย์ถามขึ้นเพราะคำพวกนี้มันไม่เหมาะกับรดาสักนิด “ทำไม คำด่าของเราตอนนี้มันทำให้คุณรุู้สึกเจ็บบ้างแล้วใช่ไหม” เพราะการที่เทรย์เป็นแบบนี้มันก็แปลว่าคำด่าของรดาได้ผล “ปากดีแบบนี้แหละฉันชอบ ตอนเย็ดก็ช่วยปากดีให้เหมือนตอนด่าแล้วกัน” เทรย์พ