"ช่างเขาเถอะครับ เขาไม่ได้เข้ามาในบ้านเรา"
END SANEAR TALK
จนกระทั่่งมืด อาณาเขตยังคงไม่ไปไหน ได้แต่นั่งอยู่ที่เดิมและคอยมองบ้านของซาเนียร์อยู่ไม่ห่าง จนเขาตัดสินใจแอบเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วปีนรั้วโดยที่ไม่ให้เธอเห็น
เขาแอบยืนมองจากหน้าต่างบานเล็ก ซึ่งมองเห็นใจกลางบ้านที่ซาเนียร์กำลังนั่งป้อนข้าวลูกชายตัวน้อยของเขาและเธอ
(อร่อยมั้ยครับ) ซาเนียร์
(อร่อยครับ เซนต์ชอบกินไข่ตุ๋นที่แม่ทำครับ)
(กินเยอะๆนะครับ จะได้โตเร็วๆเนอะ)
(ครับแม่ เซนต์โตขึ้น เซนต์จะปกป้องแม่เองครับ)
(แม่รักหนูนะ)
(เซนต์ก็รักแม่ครับ)
(อ้าปากอีกคำนะครับ หมดแล้ว) ซาเนียร์
(เมื่อไหร่เซนต์จะได้ไปโรงเรียนครับแม่) เด็กน้อยเอ่ยถามผู้เป็นแม่อย่างสงสัย
(แม่กำลังจัดการให้หนูอยู่ครับ ยังไงลูกแม่ก็ต้องได้ไปโรงเรียนแน่นอนครับ) ซาเนียร์เอ่ย
มาถึงตรงนี้ อาณาเขตที่ยืนแอบมองถึงกับขมวดคิ้ว อะไรกันที่ทำให้เด็กน้อยยังไม่ได้ไปโรงเรียน
