ฉันค่อย ๆ ก้าวขาเดินตรงไปยังจุดที่ผู้ชายรูปร่างกำยำทั้งสามคนนั่งอยู่ ทุกย่างก้าวที่เดินไม่มีใครรู้เลยว่าฉันหวาดกลัวคนพวกนี้มากแค่ไหน แต่ต้องข่มอารมณ์พวกนั้นเอาไว้ลึก ๆ ในใจไม่แสดงออกมา
"จะยืนค้ำหัวอีกนานมั้ย"
เมื่อเดินมาถึงตรงที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ ฉันยังไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรยังไงจึงได้แต่ยืนนิ่งอยู่ข้างผู้ชายผมสีน้ำเงินเข้มอมดำดูแปลกตาแต่เข้ากับเบ้าหน้าของคนทำอย่างไร้ที่ติ เสียงเข้มที่เป็นคนนัดฉันมาวันนี้ก็ดุขึ้นจนฉันทำหน้าไม่ถูก
"ชงเป็นมั้ย" คนที่ฉันเผลอมองและเอ่ยชมความหล่อลงตัวอยู่ในใจแถมเป็นคนเดียวกันกับที่เรียกฉันมาชงเหล้าถามขึ้น
"ค่ะ" ฉันตอบอย่างไม่อ้อมค้อม สายตายังคงแอบลอบมองใบหน้าคมเข้ม ดูน่าค้นหาเพราะเขาทำหน้านิ่งตลอดเวลา
"หึ" เพราะโต๊ะที่วางน้ำแข็งจะสลับกับเก้าอี้ที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ ทำให้ฉันที่จะลงมือชงเหล้าราคาแพงหูฉี่ได้ยินเสียงขำขันในลำคอผู้ชายผมสีแดงเพลิงที่นั่งอยู่ซ้า
