9
1338 คำ
เขมชาดาไม่ได้กลับไปที่พัก เธอยืนยันจะทำงานกับเพื่อนๆ ระหว่างนั้น อาจหาญกับสาริณี(ยายรหัส) ก็ทั้งส่งข้อความและส่งเสียงมาถามไถ่อาการ พลอยให้เรื่องนี้ไปขวางหูขวางตาเพื่อนบางคนจนได้ โดยเฉพาะกลุ่มที่แอนตี้เธอ
การทำงานห้องน้ำในโรงเรียนแห่งนี้ ไม่ได้ลำบากมากนัก เพราะมีชาวบ้านปรับพื้นที่ไว้แล้ว งานหลักๆ ของกลุ่มนักศึกษาคือผสมปูนเทพื้น ซึ่งเขมชาดาช่วยงานได้อย่างแข็งขัน และยังมีงานผูกเหล็กทำตะแกรงเทพื้นทำด้วย ซึ่งเธอเคยทำงานก่อสร้างมาตอนเป็นเด็ก เรื่องพวกนี้จึงคล่องแคล่ว
กระทั่งใกล้ช่วงเที่ยงอรรณพ ผู้ที่แม้จะบึกบัน แต่กลับชอบทำอาหารจึงมาชวนเขมชาดาไปเตรียมของกินสำหรับทุกคน
“ส้มตำปูปลาร้านะ แล้วฉันจะทอดไข่ชะอมเพิ่มด้วย”
“เยี่ยมเขียนก็หิวอะ... เปรี้ยวฉิบหายแล้ว” เขมชาดาบอกอย่างนั้น แล้วก็หัวเราะ เธอหิวบ่อย และอยากกินหลายอย่าง อยู่ๆ พออรรณพพูดถึงส้มตำ ก็ตาลุกวาวทันที
“ฉันเตรียมแคบหมู ไส้กรอกอิสานตะกี้ก็ซื้อมาย่างด้วย แล้วยังมี ของเด็ดอีก... ครั้งที่แล้วแกถูกหลอกให้กินคุกกี้ก***าใช่ไหม คราวนี้ฉันแก้เผ็ดคืนให้”
“อะไรวะออดี้”
พอเพื่อนพูดถึงคุกกี้กัญชา หญิงสาวก็ใจหล่นวูบ มันน่ากลัวอยู่มาก เพราะทำให้เมา ทั้งคึกจนเกินเหตุ
“เขาเรียกว่า ชิ้นจ้า ฉันให้หลานสั่งด่วนเลยนะ เมื่อเช้าไปรอรับที่ท่ารถตู้ด้วย สะอาด ปลอดภัย และใส่งาอย่างดี อ่อ มีแบบผสมขาวเหนียวด้วย เวลาทอดมันจะกรุบๆ กรอบๆ”
“ชิ้นคืออะไร อย่าเพิ่งเพ้อไปไกล อธิบายก่อน”
อรรณพไม่พูด แต่ชี้มือไปยังสุนัขสองตัวที่วิ่งไปมาแถวๆ นั้น
“สัด... มึงสรรหามากินทำไม บาปกรรมแท้ๆ”
เขมชาดาคอแข็งขึ้นมา และรู้สึกสงสารสุนัขหากต้องถูกนำมาทำเป็นอาหาร เมื่อเช้าเจอหม่ำเป็นดุ้นๆ พอเที่ยงก็เป็นเนื้อเอ๋ง นี่มันเกิดอะไรกับเธอ แค่นอนกับลุงแปลกหน้าคนหนึ่ง ชีวิตก็ประสบกับชะตากรรมที่พลิกผลันถึงเพียงนี้เลยหรือ
อาหารเที่ยงมื้อดังกล่าวน่ากินจัด และเขมชาดาก็อาสาบริการตักให้เพื่อนๆ ที่เข้าแถวรออยู่
ชัยชนะเดินวนไปมา เหมือนเขาอยากพูดอะไรกับเขมชาดาเป็นพิเศษ แต่หญิงสาวพยายามเสนอเนื้อชิ้นให้รุ่นพี่ และนั่นเลยทำให้อิงดาวหมั่นไส้
“ทำไมเขียน ต้องคะยั้นคะยอตักเนื้อทอดให้แต่พวกรุ่นพี่ผู้ชายด้วย ดาวก็ทำงานเหมือนกันนะ ยังไงอย่าให้มีสิทธิพิเศษสิ หรือว่า...เขียนคิดอะไรกับพี่วิน เหมือนที่เป็นข่าว!” อิงดาวส่งเสียงสูงๆ ของเธอ และแทรกตัวมาอยู่ระหว่างชัยชนะกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ตอนนี้เธอจึงอยู่ด้านหน้าสุด
ฝ่ายเขมชาดาที่มีทัพพีอยู่ในมือ หวิดจะใช้มันตีใส่ศีรษะอีกฝ่าย เพราะปากเสีย พูดเรื่องไม่เป็นมงคลให้เธอหงุดหงิด
“ของมันรสจัดไปหน่อย เธออย่ากินเลยดาว และทอดน้ำมันเยอะด้วย เนื้อนี้กินคู่กับพวกแหนมสด แล้วก็พริก มะเขือเปราะ มีแจ่วปลาร้าดิบด้วย เธอกินเป็นเหรอ”
อรรณพช่วยห้ามทัพ และมิวายส่งค้อนให้อิงดาวแทนเพื่อน แต่อิงดาวดูเหมือนไม่ยอม เธอแสดงท่าทางอยากกินเนื้อชิ้นเสียเต็มประดา
“เออๆ อีหมวย คุณดาวเขาอยากกิน แกก็ตักให้เขาเลย เดี๋ยวจะหาว่ากูหวงของกินอีก” อรรณพบอกเขมชาดา และอีกฝ่ายก็ตักชิ้นเนื้อให้เป็นพิเศษ เรียกว่าพูนจานเลยทีเดียว
“แบ่งๆ กันกินก็เท่านี้” อิงดาวว่า แล้วหันไปยิ้มให้กับชัยชนะจนหน้าบาน
“เขียนแบบ... กินข้าวเยอะๆ นะ และถ้าอยากกินของหวาน เดี๋ยวตอนเที่ยงจะมีคนจ้างรถไอศกรีมมาเลี้ยงด้วย”
“ใครเลี้ยงเหรอคะ” เขมชาดาถามออกไป
“อ้าว... เขียนแบบไม่รู้เหรอ โถ พี่ก็นึกว่าตั้งตารออยู่เสียอีก” ชัยชนะพูดเป็นปริศนา ก่อนแกล้งปิดปากเงียบ ดูเหมือนเขากำลังเริ่มเล่นสงครามประสาทกับเธอ
เขมชาดาดูแลอาหารให้เพื่อนๆ เสร็จ ก็ไม่ทันได้ตักสิ่งใดเข้าปาก มือเท้าเธอพลันเย็นจัด เมื่อร่างสูงของผู้ชายคนนั้นเดินมาพร้อมกับรุ่นพี่ปีสี่ที่ชื่อสายสืบ
“หล่อแพ็คคู่มันเป็นอย่างนี้ มึงดูสิอีหมวย... คนนี้ขาวตี๋สำอางเนี้ยบฉิบหาย อีกคนเนิร์ดสวมแว่น ท่าทางสบายๆ แต่สายตาแม่งเร่าร้อนฉิบหาย เดาจากทรงจมูกนะ แล้วก็ขนาดนิ้วมือ มันต้องเบอร์ 56 มม.ชัวร์”
อรรณพมองไปที่สายสืบ และผู้ชายอีกคน ซึ่งรู้จักอยู่บ้าง เขาจะเป็นใครได้หากไม่ใช่ลุงรหัสของเขมชาดา เป็นบุญตาเหลือเกินพ่อเจ้าพระคุณ ผ่านมาเป็นชาติ กว่าจะปรากฏตัวให้เด็กปีหนึ่งได้ยลโฉม
ฝ่ายเขมชาดาส่ายหน้า และเอ่ยอย่างเผลอไผล
“60.. 60มม.บวกขึ้นนิดหน่อย”
“เชี่ย แกรู้ได้ไง แล้วถ้าใหญ่ขนาดนั้นกีจะฉีกไหม”
“เขาบอกเราเองล่ะ เพราะใส่ถุง 58มม... แล้วมันขาด!”
เขมชาดาเอ่ยจบก็รีบยกมือปิดปากทันที
ฉิบหาย... เธอโป๊ะแตกแล้ว
อรรณพมองเพื่อนสนิทตาแทบกลับ แล้วเขย่าแขนหญิงสาวแรงอยู่สักหน่อย
“อีหมวย...รู้ใช่ไหม พี่คนนั้นคือลุงรหัสแก แล้วเนี่ยไปเปิดหม่ำหมูอวบๆ ให้กันดูตอนไหนวะ สายรหัสเขาห้ามเรื่องนี้นะโว้ย ผิดผีมากๆ” อรรณพถามเสียงดัง และเขมชาดาก็ดึงสติตนกลับได้ทัน แต่เดี๋ยวนะ ลุงรหัส...
ใครคือลุงรหัสของเธอ อย่าบอกนะว่าเป็นผู้ชายคนนั้น
ลุง...และเธอก็ได้ยินคำพูดของเก้าชลย้อนกลับมา
“เรียกลุงเถอะ... น่าจะเหมาะสมที่สุดระหว่างเรา”
หญิงสาวทำตาโต และหัวเราะน้อยๆ
“นึกยังไงอยากเป็นลุงของหนูเนี่ย”
“ผมว่านักศึกษาเรียกแบบนี้ถูกต้องที่สุด อย่างน้อยที่สุด ผมจะได้เตือนตัวเองไว้ด้วย อะไรที่มัน ผิดกฎอาจทำให้เรา... มองหน้ากันไม่ติดในภายหลัง”
อรรณพจ้องเพื่อนที่กำลังปั้นข้าวเหนียวก้อนใหญ่ แล้วบี้ไปมาจนแน่น ถ้าเผลอเอาเข้าปากคงได้ติดคอตายกันพอดี
“อีหมวย... เป็นอะไร อย่าบอกนะว่าผีเข้า นั่นๆ ทำตาเหลือก จมูกบานพะเยิบๆ อย่างนั้น”
เขมชาดาตัวสั่น หูร้อนจัด ตาลาย ตอนนี้มองเห็นร่างสูงใหญ่ของเก้าชลเป็นกระสอบทราย เธออย่างออกแรงกับเขาเหลือเกิน
“มีดอยู่ไหนวะ กูอยากตัดหม่ำเนื้อสดๆ แล้วสับให้ละเอียด จากนั้นจะได้โยนให้หมาแดก ถ้าหมาไม่แดก ก็จะแดกเอง”
“เชี่ย... หลอนสัดแล้วมึงอีหมวย”
อรรณพห่วงเพื่อน และดึงข้าวเหนียวก้อนโตออกจากมือ จากนั้นก็หันไปมองเพื่อนอีกสองคนให้เตรียมการรับมือ เพราะท่าทางเขมชาดาเอาเรื่องน่าดู
และสถานการณ์ตรงหน้ายิ่งร้อนระอุ ราวกับมีระเบิดลงพร้อมกันหลายลูก อิงดาวพาเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อดารัณ หรือครีมไประริกระรี้ข้างสายสืบและเก้าชล มองจากจุดนี้ก็เข้าใจได้เลยว่า ดารัณอยากกินเก้าชล ส่วนอิงดาว... นอกจากสนใจชัยชนะ เป้าหมายของหญิงสาวคงมีสายสืบด้วย ผิดแต่รุ่นพี่ปีสี่คณะสถาปัตย์ฯ คนนั้น อาจเป็นของสูงไปหน่อยสำหรับเธอ สายสืบรวย ที่บ้านเปิดบริษัทใหญ่โต น้องชายต่างมารดาเขาก็หล่อ คนอย่างดารัณย่อมหวังผลยาวๆ แน่นอน พี่ไม่ได้ก็ขอฟาดน้องอะไรทำนองนั้น
- ผู้เขียน
