เกิดมาร่าน 25
“เดี๋ยวค่อยโทรกลับก็ได้น่า...ซี้ดดดด เรามาสนุกกันต่อเถอะ”
ตอนนี้เขากำลังเสียวได้ที่ เรื่องอะไรจะปล่อยให้เด็กสาวหลุดมือไปง่ายๆ
Trrrrrrrrrrrrr
Trrrrrrr
เสียงมือถือของลูกแพรยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนทั้งสองคนก็ยังคงดำเนินกิจกรรมเสียวต่อไปอย่างดุเดือด
“ซี้ดดด...อะ อ๊อยย...ตะ แต่แพรกลัวคุณป๋าเป็นห่วง”
เธอไม่อยากให้ทรงพลเป็นกังวล เพราะมีครั้งหนึ่งที่เธอไม่ได้รับสายของเขา จากนั้นวันต่อมาก็โดนงอนเสียนาน อีกอย่างก็เป็นเพราะว่าเธอก็ห่วงเขาเหมือนกัน กลางคืนแบบนี้เธอไม่ค่อยอยากให้คุณป๋ากลับบ้านดึกเท่าไหร่
“งั้นก็ไปรับสายสิ...ซี้ดดด อูยยย...น้าให้เวลาสามนาที” ภาคภูมิยกร่างเล็กออกจากตักของตัวเอง จนท่อนเนื้อแข็งโด่ตัวเองหลุดออกจากรูเสียวของเธอ
“ขอบคุณค่ะน้าภูมิ” เด็กสาวพูดจบก็หันหลังกลับไป โน้มตัวลงไปหยิบมือถือที่สั่นบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟา แต่ขณะที่เธอกำลังจะรับสายนั้น ภาคภูมิ
