"ว่าไงนะ?"
อาณาเขตมองจานอาหารที่ลูกน้องถือเข้ามา ก่อนนึกขึ้นได้ว่าเธอคงได้ยินสิ่งที่เขาคุยกับปรายเข้าแน่ๆ
"แม่งเอ้ย!!!"
อาณาเขตรีบวิ่งไปที่รถ ก่อนขับมันออกไปที่บ้าน เมื่อมาถึง เขาเจอซาเนียร์กำลังเก็บของทั้งน้ำตาอยู่บนห้อง
"ซาเนียร์"
"เนียร์กำลังรีบเก็บของ ฮึก!"
"เธอจะไปไหน ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น!!"
"เพื่ออะไรเหรอเขต ทรมานเนียร์ยังไม่พอเหรอ ฮึก! ปรายกลับมาหาเขตแล้วไง เขตต้องการอะไรจากเนียร์อีก ฮึก!"
"ฉันต้องการให้เธออยู่..."
"เนียร์ขอร้อง ฮึก!! เขตปล่อยเนียร์ไปเถอะนะ ฮึก!"
ซาเนียร์ยกมือขึ้นไหว้อาณาเขตอย่างน่าสงสาร เธอรับมันไม่ไหวอีกต่อไป ตอนนี้ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดกลับมาแล้ว เธอก็ควรจะต้องตัดใจไปจากเขาสักที
"ไม่!! ฉันไม่ให้เธอไป เธอต้องอยู่กับฉัน!"
ซาเนียรได้แต่เงียบและร้องไห้ออกมาโดยไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น มันเป็นสภาวะแห่งความบอบช้ำที่เธอรับมันไม่ไหว อาณาเขตไม่อธิบายอะไรแ
