ไฟรัก ไฟแค้น

พิษรักรอยอดีต

ฉันต้องจำใจมาบ้านของคุณไฟแต่วันนี้มีรถจอดอยู่หลายคัน คุณยิวลงมาแจ้งว่าตอนนี้ติดคิวสักยันต์อยู่ให้นั่งรอด้านล่างก่อน ฉันเลยเดินดูรอบๆบ้าน บ้านหลังนี้มันทำให้ฉันรู้สึกดีแปลกๆ

[น้องอยากได้ดอกนั้นเจ้าค่ะคุณพระ]

[พี่เหนื่อยแล้วหนา เดินเก็บดอกไม้ให้น้องทั้งวัน]

ฉันต้องสลัดความคิดนี้ออกไปจู่ๆก็เพ้อเจ้ออะไรก็ไม่รู้ หันกลับมาก็เจอคุณไฟยืนอยู่ด้านหลัง ทำเอาฉันตกใจหมดคนยิ่งขวัญอ่อนอยู่

“นั่นศาลาอายุร้อยกว่าปีแล้ว”

“เหรอคะทำไมไม่เปลี่ยนล่ะ”

“เจ้าของเขาไม่อยากให้เปลี่ยนไงล่ะ”

“เจ้าของคือใครคะ” ฉันมองหน้าคุณไฟวันนี้เขาดูแปลกไปจากเมื่อวาน วันนี้ดูเป็นคนขึ้นมาหน่อย

“ช่างเถอะแล้วคุณมาหาผมทำไมมีธุระอะไรหรือเปล่า”

“พี่จีจี้ค่ะที่มี” ฉันเดินคุยกับคุณไฟมาที่ศาลาร้อยปี รอบๆมีแต่ดอกไม้เต็มไปหมดเลย

“เดี๋ยวคนของผมก็คงพามา” ผมมองหน้าหนูแพรไหมก็เห็นถึงความผิดปกติ ภาพของนางในฝันมันทับซ้อนกันอยู่

[ทำไมคุณพระถึงยังไม่มาอีก]

[รออีกหน่อยเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยวคุณพระก็มาแล้ว]

[แต่นี่มันเย็นมากแล้วหนา ข้าจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว]

อีกแล้วหนูแพรได้เยินเสียงประหลาดๆอีกแล้วนะ ฉันจับหน้าอกตัวเองตอนนี้มันกำลังเต้นเร็วผิดปกติ

“คุณหนูแพรไม่สบายหรือเปล่าครับ” ผมมองหน้าเธอที่ดูไม่สบายใจ ใบหน้าซีดๆ

“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร”

ไม่นานจีจี้ผู้จัดการคนสวยก็เข้ามาหาทั้งสองคน ก่อนจะกล่าวของคุณเพราะตอนนี้หนูแพรมีงานละครเรื่องพิษรักรอยอดีต เป็นละครเกี่ยวกับไสยศาสตร์จากคนรักในอดีต

“เรื่องนี้ตอนแรกพี่ผิงผิงต้องได้เล่นไม่ใช่หรือคะพี่จีจี้”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ช่องเปลี่ยนตัวกะทันหันเลย แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่คุยกับผิงผิงแล้ว ผิงผิงเขาโอเคตอนนี้ได้เล่นซีรีย์แทน”

“ค่ะ”

“แต่ว่าเรื่องนี้คงต้องให้คุณไฟช่วยติวให้น้องแล้วล่ะ น้องเป็นเด็กจบนอกมาไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ถ้าจะขอให้น้องมาดูการทำพิธีบ่อยๆได้ไหมคะ”

ทำไมฉันรู้สึกว่ามันเป็นความต้องการของพี่จีจี้นะ ชอบเขาขนาดนั้นทำไมไม่จีบเขาไปเลย

“ถ้าไม่มากวนพิธีของผมก็ไม่เป็นไรครับ แต่ของแบบนี้จะให้คนไม่เชื่อไม่ศรัทธามาเชื่อเลยมันก็คงยาก การแสดงมันใช้อินเนอร์แต่ของจริงมันไม่ใช่ ผมอนุญาตให้มาศึกษาได้แต่ห้ามถ่ายรูปการทำพิธีออกไป ทำได้ไหม” ผมหันไปถามทั้งสองคน

“ได้ค่ะ จีจี้รับประกันว่าน้องจะไม่ทำให้คุณไฟเสียเวลาเลย”

หลังจากกลับมาจากบ้านของคุณไฟฉันก็ต้องมารับบทละครกับพี่จีจี้เพื่อไปทำการบ้าน ละครเรื่องนี้เริ่มถ่ายเดือนหน้าเพราะฉะนั้นฉันต้องเริ่มทำความเข้าใจกับพวกของที่ใช้สำหรับทำพิธีร่างทรง หรือพวกมนต์ดำ

“นางเอกชื่อทอไหม เป็นลูกสาวของพระยานาหมื่นแต่ถูกทาบทามให้เป็นคู่หมายกับคุณพระวิศุทธิ์ แม้ทั้งสองจะเติบโตมาด้วยกันแต่ก็ต่างมีใจให้กัน” ฉันอ่านแค่บทเดียวก็รู้สึกแปลกๆกับตัวเองจึงต้องวางทุกอย่างเพื่อกลับคอนโดและนอนแช่น้ำเพื่อให้สมองมันโปร่ง

[คุณพระทำไมทำกับน้องแบบนี้เจ้าคะ]

ครืดดดด ครืดดดด

เสียงโทรศัพท์ทำให้ฉันต้องเอื้อมมือไปหยิบจากนั้นก็เปิดลำโพงปลายสายคือพี่จีจี้ โทรมาแจ้งเวลาไปบ้านขอบคุณไฟในวันพรุ่งนี้

“พี่จะเข้ามารับใช่ไหมคะ”

“พรุ่งนี้พี่ต้องไปกับผิงผิง แต่พี่บอกคุณไฟไปแล้วว่าพี่จะไม่ได้เข้าไป ยังไงก็ช่วยพูดจาดีๆหน่อยนะหนูแพร พี่กำลังคิดว่าที่หนูแพรได้เล่นละครเรื่องนี้อาจเกี่ยวโยงกับคุณไฟค่ะ”

“ทำไมเหรอคะ”

“ก็เพราะว่า อุ๊ย! ตายแล้วพี่ลืมเลยนัดเด็กไว้ เดี๋ยวไว้คุยกันนะคะ”

และสายก็ถูกตัดไป ฉันเลยไม่รู้เรื่องเลย แต่มันจะไปเกี่ยวกับคุณไฟได้ยังไงกัน ฉันรีบลุกมาล้างตัวก่อนจะออกมาหยิบบทละครขึ้นมาอ่านใหม่แต่ไม่ไหวแล้วววว หาววววว ครอกกกก

วันต่อมา

ฉันลงมาที่ล็อบบี้คอนโดก็เจอคนของคุณไฟยืนรออยู่ นี่ส่งรถมารับเลยเหรอเนี่ยผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

"คุณหนูแพรคุณไฟส่งผมมารับครับ"

"ค่ะ จริงๆเรียกหนูแพรเฉยๆก็ได้ค่ะ"

"ไม่เหมาะมั้งครับ ผมชื่อยิวนะครับเชิญครับ"

มาถึงบ้านของคุณไฟฉันก็เดินเข้าไปด้านในตอนนี้คุณไฟกำลังสวดมนต์อะไรบางอย่างกับน้ำในถังอยู่

"ปลุกเสกน้ำมนต์ครับ ผู้หญิงคนนั้นเธอถูกเมียน้อยทำของใส่มา"

"โอ้วมายก๊อด!! เป็นตุเป็นตะฮ่าๆๆ"

แพรไหมยังคงไม่เชื่อเธอหัวเราะคิกคักอยู่ข้างๆยิว แต่จู่ๆก็มีเสียงหวีดร้องออกมายากหญิงสาวที่ถูกผู้ชายสองคนจับอยู่

กรี๊ดดดดด!!!!!

"มึงอย่ามาเสือกไอ้หน้าหล่อ!!!"

ปึ้ง!!!

แพรไหมสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆหญิงสาวคนนั้นก็จะพุ่งเข้าไปหาคุณไฟ แต่เพียงแค่แตะตัวก็หงายท้องตึง

"ทำไมเป็นแบบนี้คะคุณยิว"

"ไม่ว่าของต่ำหรือสัมภเวสีก็ไม่สามารถเข้าใกล้คุณไฟได้ครับ คุณไฟถือได้ว่ามีวิชาที่แก่กล้ามาก"

"นั่นเขาจะทำอะไรคะ"