สัมภาษณ์
1028 คำ
กลับมาถึงคอนโดฉันก็โยนตัวเองมานอนที่โซฟาเลยสายตาค่อยๆพร่ามัวจนปิดจนร่างกายเข้าสู่ห้วงนิทรา
[คุณพระ คุณพระอยู่ไหนเจ้าคะน้องมาหาคุณพระแล้วค่ะ]
[ทางนี้ไม่มีเลยเจ้าค่ะ หรือคุณพระจะอยู่ที่วัด]
หญิงสาวในชุดเสื้อลูกไม้นุ่งโจงกระเบนกำลังวิ่งตามหาอะไรอยู่ ทำไมฉันรู้สึกถึงความห่วงหา เหมือนคนจะขาดใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!
เสียงประตูทำให้ฉันต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาในสภาพที่เหงื่อชุ่มไปทั้งตัว เปิดประตูไปก็เจอคุณไฟกับลูกน้องแต่คุณไฟกลับตกใจที่เห็นสภาพฉันตอนนี้
“คุณหนูแพร!!” ผมรีบเข้ามาประครองตัวเธอไว้ เพราะเธอกำลังเป็นลม ผมเลยให้ยิวรีบหาผ้าไปชุดน้ำเพื่อจะได้เช็ดตัวให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ”
“คุณเป็นอะไรไม่สบายทำไมไม่บอกผมจะได้พาไปหาหมอ”
“ฉันแค่นอนฝันแปลกๆ ช่างเถอะคงหลับไปนานอากาศมันร้อน”
“เอ่ออ ตั้งแต่คุณหนูแพรลงจากรถมาพวกผมก็เดินตามขึ้นมาเลยนะครับ พอดีคุณหนูแพรลืมโทรศัพท์ไว้”
“ฉันคงเพลียมาก ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“พรุ่งนี้คุณไปสัมภาษณ์ตอน10โมงใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ทำไมคะ”
“พรุ่งนี้ผมต้องปทำธุระเดี๋ยวจะแวะมารับช่วงบ่ายผมมีทำพิธีอาบน้ำมนต์ ช่วงนี้ถ้ามีอะไรผิดปกติก็โทรหาผมได้ตลอด” ผมรู้สึกว่าวันเวลามันจะมาเร็วขึ้นแล้วสิ หลังจากที่ผมกลับมาผมก็ต้องใช้เวลาอยู่ในห้องเพื่อสวดคาถาเหมือนกับทุกวันแต่วันนี้ผมกับไม่มีสมาธิเลย
//แพรไหม//
หลังจากที่ได้นอนอย่างเต็มที่ฉันก็ต้องตื่นมาเตรียมตัวเพื่อเดินทางไปให้สัมภาษณ์ที่ช่อง แต่เปิดประตูห้องมาก็เจอคุณไฟยืนรออยู่กับลูกน้อง นี่พวกเขามากันนานหรือยัง
“มานานหรือยังคะ”
“สักพักแล้วครับคุณหนูแพร” ยิวรีบตอบแทนเจ้านายจากนั้นก็พาทั้งสองลงมาด้านล่างเพื่อขึ้นรถตู้ราคาแพง
“เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม”
“ค่ะ ไม่ได้ฝันอะไรแล้วตื่นมาก็รู้สึกดีขึ้น”
ฉันหยิบไอแพดขึ้นมาดูหัวข้อที่จะสัมภาษณ์ในวันนี้ก็ต้องรีบโทรหาพี่จีจี้เพราะมันเป็นการถามพาดพิงไปยังรุ่นพี่ผิงผิงฉันไม่อยากให้มีปัญหาตามมา แต่พี่จีจี้ก็ยืนยันว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรให้สัมภาษณ์ไปตามจริงได้เลย
มาถึงห้องสัมภาษณ์ฉันก็ต้องตกใจเมื่อคุณไฟเดินตามมาด้วยทำให้นักข่าวหันไปสนใจคุณไฟและขอสัมภาษณ์เกี่ยวกับภาพหลุดของคุณไฟและคุณผิงผิง
“คุณหนูแพรสวยมากเลยนะคะเหมาะกับบทของทอไหมมากๆเลย” ช่างภาพกำลังชวนคุยเกี่ยวกับละครเรื่องนี้
“หนูกลัวทำได้ไม่ดีพอด้วยซ้ำ”
“พี่ได้ข่าวมาว่าเจ้าของบทประพันเรื่องนี้ถอดคุณผิงผิงออกและให้คุณหนูแพรเล่นแทน แสดงว่าคุณหนูแพรอาจจะเหมาะกว่าก็ได้นะคะ ละครเรื่องนี้มันมีอาถรรพ์ค่ะ เคยมีคนพยายามที่จะทำแล้วแต่ถ่ายไปได้ไม่เท่าไหร่ก็มีทีมงานเสียชีวิต บางทีก็เกิดเรื่องแปลกๆอย่างเช่นถ่ายไว้อย่างดีแต่พอถึงเวลาภาพกับซ้อนกัน บางทีก็เป็นจอดำเลยค่ะ”
“น่ากลัวนะคะ” ฉันฟังเรื่องพวกนี้แล้วก็ขนลุกไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ถึงเวลาให้สัมภาษณ์ฉันก็เห็นคุณไฟยืนอยู่ด้านหลังนักข่าวกับลูกน้อง มันทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย
“คุณหนูแพรรู้สึกยังไงที่ได้เสียบบทของคุณทอไหมแทนคุณผิงผิงคะ”
“ก็ตกใจค่ะ แต่มันเห็นการตัดสินใจร่วมกันของหลายๆฝ่ายพี่ผิงผิงก็โอเคค่ะ”
“กลัวไหมคะว่าจะทำได้ไม่ดีพอ ฝีมือการแสดงของคุณผิงผิงถือว่าไม่ธรรมดาเลย”
“กลัวค่ะ แพรค่อนข้างมือใหม่มากแต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ”
“ได้ข่าวว่าวันนี้มีคนมารับมาส่งด้วยใช่คุณไฟหรือเปล่าคะ”
“ใช่ค่ะ”
เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที ทำไมล่ะก็เขามารับมาส่งฉันจริงๆนี่หน่า พวกนี้คิดอะไรอยู่
“คบกันเหรอคะ”
“ไม่ใช่ค่ะ พี่จีจี้ต้องการให้แพรไปดูการทำพิธีพวกนี้เฉยๆ เพราะในเรื่องทอไหมต้องเล่นเป็นผู้หญิงที่ถูกคุณไสย และมีการแก้แค้นกันไปมา”
“แบบนี้นี่เอง แบบนี้อนาคตจะมีการพัฒนาไหมคะเพราะคุณไฟเองก็มีข่าวกิ๊กกับคุณผิงผิง มันจะไม่ดูเหมือนว่าคุณหนูแพรเข้ามาแย่งทุกอย่างจากเธอไปหรือคะตอบด้วยค่ะ”
จู่ๅคุณไฟก็เดินผ่าวงนักข่าวมายืนอยู่หน้ากล้องของนักข่าวสาวที่ฝีปากการถามค่อนข้างรุนแรง
“คุณเนี่ยโดนจ้างมาพูดเท่าไหร่ ถ้าบอกว่าใครจ้างมาผมจะจ่ายให้สองเท่าเลย คำถามของคุณมันกำลังสร้างประเด็นให้คนอื่นเข้าใจคุณหนูแพรผิด อยากรู้เดี๋ยวผมจะตอบให้เอง ผมกับผิงผิงไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้ากินกันแล้วก็แยกย้ายอันนั้นใช่ ส่วนเรื่องอนาคตความสัมพันธ์ของผมกับคณหนูแพรจะเป็นยังไงอันนี้ผมก็ไม่รู้เพราะมันยังไม่ถึงวันนั้น เรื่องการแย่งทุกอย่างไปคงไม่ใช่เพราะละครเรื่องนี้ต้นกำเนิดมันมาจากตระกูลผม ตาของผมเป็นเจ้าของบทประพันธ์เรื่องนี้ ถ้าผู้ใหญ่อยากได้คนที่เหมาะสมกับบททอไหม ผิดตรงไหนครับ”
คำตอบของผมทำเอาทุกฝ่ายเงียบกันหมดไม่มีใครกล้าถามอะไรอีก ทีมงานเลยมาเอาตัวหนูแพรไปเปลี่ยนชุดผมเลยเดินตามมารอด้านนอกเพื่อจะได้กลับบ้านสักที พวกนักกข่าวงี่เง่าน่ารำคาญ
- ผู้เขียน
