2.2 เมื่อมันยังคงอยู่
1660 คำ
ลีโอนั่งลงตรงม้านั่งเบาะตัวยาวด้านริม เลน่าขยับไปนั่งข้างเขา มาวินนั่งประจำเก้าอี้สีดำ เมื่อเขานั่งแสงไฟอ่อนๆ ก็ค่อยๆสว่างขึ้น ว้าว! นี่ยังกับหนังอิมพอสซิเบิ้ล มีจอเล็กๆมากมาย พร้อมกับคีย์บอร์ดและปุ่มเล็กๆที่เธอไม่รู้ว่ามีไว้ประโยชน์อะไร เลน่านั่งมองจนตาค้าง ตกลงพวกเธอเป็นสายลับหรือเปล่านะ! ทำไมถึงดูลึกลับน่าค้นหากันจัง
รถค่อยๆเคลื่อนไป ออกจากอาคารมุ่งสู่ถนน ตั้งแต่ตื่นมาพบกับความจริงที่แปลกๆ ในวันนี้ นอกจากสำรวจตัวเอง และมองที่อาศัยทางระเบียงกระจกแล้ว เธอก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เมืองไหน ประเทศไหน จะเป็นไปได้มั้ยว่าเธอที่เป็นหญิงสาวตัวคนเดียว ไม่มีคนที่จะตามหาถ้าหายไป เธออาจจะถูกพวกเขาลักพาตัวมาและทดลองอะไรกับเธอ จนเธอสูญเสียความทรงจำ
“ลุงฉอดครับ ไปตามเส้นทางที่ผมตั้งไว้นะครับ”
“ครับผม” เสียงตอบรับผ่านลำโพงขนาดเล็ก ลุงฉอดคงเป็นคนขับรถ แต่ก่อนที่ความคิดเงียบๆของเลน่าจะไปไกลกว่านี้ เสียงของลีโอก็ดังขึ้น
“พิกัดเดิมไม่ได้แล้วเหรอ” อืม มาวินขานรับก่อนจะตอบเสียงราบเรียบนุ่มทุ้มเป็นตัวเขาต่อว่า “ฝ่ายนั้นน่าจะรู้ตัวแล้ว” เสียงแป้นคีย์บอร์ดดังต่อเนื่องจากปลายนิ้วยาวของมาวินที่เขากำลังสนใจและตั้งใจอย่างมากกับสิ่งที่ทำ มาวินเป็นใครกันความสามารถเขาอย่างกับนักแฮกเกอร์เลย
“ไม่ต้องกังวลนะที่รัก ให้ดาวเทียมของเราเจาะเข้าสัญญาณของพวกมันไม่ได้ ผมก็ชนะอยู่ดี” พรึ่บ! ลีโอเอ่ยพร้อมกับยกร่างบางๆของเธอขึ้นนั่งบนตักเขา ใบหน้าและจมูกซุกดอมดมซอกคอหอมกรุ่นของเธอ
‘ดาวเทียมของเรา’ โอ้ยยย! พวกเขาเป็นใครกันละเนี่ย! สมองทำงานอย่างหนัก แต่ก็ไม่หนักไปกว่าร่างกายที่ร้อนวูบวาบยามถูกโลมเลีย ไล้ลูบไปกับฝ่ามือร้อนจมูกและปลายลิ้นที่ตวัดกวาดหยอกล้ออยู่ที่ใบหูของเธอ ชวนขนอ่อนตามร่างกายเธอลุกชันอย่างพร้อมเพรียง
อื้มมมม ใบหน้าสาวแดงก่ำ ร่างกายลุ่มร้อน ยอดอกของเต้าทั้งสองชูชันแข็งจนเธอแปลกใจ บ่อเล็กที่ลึกระหว่างขาเริ่มเปียกแฉะ “เสียวจัง” เลน่าครางร้องบอก ฝ่ามือหนาไล้ไปมาบริเวณระหว่างขาของเธอ
“ผ่อนคลายขึ้นมั้ย” ลีโอกระซิบถาม ขณะที่นิ้วมือกดคลึงอย่างชำนาญแม้ไม่ได้สัมผัสโดยตรงกับเกสรกลางกลีบสาวแต่ก็เร่งเร้าความรู้สึกผ่านเนื้อผ้าหลายชั้นให้กับเลน่าจนยากจะถอนตัวหรือห้ามปรามให้เขาหยุด “เดี๋ยวจะทำให้เสร็จ” ลีโอเอ่ยสั้นๆ ก็ขยับล้วงมือเข้าไปใต้ร่มผ้า เมื่อครู่เขากระตุ้นเธอจากด้านนอกแต่คราวนี้สัมผัสกลีบสาวเนื้อสัมผัสเนื้อโดยตรง “ชุ่มฉ่ำดีมาก”
อื้ม อื้ม อ๊ะ ทั้งนิ้วและมือบริเวณระหว่างขาของเธอช่างพลิ้วไหว ไม่มีจังหวะไหนที่จะเสียเปล่า สองนิ้วกลางและนางจมดิ่งเข้าบ่อลึกชักเข้าชักออก เลน่าเสียวจนครางก้องสะท้อนไปทั่วทั้งรถ เสียงครางเล็กๆประสานไปกับเสียงกระทบของนิ้วเรียวกับแป้นคีย์บอร์ดของมาวินอย่างลงตัวอย่างไพเราะ
อู้ยยยย เฮ่อ...และรถก็จอด แต่เครื่องยนตร์ยังทำงาน ด้านนอกเกิดอะไรขึ้นเธอไม่ได้ยินเลย จะว่าไปขณะที่รถเคลื่อนตัว และเธอกำลังระเริงเล่นเซ็กส์กับมือของลีโอ เธอไม่ได้ยินเสียงจากด้านนอกเข้ามาเลย
รถจอดไม่นานก็เคลื่อนตัวอีกครั้ง “ลีโอ อาร์สสสส” เธอกำลังจะเสร็จแล้ว...อู้ยยยย...โอ้ววว...ใกล้แล้ว ร่างบางเกร็งบิดสะโพกเด้งขึ้นตามสัญชาติญาติญาณของสัตว์โลก อาร์สสสส เลน่ากรีดร้องออกมา เฮ่อ เฮ่อ ทั้งที่ในรถเย็นสบายแต่เนื้อตัวเธอกลับชื้นไปด้วยเหงื่อที่หลั่งออกมาพร้อมๆกับน้ำจากบ่อลึกระหว่างขาที่เอ่อล้น
“หวานไม่เปลี่ยน” ลีโอเอ่ยเมื่อเอานิ้วที่เปียกเข้าปากเขา เขากินดื่มน้ำของเธออย่างเอร็ดอร่อย เลน่าขวยเขิน
ลีโอกดปุ่มหนึ่งก็มีบางอย่างขยับ ฝาเล็กๆที่เชื่อมกับโซนคนขับด้านหน้าเปิดออก ในนั้นมีห่อกระดาษเล็กๆ เขาหยิบออกมาในห่อกระดาษนั้นคือหลอดยา “เดี๋ยวผมช่วยทายาให้” อ่อ ที่แท้ก็เป็นยาแก้รอยช้ำบนตัวเธอเองเหรอเนี่ย ถ้าเธอเป็นสัตว์ทดลองของพวกเขาจริง เธอก็น่าจะถูกจัดเป็นสัตว์ทดลองระดับพรีเมี่ยม
พรึ่บ! เมื่อเขาทาบริเวณที่คอแล้ว ลีโอรูดซิปถอดเสื้อชุดนักแข่งเธอออก เผยเนื้อขาวผ่องบอบบางที่มีเพียงบรากับเสื้อกล้ามตัวบางที่แทบจะไม่ช่วยอะไรในการปกปิดสายตา ในทางตรงข้ามมันกลับกระตุ้นอารมณ์ให้ชวนน่าค้นหา
“อย่าละเลยที่จะดูแลตัวเอง” เลน่ากลอกตา พวกนายไม่ใช่เหรอที่เป็นตัวต้นเหตุ เฮ้ยยย ไม่รู้ว่าเป็นการดีหรือไม่ดีที่เธอจำช่วงเวลานั้นไม่ได้ แต่ก็ชวนให้เธอสงสัยจริงๆว่าตอนนั้นเธอจะเป็นอย่างไร นอนในท่าไหน ให้พวกเขาทิ่มแทง เลีย ทุกส่วนบนร่างกายและในร่างกาย
นิ้วเรียวค่อยๆ ลากไล้เป็นวงกลมไม่รีบร้อนไปตามจุดบนแผ่นหลังเนียนของเธอ ลีโอระมัดระวัง เงาสะท้อนจากกระจกฝั่งตรงข้ามให้เธอเห็นสีหน้าที่จริงจัง คิ้วเรียวได้รูปขมวดเข้าหากันบ้าง เมื่อเขาเห็นว่าบางรอยดูหนักหนาสาหัสเกินไป
“มาวิน นายรุนแรงกับเลน่ามากเกินไปหรือเปล่า” อะแฮ่ม มาวินเกิดอาการสำลักทันที
“ลีโอนายก็รู้ว่าเธอตอดพวกเราได้แน่นมากขนาดไหน แล้วอีกอย่างถ้านายไม่บกพร่องเรื่องการทายาให้เธอ มีหรือว่าเธอจะอาการหนักขนาดนี้”
“ขอโทษครับพี่ ผมผิดไปแล้ว” เลน่าหลับตาปี้ พวกเขาคุยเรื่องแบบนี้กันแบบนี้เหรอ แล้วที่ว่าอาการหนักมันก็แค่รอยคิสมาร์กกับรอยกัดของพวกเขาไม่ใช่เหรอ “ที่รักหันมาผมจะทาข้างหน้าให้” !! เลน่าตกใจ
“ฉันทาเองดีกว่า” พรึ่บ! ยังไม่ทันที่ลีโอจะตอบรับหรือเห็นด้วย ดวงไฟสีเขียวก็ปรากฎขึ้น
“ได้แล้ว!” ลีโอหันไปสนใจมาวิน ที่ยิ้มอย่างผ่อนคลายต่างกับเมื่อครู่หลายนาทีที่ผ่านมานัก
“รถของนายถึงสนามแล้ว” มาวินชี้ไปที่จอหนึ่ง เธอและลีโอหันไป ว้าว!! รถแข่งของลีโอเหรอเนี่ยไม่บอกก็รู้ว่าราคาของมันน่าจะซื้อประเทศเล็กๆหรือเกาะได้สักเกาะ
“ความจริงแล้ว ไม่ต้องถึงขั้นเอาซุปเปอร์แมนของฉันมาก็ได้ สนามของไอ้มังกรอ่อนหัดจะตาย”
“ไม่ใช่ว่านายอยากอวดหรือไง”
“ฉันก็แค่อยากลองของ อุตส่าห์ใช้วัสดุที่ทำจากไททาเนียม กราไฟต์ และไฟเบอร์กลาส ทุกอย่างที่ทำยานอวกาศมาทำตัวรถเชียวนะ” นี่พวกเขาไร้สาระกันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เลน่าแอบคิดในใจ
รถตู้จอดอีกครั้ง “เลน่าคอยดูชัยชนะของผมนะ” เลน่าพยักหน้า ว่าแต่การแข่งรถถ้าไม่ไปดูข้างสนามแบบนี้จะสนุกเหรอ เลน่าคิด แต่ลีโอลงจากรถไปแล้วโดยที่ไม่ได้ชวนเธอลงไปด้วย
“มานี้สิ” มาวินเรียกเธอ “เอายามาด้วย” อ่อ เขาจะช่วยเธอทายา เขาหมุนเก้าอี้มา เธอมองเขา เอ่อ นี้หมายความว่าให้เธอนั่งคร่อมบนตักเขา...เสน่ห์ผู้ชายสองคนนี้ทำใจเธอแทบล้นออกจากซี่โครงแล้ว
เขามองเธอและยิ้มน้อย “พี่รู้สึกว่าวันนี้เลน่าดูแปลกๆไป” เขาเอ่ยอย่างอบอุ่นพร้อมจัดผมที่ลีโอทำยุ่งเหยิงให้
“แปลกยังไงคะ”
“อืม...แปลกยังไงเหรอ ก็อย่างเช่นเลน่าดูเขินพี่กับลีโอ ไม่คลอเคลียออดอ้อนเหมือนเมื่อวานหรือวันก่อนๆ และจังหวะระหว่างพวกเราในวันนี้ก็ไม่ลื่นไหลเหมือนที่ผ่านมา”
“จังหวะเหรอ” เลน่าทำหน้าไม่เข้าใจ “พวกเรามีจังหวะด้วยเหรอ”
มาวินพยักหน้า “ข้อแรกวันนี้เมื่อครู่ ตอนที่พวกเธอทำกันอยู่ เธอรู้มั้ยว่าเธอไม่มองมาทางพี่เลย เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน...” นี่เธอยังมีนิสัยชอบแสดงหนังสดต่อหน้าผู้ชายอีกคนของตัวเองเหรอเนี่ย
“พี่หมายถึงการพูดคุยกันวันนี้เธอปล่อยให้พี่คุยกับลีโอเพียงสองคนเมื่อวานหรือวันก่อนๆ เธอจะต้องมีส่วนร่วมด้วย เป็นไงมีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ” นอกจากพวกเขาจะสัปดนตรงไปตรงมาด้วยวาจาแล้วเธอก็ด้วยเหรอเนี่ย
“แน่นอนถ้าฉันมีอะไรไม่สบายใจต้องคิดถึงพี่กับลีโอก่อนแน่ๆ” มาวินยิ้มอย่างเข้าใจและไม่คาดคั้น เขามาสนใจในการช่วยเธอถอดเสื้อกล้ามออก
“ได้ งั้นมาทายาต่อ” เขาปลดบราลูกไม้เนื้อบางออกเผยอกเต่งตึง เลน่าเผลอยืดตัวตรงพร้อมๆกับที่เขาก้มหน้ามองรอยช้ำจุดแดงๆ จึงทำให้ยอดเกสรสีชมพูไปสัมผัสริมฝีปากเขา “อยากอีกเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้น แต่หาได้รอคำตอบใดๆจากเธอ
จ๊วบ! แก้มเขาตอบจนเป็นรอยบุ๋มหลุมใหญ่เมื่อเขาดูดเต้าข้างหนึ่งที่เกือบหายไปทั้งเต้าเข้าไปในปากเขา...
- ผู้เขียน
