ลุงรหัสสายฮอตเนิร์ด

8

สามวันต่อมา

เขมชาดากลับมาอยู่ในโลกความจริงของตัวเอง ภาระงานตรงหน้ายังหนักทุกวัน และเธอต้องเข้าค่ายบ้านพี่เฮือนน้องเหลืออีกราวๆ สิบวัน โดยมีตารางงานแน่นเอี๊ยด

ภาพตั้งแต่คืนเปลี่ยวที่พบลุงจนถึงบ่ายของอีกวัน เธอยังจดจำได้ชัดเจน ต้องยอมรับว่าหลังจากนั้น มีความรู้สึกโหวงอยู่ในอก ไม่ได้เศร้า แต่เธออดสะเทือนใจไม่ได้ว่า เรื่องทั้งหมดนั้น มันจะหลงเหลือแค่ความทรงจำ และอาจเป็นเธอคนเดียวที่เก็บไว้ ส่วนลุง... เขาเป็นผู้ชาย อย่างไรก็ไม่ยึดติดกับความสัมพันธ์ ต่อคนแปลกหน้า

น้ำแตกแล้วแยกทาง เคยได้ยินคนพูดถึงแบบขำๆ พอเจอกับตัว แม่ง...เชี่ยสุดๆ เลย

เมื่อเธอตื่นนอนเช้าที่เสียความบริสุทธิ์ให้ลุง

มีอาหารจัดเตรียมไว้ให้ พร้อมน้ำดื่ม เสื้อผ้าที่เปียกก็ได้รับการดูแลอย่างดี ซึ่งมันแห้งด้วยการซักรีดอย่างเร่งด่วน นอกจากนั้นสิ่งที่ทำให้ช็อก พูดไม่ออกคือ ยาคุมฉุกเฉิน นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยกินมาก่อน คืนนั้นเขาป้องกัน เปลี่ยนถุงอยู่สามรอบ เธอไม่ค่อยรู้รายละเอียดหรอก แต่เขาเป็นคนอธิบายให้ฟัง ว่ามันคับจนขาด!

“ลุงคิดว่า เรายังไม่พร้อมในเรื่องนี้ หนูกินยานี่ซะ ลุงให้คนรู้จักจัดไว้ให้ และมั่นใจได้ว่าไม่อันตราย”

คือข้อความที่เขาใช้ดินสอเขียนไว้ลงบนกระดาษโน้ต ตัวหนังสือหวัดนิดหน่อย แต่อ่านได้

เนี่ย... มันหมายความว่าอย่างไร เขาหวังดีใช่ไหม กลัวเธอพลาดท้องป่องระหว่างเป็นนักศึกษา ฝ่ายเธอไม่ได้ถามสิ่งใดเขาหลังจากเสร็จกันรอบที่สาม ด้วยปวดเมื่อยทั้งตัว พร้อมขอกินยาลดไข้ด้วยตัวรุมๆ ที่สำคัญชื่อของอีกฝ่ายก็ไม่รู้ เบอร์ติดต่อ หรือช่องทางการรู้จักอื่นๆ ก็ไม่ได้ถามไถ่

ใช่สิ มันคือวันไนท์สแตนด์ ที่เธอปากดี พูดว่าแค่อยากจ้างผู้ชายสักคนมานอนด้วย

กระทั่งลืมตามายามนี้ เธอพบว่า มียาคุมฉุกเฉินเตรียมไว้ให้ ส่วนลุง... ไม่อยู่ที่โรงแรมแล้ว

เขมชาดารวมรวบพลังที่มี อาบน้ำใหม่ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเดิม ร่างกายไม่ค่อยโอเค จุกหน่วงที่ท้อง ส่วนนั้นของเธอคงบอบช้ำ ด้วยแรกๆ เขาเบามือ ทว่าเป็นเธอที่เดี๋ยวขอขึ้นขี่ม้า ตบท้ายด้วยการที่เขาจับเธอให้อยู่ในท่าลิงอุ้มแตง

เชี่ย... นี่มันครั้งแรกของเขมชาดา แต่พบกับลุงฮอตเนิร์ด ที่ใส่ไม่ยั้ง ก่อนเข้ามาในโรงแรมก็นึกสนุก และชอบที่ได้อ่อยผู้ชายเนิร์ด สวมแว่นพูดสุภาพ แสนจะเอาใจ ทว่าพอขากลับหญิงสาวเลยเหม่อหนัก ยามนั้นเธอเปิดมือถือ และเลื่อนดูสิ่งต่างๆ อรรณพส่งข้อความมา มีสายจากชัยชนะด้วย รวมถึงพี่รหัสกับยายรหัสของเธอ ซึ่งพวกเขาก็มาที่ค่ายนี้

เขมชาดาตัดสินใจว่า จะไม่ได้โทร.กลับหาใคร เธอใช้วิธีง่ายที่สุด แทนการตอบคำถาม คือถ่ายรูปหน้าสดๆ ของตัวเองลงบนโลกโซเชี่ยล และด้านหลังติดโรงแรมที่พักด้วย

ไม่ถึงสิบวินาทีด้วยซ้ำ

เพื่อนๆ และรุ่นพี่ รวมถึงคนรู้จัก ต่างระดมพิมพ์ข้อความในสเตตัสของเธอ และส่วนมากไปในทิศทางเดียวกัน

อีหมวย... มึงเขียนคิ้วเดี๋ยวนี้ ผีจีนยังไม่หลอนเท่ามึง

นังหมวย... เมื่อคืนได้นอนหรือเปล่าวะ หน้าซีดยังกะศพ

อ๊ะ... นังแรด คอมึงไปถูกหมาที่ไหนกัดมา ถึงได้มีรอยจ้ำๆ แบบนั้น อย่าบอกนะว่ามึงกำลังสร้างคอนเทนต์เสียสาว

ฉิบหาย... กล้องมือถือมันดีเกินไปแล้ว

ภายอึดใจต่อมา รูปดังกล่าวก็หายไปจากสเตตัสของเขมชาดา

ยามเช้าในวันต่อมา มีงานเสริมจากแผนเดิม เนื่องจากผู้ใหญ่บ้าน(บิดาของอรรณพ)ได้งบมาเพิ่ม ต้องการห้องน้ำสำหรับโรงเรียนประถมที่ยังขาดแคลน นักศึกษาจึงถูกแบ่งเป็นสองกลุ่ม หลักๆ ตอนแรกหญิงสาวไม่อยากขึ้นรถหกล้อเล็กไปกับชัยชนะ แต่กลายเป็นว่าเขาทำตัวแปลก ดูผิดปกติ ไม่ได้ตอแยกับเธอ ทั้งให้เกียรติพูดจาแสนสุภาพ ท่าทีประหลาดเช่นนี้ใครไว้ใจก็แย่

อรรณพบอกว่า ชัยชนะเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่เพราะรุ่นพี่เรียกไปปรับทัศนคติ ทว่าเขมชาดาเจ็บครั้งเดียวก็จำ อีกอย่างหากที่ร้านอาหารคืนนั้น เธออ่อนแอสักหน่อย หรือยอมอีกฝ่าย เปิดซิง เขมชาดารังเกียจตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ๆ

ฝ่ายพี่รหัสของหญิงสาวตัวจริง เป็นชายหนุ่มที่ชื่ออาจหาญ เฮียหยง เป็นคนเชื่อสายจีนฝั่งทางบิดา หากผิวเข้มไม่ได้ขาวจั๊ว เพราะได้มารดามาเยอะ เขาหล่อไปอีกแบบ แต่สำหรับเธอ พี่ก็คือพี่ ไม่ได้มีอารมณ์พิศวาส อย่างที่คนอื่นกรี๊ดเฮียหยง ด้วยฝ่ายนั้นเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัย

“หมวย ถ้าอยากอยู่ที่ไซต์เดิมเพื่อเก็บงานห้องสมุดก็ได้นะ” อาจหาญเดินมากับอรรณพ ซึ่งต้องไปกับรถหกล้อที่กำลังติดเครื่องรออยู่

“โอ๊ย สบายมาก เขียนจะไปกับออดี้ค่ะ อีกอย่างงานใช้แรงเยอะๆ เขียนพร้อมเสมอ” เขมชาดาบอกไปอย่างนั้น แต่อรรณพแอบเป็นห่วง สิ่งที่เธอไม่ได้บอกคนอื่นว่าไปทำอะไรที่โรงแรมนั้น อรรณพรู้หมดไส้หมดพุงจากปากของสายสืบ!

“อื้อฮึ ตามใจ แต่ห้ามเลยนะ ถ้าจะจับกลุ่มหาขโมยของกินชาวบ้านล่ะ ทั้งไก่ ทั้งผลไม้ พี่รู้นะว่า พวกเธอตั้งใจจะไปหาของป่ากินกันมากกว่าทำงานจริงจัง”

อาจหาญว่าอย่างนั้นก็เหมือนจะดับฝันเขมชาดาและอรรณพ เพราะหญิงสาวไม่ได้อัพเดท ข้อมูลในเพจฯ กับรูปใหม่มาระยะหนึ่งแล้ว วันนี้ตั้งใจจะทำคลิปน่ารักเสียหน่อย

“เฮียหยง พูดแบบนี้ เขียนเสียใจเป็นนะ คนอยากทำงานจะแย่แล้ว”

เขมชาดาพูดจบก็เบ้ปากให้พี่รหัสของตน ก่อนเกาะแขนอรรณพ เพื่อเดินขึ้นรถหกล้อเล็ก

“อ่อ ตอนนี้ลุงรหัสแกมาที่นี่แล้วนะหมวย สักพักคงได้เห็นกัน แว่วๆ ว่าเอาของมาฝากรุ่นน้องทุกคนด้วย แกคงได้ของใหญ่ ของโต ของพิเศษ แบบจุกหน่วงท้องสัดๆ”

หญิงสาวยักไหล่น้อยๆ เธอไม่ได้สนใจอีกฝ่าย นี่ก็ผ่านการรับน้องมาพักใหญ่ เรื่องสายสัมพันธ์รหัสอะไรพวกนั้น สำหรับเธอไม่ได้มีความสำคัญ อีกอย่างคนที่เป็นลุงรหัสหญิงสาว ไม่เคยโผล่หน้ามาให้เห็น แถมมีข่าวไม่ดีของเขาเข้าหูอยู่บ้าง ทั้งเรื่องซิ่วจากวิศวกรรมเครื่องกลก็เพราะก่อเรื่องแย่ๆ ไว้ จนทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเสียใจหนัก และมีข่าวที่ซุบซิบหนาหูว่า รุ่นพี่คนนั้นบังเอิญท้อง แต่ถูกบูลลี่หนัก จากเพื่อนๆ และคนรอบข้าง ทำให้กลายเป็นคนซึมเศร้า และเกิดอุบัติเหตุจนแท้งในหอพักมหาวิทยาลัย ข่าวดังกล่าวปิดเงียบ แต่ก็นั่นแหละ เรื่องคาวๆ มักจะมีคนเอามาเปิดโปงเสมอ

ซึ่งทั้งหมดนี้ คนที่เล่าให้ฟังคือชัยชนะ แม้จะดูเหมือนป้ายสีตีไข่ให้ลุงรหัสของเธอ แต่ข่าวนี้ยังไงก็มีมูล ด้วยมีหลายคนไม่รู้ว่า เขมชาดากับรุ่นพี่ที่เป็นข่าวรู้จักกัน เพียงแต่ก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนที่ว่า คือลุงรหัสของตัวเอง!

ส่วนยายรหัสเขมชาดา เป็นพี่ปีสี่ที่สวยจัด ตอนนี้มี

แพลนว่าจะแต่งงานกับนักธุรกิจหนุ่มหลังเรียนจบทันที

รถหกล้อเคลื่อนตัวออกจากจุดที่พักช่วงแปดนาฬิกาตรง เขมชาดาที่ตอนแรกอาการดีๆ หากถูกฝุ่น และลมพัดเข้าหน้าเต็มๆ หลายหน ทั้งเมื่อคืนก็เล่นมือถือดึกไปหน่อยก็มีอาการพะอืดพะอม ซึ่งคนขับรถบอกว่าจะจอดแวะแถวร้านสะดวกซื้อ เพราะที่พวกเธอจะไปทำงาน อยู่ไกลจากร้านค้า สัญญามือถือเข้าขั้นห่วย ยิ่งกว่านั้นไฟฟ้าดับบ่อยด้วย

“เขียนแบบ... พี่มียาดม กับยาหม่องนะ เอาไหม” ชัยชนะนั่งอยู่ไกลๆ ห่างออกไปเกือบช่วงตัว แต่เขาก็สังเกตอาการเธอมาตลอด จึงเดินมาใกล้ๆ เธอ

หญิงสาวส่ายหน้า ไม่ใช่จงเกลียดจงชังเขา แต่อยู่ห่างคนๆ นี้ไว้มันคงทำให้เธอมีชีวิตที่ดีกว่า

และพอเธอหันหน้าหนีไปอีกทางคราวนี้ เขมชาดาก็ต้องยกมือปิดปากทันที ด้วยสายตาเธอหันไปเห็น แผงขายไส้กรอกอิสานข้างทาง และหม่ำเนื้อวัว เนื้อหมู กุนเชียง ที่ห้อยติดกันเป็นพรืด ขนาดของมัน ดูแล้วอดคิดถึงบางสิ่งของผู้ชายไม่ได้ และมีแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มัดเป็นก้อนกลมๆ น่ารักเชียวแต่ ยิ่งมันอยู่ใกล้กัน เขมชาดาก็จินตนาการไปไกล

เชี่ย โหยโตงเตงอะไรขนาดนั้น มะ ไหว...

เธอคุ้นๆ ว่าขนาดที่ยาวและใหญ่โตแบบนี้มันวนเวียนอยู่บนหน้าเธอ หน้าอก แล้วก็กลับฉ่ำแฉะตลอดคืนก่อน

ยามนั้น ภาพบางอย่างผุดเข้ามาในหัว เธอเป็นคนทะลึ่งอยู่หรอก แต่พอมีประสบการณ์กับลุง อะไรที่เคยหมกหมุ่นเกินไป ก็ทำให้เวียนศีรษะขึ้นมาดื้อ ๆ

ยิ่งในตอนที่เธอถูกลุงใช้ท่อนเนื้ออุ่นตีที่แก้มเบาๆ เพราะดื้อ ไม่ยอมเชื่อฟังเขา แล้วเขาแก้เผ็ดด้วยการ ส่งมันเข้าไปในโพรงปาก ก่อนจะฉีดอะไรที่อุ่นๆ ตามไปจนหญิงสาวแทบสำรัก ลุงเปิดประสบการณ์หญิงสาวมาก นอกจากจับพลิกร่างคว่ำหงายแล้ว น้ำของเขาเธอก็ได้ลิ้มรส แบบจัดเต็ม

“ลุงกินสับปรด ไปหลายลูกเลย หวานไหม...เขียนแบบ”

คำพูดเขา และภาพในคืนที่มีกิจกรรมแนบแน่นผุดเข้ามาในหัวอีกแล้ว ไหนว่าน้ำแตกแล้วแยกทางไง ฮื่อๆ ๆ ทำไม ต้องเป็นเธอฝ่ายเดียวที่จดจำทุกอย่างได้ขึ้นใจ และเฝ้าคิดถึงลุงมากมายเพียงนี้

“อีหมวย...แกแปลกๆ ไปนะ”

อรรณพเห็นท่าเพื่อนไม่ดี รีบผลักชัยชนะออก จนพี่ปีสองเกือบเซเสียหลักล้มลงบนพื้นรถหกล้อ จากนั้นเขาหาถุงพลาสติกมาให้เพื่อนไว้ ด้วยดูท่าทางแล้ว หญิงสาวคงจะอาเจียนแน่ ๆ

ฝ่ายเขมชาดา โบกมือโบกไม้ จังหวะนั้น เหมือนฟ้ายังเห็นใจ เพราะรถหยุดพอดี

ฉิบหาย

“ไหวไหมหมวย กลับไปนอนพักเถอะ หรือไม่โทร.หาเฮียหยง ให้เขามารับไปหาหมอ” อรรณพบอกกับเพื่อน ส่วนเขมชาดาหูดับชั่วขณะ และพยายามสลัดภาพของไส้กรอก และหม่ำให้หลุดออกไปจากหัวอย่างไวที่สุด

แต่ไม่วายที่น้าคนขับรถหกล้อที่จอดรถแล้ว ก็หวังดีเหลือเกิน เขาเดินมาหานักศึกษา พร้อมประกาศว่า

“นอกจากหม่ำที่เป็นของฝากแล้ว ข้าวหลามที่นี่ก็เผาใหม่ๆ ของขึ้นชื่อเลยนะ ข้าวหลามลืมผัว มีทั้งต้นตำรับ ทรงเครื่อง ข้าวขาว ข้าวดำ ใส่น้ำกะทิก็เด็ด เค็มหวานกำลังดี”

เชี่ย...ยิ่งกว่าเดิม ข้าวหลามลืมผัว ลืมอะไรกัน ยิ่งทำให้คิดถึงลุงมากกว่าเดิม จนชะนีน้อย มึนงงไปหมดแล้ว

อรรณพมองหน้าเขมชาดา และยามนั้นเขาส่งเสียงดังขึ้นว่า “ทุกคนถอย!”

สิ้นเสียงดังกล่าว เขมชาดาก็ปล่อยอาเจียนออกมาก๊อกใหญ่ หมดกันสภาพคนสวย ดูไม่จืดเลยงานนี้