หลังจากทานข้าวเสร็จแพรไหมก็เดินมานั่งอ่านบทที่ศาลาโดยมีสายตาจากคุณไฟมองอยู่ไม่ไกล การที่ได้เธอมาอยู่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีตนไม่อยากให้หนูแพรไหมเป็นอะไรไป
“เธอสวยมากเลยนะคะคุณไฟ” เสียงแม่บ้านที่กำลังยกผลไม้แกะสลักไปเสิร์ฟทำให้ไฟต้องรีบรับมาถือเอง
“เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอง ป้าไปทำงานอย่างอื่นเถอะ”
ผมเดินถือจานผลไม้มาให้เธอแต่สายตาของเธอดูเหมือนไม่เชื่อใจผมเลย ทำไมอ่าผมออกจะเป็นคนใสๆนะ
“ไม่มียาพิษใช่ไหมคะ”
“ไม่มีหรอกมีแต่ยาเสน่ห์”
“แหวะไม่กินดีกว่าค่ะ” ฉันหันหน้าหนีเพราะต้องเก็บอารมณ์ไม่ให้ยิ้ม
“ว้า เสียดายป้าแจ่มอุตส่าห์นั่งแกะสลักเลยนะพอรู้ว่าคุณจะมา”
“ถ้างั้นชิมก็ได้ค่ะ เห็นแก่ป้าแจ่มหรอกนะ”
ฉันหยิบชมพู่มาชิมจากนั้นก็ตามด้วยมังคุดและผลไม้อื่นๆอีกมากมายหันไปอีกทีก็เห็นคุณไฟนั่งยิ้มอยู่ ชิไม่ได้เห็นแก่กินสักหน่อย
“หวานไหมครับ”
“อืม หวานดี”
“วันหลังผมจะพาไป ผลไม้ทั้งหมดนี่มาจา
