“ก็ไม่ได้เป็นห่วงหรือคิดถึงอะไรหรอกนะยายขี้เมา” ไบรอัลพึมพำจ้องใบหน้าที่หลับไม่รู้เรื่อง การเดินทางข้ามทวีปบวกกับการทำงานหนักตลอดหลายวัน ทำให้ไบรอัลที่ล้มตัวลงนอนข้างๆเธอหลับสนิทไปทันทีเช่นกัน และทำให้เขามั่นใจมากขึ้นว่าเหตุการณ์ในวันนั้นทำอะไรต้องดาวไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าเขาจะปลอบโยนผู้หญิงไม่เป็น แต่หลังจากที่เธอคืนสติในวันนั้น เธอก็แทบจะฉีกอกเขาเอาเลือดหัวเขาออก เขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องแบบนั้นทำอะไรเธอไม่ได้จริงๆ เขาจึงจับเธอกินต่ออย่างสุขกายสบายใจ ไม่หวลคิดถึงผู้หญิงวิปริตคนนั้นอีกเลยว่าจะต้องไปนอนในห้องขังหนึ่งคืนที่กล้ากักขังหน่วงเหนี่ยวเขา
อ๊วก อ๊วก อ๊วก ไบรอัลค่อยๆเปิดดวงตาอย่างเกียจคร้าน เมื่อร่างกายเขายังต้องการพักผ่อนต่อ แต่เสียงของใครที่เขาไม่ต้องเดาก็รู้กำลังทรมานอยู่ไม่น้อยดังเล็ดรอดออกมา
“ไหวมั้ยคุณ” ไบรอัลเดินไปยืนติดประตูห้องน้ำและถามออกไป
“ปวดหัวแทบระเบิด”
หึ หึ หึ ไบรอั
