“น้องตาลพูดอะไรพี่ไม่เข้าใจ พี่กับท่านรองเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน เท่านั้น ไม่ได้เป็นเมียกงเมียเก็บอย่างที่น้องตาลพูดออกมาเลย คนอย่างพี่มีศักดิ์ศรีพอ” เสียงแข็งกระด้างของกอแก้วเอ่ยขึ้น
“พี่แก้วก็จำคำพูดของพี่แก้วเอาไว้ให้ดีนะคะ อย่าริอ่านมายุ่งกับพี่ชาย ของตาลเด็ดขาด แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ไม่ได้ พี่ชายเป็นของตาลและก็จะเป็นตลอดไป อ้อ…เชิญพี่แก้วทำหน้าที่เลขาได้ตามสบายเลยนะคะ ไม่แน่ว่าพี่แก้วอาจจะไม่ได้ทำหน้าที่นี้อีกแล้วก็ได้” พรรวิภาเชิดหน้าเชิดตาพูดอย่าง น่าหมั่นไส้
“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความว่าพี่แก้วจะกระเด็นออกจากตำแหน่งนี้แล้วยังไงล่ะคะ พี่ชายกำลังจะไล่พี่แก้วออก” ถ้อยคำของพรรวิภาเรียกความตกใจให้กับ คนที่ได้ยิน กอแก้วถึงกับอึ้งเป็นครั้งที่สอง
“ไม่จริง พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ท่านรองจะไล่พี่ออกได้ยังไง” คนถาม หัวใจเต้นแรง
“อืม...ตาลเองก็ไม่รู้เหตุผลหรอกค่ะว่าทำไม แต่เห็นพี่
