เกิดมาร่าน 24
“น้าภูมิ...” ลูกแพรแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ เธอยังจำเหตุการณ์ในตอนนั้นได้ และพยายามที่จะไม่นึกถึงมันอีก เพราะแค่เรื่องของเธอกับลุงสิงห์มันก็ทำให้คุณป๋าเจ็บปวดมากพอแล้ว เธอไม่อยากให้คุณป๋าเจ็บไปมากกว่านี้
“ขอน้าเข้าไปข้างในหน่อยนะ...”
ไม่รอให้เด็กสาวนิ่งอยู่นาน ภาคภูมิดันประตูแล้วเข้าไปข้างใน เดินไปนั่งตรงโซฟาหน้าทีวีที่เปิดทิ้งไว้อย่างสบายอารมณ์
“เอ่อ...น้าภูมิมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ” ลูกแพรตัดสินใจถามออกไปหลังจากที่นิ่งอึ้งอยู่นาน เธอไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่บ้านจริงๆ ตอนนั้นที่เธอกับน้าภาคภูมิมีอะไรกันบนรถ เขาบอกว่าให้เธอไปหาเขาบ้าง แล้วถ้าเธอไม่ไปเขาจะตามมากระแทกเธอถึงในบ้าน
ซึ่งตอนนี้เธอแทบไปต่อไม่ถูกแล้ว เพราะถ้าเกิดคุณป๋ามาเห็นเข้าเธอซวยแน่นอน...
“ไม่มีธุระอะไรหรอก...ลุงแค่เหงาน่ะ คิดถึงหนูแพรจะแย่...แต่หนูแพรไม่มาหาลุงสักที”
“คือหนู...หนูว่า...”
“หืม...มีอะไรเหรอ
