เขมชาดาแยกตัวออกมาจากทุกคน อารมณ์เธอสงบลงแล้ว ตอนนี้อยากเก็บของกลับหอพัก ไม่คงกลับบ้านเกิด เธออยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ไม่ต้องการพบหน้าเก้าชล หรือเพื่อนๆ คนอื่น ความรู้สึกคือเสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์
“หนูไม่มีอะไรคุยกับลุงอีก ปล่อยเถอะค่ะ”
“เราต้องมีเหตุผลนะหนู... อย่าใช้แต่อารมณ์สิ”
“นี่ก็พยายามสงบแล้วนะคะ แต่... เราเริ่มต้นจากวันไนท์สแตนด์ เมื่อเป็นอย่างนี้ ก็อย่าสานต่ออะไรเลย อีกอย่างหนูเสียหาย เพื่อนคงพูดเรื่องหนูกับลุง สนุกปากกันแน่”
ชายหนุ่มนิ่งขรึม เขาอยากอธิบายหลายสิ่ง ต้องการให้เธอเข้าใจว่า ที่เขายังตอแยเธอไม่เลิก เพราะอยากให้เขมชาดามั่นใจว่าเขาพร้อมรับผิดชอบทุกสิ่ง ส่วนข่าวต่างๆ นั้น ความจริงคือทั้งอิงดาว และดารัณยังไม่ได้ทำสิ่งใดเลย ทั้งคู่แค่กำลังวางแผนสกปรก หากถูกสกัดดาวรุ่งเสียก่อน
“เมื่อเราคนรักกัน มันไม่มีสิ่งที่ผิด ลุงอยากให้หนูเชื่อใจว่า ต่อจากนี้ ลุงจะอยู่ข้างๆ หนู”
