LOVE OBLIGATION พันธะรัก

LOVE OBLIGATION #1 ตึกตัก ตึกตัก กริ๊งงง! กริ๊งงง! แกร๊ก! “จะกดอะไรนักหนา” “พี่คิน!” ลูกแก้วเรียกชายหนุ่มตรงที่ยืนสะลึมสะลืออยู่ตรงหน้าก่อนจะยื่นไอแพดไปให้ดู “ข่าวนี่คืออะไร!?” คินจ้องหน้าแฟนสาวก่อนจะปรายตาลงไปมองผ่านๆ “ก็ข่าวไง” “รู้ว่าข่าว แต่ผู้หญิงในภาพคือใคร!” “มันก็แต่ข่าวอะ ยังไม่ชินอีกหรอ” “ไม่ชิน แก้วไม่เคยชิน!” ลูกแก้วโวยวายใส่ชายหนุ่ม “มันเป็นใครแล้วพี่ไปเจอมันได้ยังไง” “พี่ไม่รู้” “ไม่รู้ได้ไง ไม่รู้แล้วมันจะมีรูปพี่ออกมาได้ไง!” “แก้ว พี่ไปทำงาน” คินพูดเสียงนิ่ง “พี่ก็แบบนี้ทุกที ไม่มีอะไรจะอธิบายให้แก้วฟังเลย พอถามอะไรก็ไม่รู้ตลอด!” “ไม่มี เพราะมันไม่มีอะไร” คินพูดเสียงนิ่ง “ถ้ามีแล้วเดี๋ยวจะบอก” “หมายความว่าไง?” “…” คินถอนหายใจออกมาก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่น ลูกแก้วมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะยืนนิ่งอย่างตั้งสติ “ได้ ไม่มีก็ไม่มี!” ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปที่ประตู หมับ! “ไปไหน” คินคว้าแขนหญิงสาวไว้ “ทำงาน” ลูกแก้วตอบเสียงห้วน ก่อนจะเดินออกไปอย่างหงุดหงิด “นี่คิดจะเอาพี่ปีย์ไปจากฉันงั้นหรอเมย์” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าผิดหวัง “ใช่! มีอะไรมั้ย” หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างท้าทาย หญิงสาวทั้งคู่จ้องตากันด้วยแววตาดุดัน ก่อนที่จะมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งคู่ก่อนจะเลื่อนมือไปผสานกับหญิงสาวที่ยื่นน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า “เมย์” พร้อมกับปรายตาไปมองผู้หญิงอีกคนด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “ฉันไม่ได้เลือกเธอ” “ฉันรู้ แต่เชื่อสิว่านายไม่มีทางไปจากฉันได้!” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะปรายตามองทั้งคู่พร้อมกับยิ้มเยาะก่อนจะหันหลังเดินออกไป “คัท! เก่งมากครับ” เสียงของผู้กำกับดังขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนหน้านิ่งอยู่ไม่ไกล “เก่งขึ้นมากเลยนะแก้ว” “ขอบคุณค่ะพี่อาร์ม” ลูกแก้วยิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อย “มันก็ต้องดีขึ้นสิ ก็ตอนนั้นพี่เจอตอนที่แก้วเล่นซีรี่ย์เรื่องแรก น่าจะปวดหัวมากเลยใช่มั้ยคะ” “ไม่ขนาดนั้น” อาร์มยิ้มขำออกมา “แค่ตอนนี้แววตาเรามันดูมั่นใจขึ้น มุ่งมั่นขึ้น” “งี้แหละพี่ 2 ปีในวงการ ถ้าอ่อนแอแบบตอนนั้นแก้วก็ไม่รอดสิ” “หึ” อาร์มยิ้มออกมาก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ “แก้ว” “คะเจ๊” ลูกแก้วหันไปหาผู้จัดการส่วนตัวที่เดินยิ้มเข้ามาหา “ต้องไปแล้วหรอ?” “ใช่จ้ะลูกสาว” นิดหน่อยตอบก่อนจะหันไปยิ้มให้อาร์ม “งั้นขอตัวก่อนนะพี่อาร์ม เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ” “อื้อ ไว้เจอกัน” อาร์มมองหญิงสาวยิ้มๆก่อนจะเดินแยกตัวออกไป “ไปค่ะเจ๊” “กินข้าวบนรถนะ กลัวรถติดอะลูกสาว” “ค่ะ” ลูกแก้วพยักหน้าอย่างไม่เรื่องมากก่อนจะเดินนำออกไปยังนอกสตูดิโอ ตึกตัก ตึกตัก “เอ่อเจ๊..” ลูกแก้วหันไปเรียกคนข้างๆก่อนจะเงียบไปเมื่อได้ยินเสียงทีมงานบางคนกำลังเอ่ยถึงเธออยู่ไม่ไกลมากนัก “เห็นยัยนางร้ายนั่นมั้ย เหอะ! เล่นเสร็จรีบแล่นเข้าไปอ่อยพี่อาร์มทันที เห็นแล้วหมั่นไส้!” “ทำไมหล่ะ ฉันว่านางก็น่ารักดีนะ” “หน้าตาก็ใช่นะ แต่นิสัย หึ! ขี้วีนมากกก ฉันแค่แต่งหน้าผิดคอนเซ็ปต์ โวยวายเล่นใหญ่เว่อร์!” “แล้วเธอรู้มั้ยว่าการที่เธอแต่งหน้าฉันผิดมันทำให้ฉันเสียเวลาขนาดไหน” ลูกแก้วพูดขึ้นพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปยืนประจันหน้ากับทีมงานสาว “ฉันต้องไปอีกงานนึงช้า ต้องโดนทีมงานอีกงานต่อว่าที่ไม่ตรงต่อเวลา เธอรับผิดชอบได้มั้ยหล่ะ” “ปกติตอนรับงานมันก็ต้องเผื่อเวลาไว้อยู่แล้วมั้ยคะคุณน้อง” ทีมงานสาวเถียงขึ้น “ใช่ค่ะคุณน้อง!” นิดหน่อยพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้ “แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของน้องพี่นะคะ จะพูดอะไรรบกวนอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงด้วยนะคะ! พูดแบบนี่แถวบ้านพี่เรียกว่า ตอแหล!” “หึ” ลูกแก้วยิ้มขำออกมาก่อนจะยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา “ไปเถอะค่ะพี่หน่อย เสียเวลา” ก่อนจะหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่พร้อมกับยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่มาจอดรออยู่หน้าสตูดิโอสักพัก “อีบ้า!” ทีมงานสาวพูดตามหลังด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “เพราะแบบนี้ไง เลยมีแต่คนเกลียด หึ่ย!” ก่อนจะเดินกระแทกเท้ากลับเข้าไปในสตูดิโอ -หนึ่งชั่วโมงต่อมา- ตึกตัก ตึกตัก “ลูกแก้ว เดินไปแต่งหน้าก่อนนะ เจ๊ปวดฉี่อะ” นิดหน่อยหันไปยิ้มแห้งๆให้หญิงสาว “ค่ะเจ๊” ลูกแก้วพยักหน้า กรี๊ดดด~ หล่ออะ กรี๊ดดด ไหนพี่คินของฉันอะ พี่คินไม่ใช่ของแกย๊ะ! กรี๊ดดด~ “นั่นเค้ารออะไรอยู่หรอคะ” ลูกแก้วหันไปถามทีมงานยิ้มๆ “คนมารอเยอะจัง” “อ่อ สตูดิโอนั้นมีอัดรายการค่ะ เหมือนแขกรับเชิญจะเป็นวง Time” “วง Time หรอคะ” ลูกแก้วพูดขึ้นเสียงนิ่ง ก่อนจะหันไปสบตากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินออกมาจากสตูดิโอพร้อมกับการ์ดที่คุ้มกันอยู่รอบๆ กรี๊ดดด พี่คิน พี่ไนท์ กรี๊ดดด~ “น้องแก้ว” ทีมงานสาวสะกิดเรียกลูกแก้ว “เข้าไปข้างในเถอะค่ะ แฟนคลับทางนั้นมาเยอะแล้วเดี๋ยวจะโดนเบียดเอา” “ดะ..”/“แก้ว?” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังแทรกขึ้นก่อนจะเดินยิ้มเข้ามาหา “นี่..ถ่ายงานนี้หรอ” “อื้อ” ลูกแก้วพยักหน้า “มิ้นท์ถ่ายด้วยหรอ เอ๊ะ ตอนนั้นที่มาฟิตติ้งชุดไม่ใช่มิ้นท์หนิ” “พอดีนายแบบคนเก่าน่าจะถอนตัวกะทันหันอะ” “อ่อ” ลูกแก้วพยักหน้านิ่งๆ “ไปข้างในเหอะ คนมุงเยอะมาก” “อื้อ” ลูกแก้วพยักหน้าพร้อมกับหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่ยืนมองมาที่เธอด้วยแววตานิ่งเรียบ ก่อนจะเดินเข้าไปในสตูดิโอทันที -อีกด้าน- “คิน” ไนต์เดินมาสะกิดเพื่อนรักที่หยุดนิ่งแล้วมองไปยังสตูดิโออีกฝั่งอย่างไม่วางตา “เห้ย ไอคิน” “อือ” คินพยักหน้าก่อนจะเอาลิ้นกระพุ้งแก้ม “เดินดิวะ” คินพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปตามทางที่มีการ์ดยืนกั้นคอยคุ้มกันให้อยู่ ตึกตัก ตึกตัก ฟุบ! ครืด! “เห้ออ” ไนต์ถอนหายใจออกมาหลังจากที่ประตูรถตู้เลื่อนปิดลง “แม่ง โคตรแฮงค์เลยหว่ะ เพราะมึงเลยไอคีย์” ก่อนจะหันไปโวยวายเพื่อนรักที่นั่งหน้าเพลียอยู่ด้านหลัง “แม่ง แดกไม่ดูวัน” “กูลืม” คีย์พูดพร้อมกับเอามือนวดขมับ “ทำไมพวกมึงสองตัวไม่เตือนกูวะว่าวันนี้มีงาน” “กูส่งไปในไลน์กลุ่มแล้ว” หมอกพูดขึ้นเสียงนิ่ง “มึงไม่ใช่เมียกูหนิ กูถึงต้องมานั่งสนใจ” คินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “อ่ออ” คีย์พยักหน้ารับอย่างกวนๆ “สนใจของมึงนี่คือยืนทำหน้านิ่งใส่เมียใช่ปะวะ” “เสือก” คินหันไปพูดใส่เพื่อนรัก “เพ้อเจ้อนะมึงอะ แฮงค์ก็นอนเงียบๆไป” “หึ” ไนต์ยิ้มขำออกมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างอารมณ์ดี “วันนี้ไปผับปะ” “มึงยังไม่เข็ดหรอไอคีย์” “พรุ่งนี้พวกเราไม่มีงาน ผ่อนคลายกันหน่อยดิวะ” “มึงยังไม่เข็ดหรอวะ ระวังกันหน่อยตอนนี้นักข่าวแม่งตามเล่นข่าวอยู่” หมอกพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองเพื่อนทั้งสอง “แม่งก็ตามถ่ายเป็นปกติอยู่แล้วปะ มึงยังไม่ชินอีกหรอ” “เออ กูก็ว่างั้น” “กูไม่ไป” คินพูดเสียงนิ่ง “กูยังไงก็ได้” หมอกพูดเสียงนิ่ง “แล้วแต่พวกมึง” “งั้นไปนะ ส่วนไอคินก็ปล่อยแม่งไป คงจะกลับไปลงโทษใครบางคน” คีย์พูดขึ้นอย่างกวนๆ “ใช่หรอวะ ปกติก็ไม่เห็นสนใจหนิ” ไนต์พูดเสริมขึ้น “พวกมึงพูดอะไรกัน” คินพูดเสียงนิ่ง “นั่นดิ มึงพูดอะไร” คีย์หันไปยิ้มให้ไนต์ “มึงคิดว่ามันกำลังหึงกะ...” “หุบปาก!” “หึ” หมอกยิ้มขำออกมาพร้อมกับส่ายหน้า “พวกมึงหยุดกวนตีนมันได้แล้ว” ก่อนจะหันไปมองด้านนอกพร้อมกับไนต์กับคีย์ที่หันไปยิ้มให้กันอย่างอารมณ์ดี