เขมชาดาว้าวุ่นใจ เธอไม่เห็นหน้าเก้าชลเลยตั้งแต่พูดจาแย่ๆ และสะบัดก้นเดินหนีเขา แรกเริ่มอยากส่งข้อความไปหาชายหนุ่ม แต่ละอายใจเกินไป
ถึงเธอเป็นคนกล้าทำกล้ารับ ทว่าตอนนี้ การเผชิญหน้าเก้าชล กับเป็นเรื่องยากหนักหนา
ถึงอย่างนั้น เช้ามืดวันนี้เธอก็ว้าวุ่นใจจัด และทำให้เข้าหน้ารุ่นพี่และเพื่อนๆ ที่พักในรีสอร์ตห้องเดียวกันแทบไม่ติด เนื่องจากเธอเกือบทำให้ทุกคนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ลับๆ ที่เกิดขึ้นกับเก้าชล
เขมชาดาลุกจากเตียง ก็เช็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก ตอนนั้น ดวงตาแดง ผมกระเซิง และตัวยังสั่นน้อยๆ
ฝันร้าย...
เธอต้องบอกอย่างนั้น เพราะเก้าชลตามหลอกหลอนเธอ ร่างกายอีกฝ่ายผะผ่าวร้อน และยังทำในสิ่งที่เธอต้องหนีบสองขาเข้าหากัน
อ๊ะ... อื้อ ... ลุง... แบบนี้ไม่ได้ เนี่ยมันท่าด็อกกี้สไตล์เหรอ ให้ตายเถอะ ท่านี้เธอเคยแต่เห็นในแอคหลุม ผู้ชายที่เธอติดตามคนนั้นมีดวงตาคมๆ แขนยาวกำยำ เขาป้อนงูสีเข้ม
