09.00 น. ของวันรุ่งขึ้น
แสงแดดอ่อนๆยามสายๆที่ลอดผ่านผ้าม่านสีพื้นเข้ามายังในห้องนอนทำให้ฉันตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียทำไมเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับตัวฉันเลยล่ะฉันค่อยๆขยับตัวแล้วกระพริบตาเบาๆแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา
“มอร์นิ่งคิสครับเมีย”
“กรี๊ดดดด!!”
ผลัก!! ตุบ!!
“โอ้ย!! ถีบทำไมเนี่ยเจ็บนะ”
“ไอ้ร่าน ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต นายเข้ามาในห้องนอนฉันได้ยังไงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”
รู้ไหมว่าฉันตื่นมาเจอกับอะไรฉันตื่นมาบนเตียงที่มีเซอร์เวย์นอนกอดฉันอยู่แล้วพอฉันลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นเขาก็จุ๊บปากฉัน ๆ ถึงได้กรี๊ดลั่นแล้วถีบเขาจนตกลงไปข้างเตียงแบบนี้ย้ำนะคะว่าฉันถีบเขาจริงๆ
แล้วเขายังมีหน้ามาถามว่าถีบทำไมอีกฉันไม่บีบคอเขาตายก็ดีแค่ไหนแล้วนี่มันในบ้านฉันนะทำไมเซอร์เวย์ถึงได้ใจกล้าหน้าด้านขนาดนี้
“ใจเย็นๆสิครับเมียถีบผัวแรงขนาดนี้ถ้าเกิดผัวใช้การไม่ได้ขึ้นมาเราอดมีลูกเลยนะ”
“ไอ้บ้า!! ใครจะไปอยากมีลูกกับนายกันออกไปจ
