“ดีนะที่ฉลามเป็นปลา ถ้าเป็นคนแม่จะเขกกะโหลกให้ โทษฐานที่ทำให้ลูกสาวแม่มาช้า ตัวนี้มันคาวมากเหรออุ๋ง ถึงได้จัดการนาน” วิกานดาหยิบผักออกมาจากถัง ตามด้วยเนื้อสัตว์
“ปลาจัดการง่ายจ้ะ แต่ฉลามที่อุ๋งพามาช่วยแม่เนี่ยเป็นคน แม่เขกกะโหลกได้เลยจ้ะ”
เสียงหัวเราะและคำพูดคำจาของอุ๋งทำให้วิกานดาหันมาทางลูกสาวทันที
“สวัสดีครับ ผมฉลามครับ” ฉลามยกมือไหว้ ก่อนจะโน้มศีรษะไปใกล้ๆ “ยินดีรับโทษครับที่ทำให้อุ๋งมาช้า”
“สวัสดีค่ะ เอ่อ เพื่อนรุ่นพี่ที่โรงเรียนเหรอลูก” วิกานดาหน้าเหลอ รับไหว้เสร็จก็รีบเก็บมือ แสดงออกว่าไม่อาจเอื้อมเอามือไปเขกหัวชายหนุ่มที่ดูดีตั้งแต่หัวจดเท้าคนนี้หรอก
“ไม่ใช่จ้ะ พี่ฉลามเป็นนักท่องเที่ยวจ้ะ พี่ฉลามเคยเหมาพวงกุญแจในวันที่อุ๋งต้องการเงินมาซื้อยาให้แม่น่ะจ้ะ” อุ๋งเท้าความ
“อ๋อ ขอบคุณมากเลยนะคะที่ใจดีกับอุ๋ง น้าจำวันนั้นได้ อุ๋งมาเล่าให้น้าฟังแล้ว แล้วนี่มาเที่ยวอีกเหรอคะ บังเอ
