เสียงเพลงจากนักร้องหนุ่มวัยรุ่นบนเวทียกพื้นในลานเปิดโล่ง สร้างความสุขให้โต๊ะด้านข้างเวทีเป็นอย่างมาก บางคนตบไม้ตบมือทำเสียงคลอตามจังหวะเพลง และชายหนุ่มซึ่งนั่งหันหลังให้เวทีเจ้าของร่างสูงใหญ่ออกจะสนุกกว่าใคร เพราะได้มีโอกาสกลับมาเยือนเมืองนี้อีกครั้ง
“เจ้านายดูจะมีความสุขมากไปนิดนะครับ” ปองคุณผู้เป็นทั้งลูกน้องและเพื่อนรุ่นพี่เอ่ยขัดคอ อเล็กซ์ จี. วิลสัน ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงของเอดับเบิลยูทีกรุ๊ป บริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์อันดับต้นๆ ของเมืองไทย
เจ็ดปีก่อนเขาเคยมีช่วงเวลาสั้นๆ อยู่ในเมืองนี้ มีเรื่องราวมากมายประทับอยู่ในความทรงจำเท่าที่ผู้ชายเฮี้ยวๆ และค่อนข้างจะป๊อบปูล่าร์คนหนึ่งพึงมี
หญิงสาวที่นั่งอยู่ใกล้เขายิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าแฟนหนุ่มดื่มหนักกว่าปกติจึงเอ่ยขึ้น
“พิมพ์ดีใจนะคะ ที่คุณเล็กหายเครียดเสียที”
อเล็กซ์หัวเราะและตอบว่า “ที่ผมสนุกอย่างนี้ก็เป็นเพราะคุณพ่อของคุณ เชื่อมือผมว่าจะเนรมิตที่นี่ให้ออกมาเพอร์เฟกต์ สมกับเป็นตลาดย้อนยุคอย่างเมื่อ 50 ปีก่อน”
หญิงสาวในชุดสูทสีน้ำตาลอ่อน ไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าที่ควร เธอรู้ดีแก่ใจว่า การที่เขาเลือกรีโนเวตโรงแรมเก่าและโรงภาพยนตร์สมบัติของตระกูลให้เป็นมหานครในยุคปี พ.ศ.2505 เพราะมีความผูกพันกับเมืองนี้
“บอกตามตรง พิมพ์น้อยใจที่คุณปิดข่าวการสร้างที่นี่ จนพิมพ์ได้รู้จากเฮียปองด้วยตัวเอง” พิมพ์พิกาว่าด้วยน้ำเสียงแง่งอน เนื่องจากเขาไม่เคยเอ่ยถึงงานดังกล่าวให้เธอฟัง ราวกับจงใจปิดปังข้อมูล
“ผมปิ๊งไอเดียตอนที่กลับมาเยี่ยมบ้านคุณยาย พอดีเห็นรูปเก่าๆ แล้วนึกสนุก อยากทำอะไรเก๋ๆ ไว้ประดับเมือง เมื่อก่อนเขาว่ากันว่าแสงไฟตอนกลางคืนของที่นี่ สว่างเหมือนตอนกลางวันเลย”
อเล็กซ์ให้ปองคุณเข้ามาสำรวจความเป็นไปได้ของโครงการ ‘มหานคร 2505’ เมื่อครึ่งปีก่อน ช่วงเวลานั้นเขายุ่งอยู่กับการติดต่องานที่สหรัฐอเมริกา เมื่อทุกอย่างลงตัวจึงไปเจรจากับบิดาพิมพ์พิกา
ตอนแรกต้องการขอซื้อที่ดินแต่อีกฝ่ายไม่ยินยอม กระทั่งได้ข้อสรุปว่าเป็นการลงทุนร่วมกัน
“ได้ยินแบบนี้ถึงโล่งใจ พิมพ์ก็นึกว่าคุณเคยทำหัวใจหล่นหายไว้ที่นี่เสียอีก” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับเสมองไปรอบร้าน แต่แรกไม่ค่อยอยากตามเขามาเพื่อจับผิด แต่พฤติกรรมพักหลังของชายหนุ่มเปลี่ยนไป นอกจากนั้นยังได้ข่าวจากแมรี่ว่า เจมีเพื่อนสนิทอเล็กซ์เพิ่งหย่าขาดจากสามีหลังจากมีปัญหาระหองระแหงมานาน และมีแผนจะบินมาประเทศไทย เมื่อรับรู้เช่นนั้นพิมพ์พิกาก็สังหรณ์ใจกลัวถ่านไฟเก่าจะคุกรุ่น
“พิมพ์ไม่กินอะไรหน่อยหรือ ตั้งแต่มาผมยังไม่เห็นแตะอะไรเลย” ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใย
พิมพ์พิกาส่ายหน้าปฏิเสธ พลางคิดถึงเรื่องระหว่างเขากับเธอ
หญิงสาวเป็นคนวิ่งเข้าหาผู้ชายคนนี้ เริ่มตั้งแต่พบหน้ากันที่แคลิฟอร์เนียหัวใจก็หวั่นไหว นอกจากรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาดูคล้ายอีริกแฟนเก่าซึ่งเป็นเชฟชื่อดัง อเล็กซ์ยังมีความอบอุ่นและเป็นสุภาพบุรุษ หญิงสาวพบกับอเล็กซ์ในขณะที่เขารักษาตัวในโรงพยาบาลจากการประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่วนเธอไปเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย
ในตอนนั้นพิมพ์พิกาโสดสนิท การได้พบอเล็กซ์ซึ่งเป็นคนช่างคุยก็มีหลายสิ่งที่คลิกกันอย่างลงตัว นอกจากนั้นเมื่อรู้จักกันมากขึ้น จึงรู้ว่าปองคุณลูกพี่ลูกน้องเธอทำงานให้บริษัทชายหนุ่ม เมื่อเป็นอย่างนั้นทุกอย่างก็เหมือนจะเข้าที่เข้าทางไปเสียหมด
“พิมพ์ปวดหัวนิดหน่อย และอยากพักผ่อนด้วย เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ” เธอตอบก่อนจะลุกขึ้นโดยไม่แคร์สายตาคนร่วมโต๊ะ
สาวสวยเดินออกมาจากโต๊ะอาหาร เธอก้าวไปยังมุมเงียบๆ ของร้าน บริเวณนั้นเป็นลานเปิดโล่ง ซึ่งถูกจัดเป็นสวนสวย ชายหนุ่มก้าวตามมา ก่อนดึงมือเธอไปเกาะกุม
“พิมพ์ลองคิดดูเรื่องของเราอีกครั้ง และคำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม พิมพ์อยากให้คุณย้ายไปอยู่ด้วยกันที่บ้านพิมพ์ ขืนให้ขลุกอยู่กับลูกน้องเป็นโขยงที่ออฟฟิศต่อไป พิมพ์กลัวจะขึ้นคาน และคุณคงอ้างนั่นอ้างนี่ ไม่มาขอพิมพ์สักที” เธอว่าถึงแผนในอนาคตของชีวิตคู่
เมื่อได้ยินอย่างนั้นใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของชายหนุ่มก็หุบฉับ
“ถ้าผมขอเวลาอีกสักปี พิมพ์จะว่าอะไรไหม” หนุ่มดวงตาสีน้ำตาลเข้มต่อรอง ก่อนหน้านี้เขาเคยยื่นคำขาดว่าอยากสร้างฐานะตัวเอง และทำงานอีก 2 ปีถึงจะเข้าหอกับเธอ แต่พอครบกำหนดเขายังขอต่อเวลาเพิ่ม
ใบหน้าที่แต้มสีงดงามบึ้งตึงกว่าเดิม ก่อนที่ดวงตาเรียวตามเชื้อสายไทยจีนจะหรี่ลงเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังระงับความโกรธ
“ถ้าอย่างนั้น เราอย่าพูดอะไรกันตอนนี้เลย”
ยามนี้ความน้อยใจเริ่มถาโถมเข้าใส่หลังไหล่ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาพิมพ์พิกาเชื่อมั่นว่าตัวเองดีพร้อม เธอควรได้ผู้ชายที่รักและคู่ควร แต่อเล็กซ์ก็มีบางอย่างที่ทำให้เธอก้าวไปไม่ถึงหัวใจส่วนลึกของเขา ราวกับมีห้องลับปิดซ่อนไว้
ชายหนุ่มเป่าลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ เขาคงพยายามจะเป็นคนรักของพิมพ์พิกามากเกินไป นับวันความพยายามนั้นต้องพบกับบททดสอบหนักหน่วงจนอยากถอดใจ
“วันนี้ คุณสวยมากรู้ไหม”
อเล็กซ์เปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อลดความเครียด เขาไม่ได้ชมเธอเกินจริงเลย หญิงสาวงดงาม และดูสง่าในเสื้อสูทสีแดงเลือดนกขนาดพอดีตัว ด้านล่างสวมกางเกงยีนส์โชว์ช่วงขาเรียวยาว
คิ้วโก่งสวยเลิกขึ้น ประหลาดใจที่แฟนหนุ่มชมในสถานการณ์ซึ่งทั้งคู่กำลังมึนตึงใส่กัน
“ถ้าคืนนี้อยากให้พิมพ์คืนดีกลับคุณง่ายๆ เสียใจด้วยนะคะ หนนี้พิมพ์ของี่เง่าสักครั้ง เพราะคุณเป็นฝ่ายเริ่มก่อน”
เธอว่าอย่างคนไร้เหตุผล และเป็นเขาเองที่ต้องตาโต มองหญิงสาวอย่างไม่เชื่อว่าเธอจะพูดจริง
“เรื่องจริงค่ะ พิมพ์ทบทวนตั้งแต่นั่งเครื่องมาลงที่นี่ พิมพ์เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายที่วิ่งเข้าหาคุณมาโดยตลอด และครั้งนี้พิมพ์คงขอให้คุณลองเป็นคนเดินเข้าหาพิมพ์บ้าง!”
หญิงสาวปล่อยคำพูดนั้นค้างใจเขา ก่อนจะสืบเท้าจากไปราวกับไม่ต้องการรับรู้สิ่งใดจากชายหนุ่ม