“พูดอะไร อ๋อ...แสดงว่านายแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ใช่มั้ย”
กอแก้วเริ่มรู้ที่มาที่ไปของความบ้าของวัชริศในครั้งนี้แล้ว เขาต้อง แอบฟังเธอคุยโทรศัพท์กับทรงภพ ไม่เช่นนั้นคงไม่บ้าดีเดือดขนาดนี้
“ไม่ต้องมาทำบ่ายเบี่ยง ฉันถามว่าเธอพูดอย่างนั้นกับมันทำไม” น้ำเสียงยังแข็งกระด้างเหมือนเดิม
“ใช่ ฉันรักพี่โด่ง แล้วก็จะแต่งงานกับพี่โด่งเร็วๆ นี้ ที่ฉันนัดนายมา ก็เพราะอยากจะพูดเรื่องของเรา”
กอแก้วคิดว่าการที่เขาเข้าใจผิดมันก็เป็นเรื่องดี เพราะนั่นอาจทำให้ เรื่องทุกอย่างง่ายขึ้น ดวงตาคมเข้มของคนที่ฟังแดงวับเรืองรองเสมือนมี ไฟลามเลียอยู่ น่ากลัวและน่ากริ่งเกรง กอแก้วเห็นแล้วใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าเธอพูดในสิ่งที่ไม่สมควรพูด
“แต่งงานอย่างนั้นหรือ เธอไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับใครหน้าไหนทั้งนั้น!”
วัชริศตะโกนพูดออกไป สาวน้อยอดที่จะสะดุ้งโหยงกับเสียงที่แผดก้อง แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือขี้
