เจ้าชายเซรีมแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลย ที่เห็นผู้เป็นพี่ชายถลาออกไปนอกห้องประชุมทันทีที่รู้จากเขาว่าชมพูนุชกลับมาทำงานแล้ว
เขาเริ่มใจคอไม่ดี เพราะพี่ชายตอนนี้ช่างไม่ต่างอะไรจากเขาเมื่อหลายเดือนก่อนเลย
“หม่อมฉันเป็นห่วงเสด็จพี่จริงๆ เลยพ่ะย่ะค่ะ”
ในขณะที่ผู้เป็นน้องชายตกอยู่ในห่วงแห่งความวิตกกังวล แต่จามีลกลับกำลังลิงโลดเป็นที่สุด เขายกเลิกประชุมในทันที และมุ่งหน้ากลับตำหนักของตนเอง
นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไมจะต้องรู้สึกลิงโลดไปทั้งหัวใจแบบนี้ ชมพูนุชก็แค่นางในต่ำต้อยที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเพราะต้องการลงทัณฑ์เจ้าหล่อน แล้วทำไม... ทำไมเขาจะต้องโหยหามากมายแบนี้ด้วย ทำไมจะต้องคิดถึงกลีบปากหวานฉ่ำ และความคับแน่นของหล่อนมากมายแบบนี้ มันเพราะอะไร
จามีลเกลียดตัวเองนักที่อ่อนแอยอมให้ตัณหาราคะครอบงำ แต่กระนั้นเขาก็ไม่อาจจะหยุดยั้งความหิวกระหายที่มีต่อนางในหน้าหวานคนนั้นได้
เขาต้องการห
