กวินนั่งหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่หลังโต๊ะทำงาน บ้าชิบ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ทำไมจะต้องร้อนรุ่มราวกับถูกไฟสุมทรวงแบบนี้ด้วย
ซอกขาก็ชูชันจนน่าสะอิดสะเอียน!
‘ก็แค่อีตัวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเท่านั้น ไม่เห็นจะสวยจะมีอะไรดีกว่าผู้หญิงที่เคยลากขึ้นเตียงเลยแม้แต่น้อย’
แม้จะพยายามบอกตัวเองซ้ำๆ แบบนั้น แต่เขาก็อดนึกถึงร่างขาวเนียนอวบอิ่มในชุดนอนซีทรูบางใสเมื่อคืนไม่ได้ หลายต่อหลายครั้งที่เขายื่นมือไปหาหล่อน แต่ทุกครั้งก็ถูกสติเหนี่ยวรั้งให้ชักมือกลับมาทุกครั้งไป
เขาต้องต่อสู้กับความหื่นกระหายบ้าคลั่งทั้งคืน ต้องต่อสู้กับความอยากจะสอดเสียบเข้าไปในร่างเล็กอวบอัดนั้นอย่างแสนทรมาน
“โธ่เว๊ย!”
กวินสบถออกมาอย่างเดือดดาล กำลังจะต่อสายหาคนสนิทเพื่อเรียกเครื่องระบายความใคร่ให้เดินทางมาหา แต่ประตูห้องทำงานถูกเคาะขึ้นเสียก่อน
“เข้ามา”
แม้เขาจะพยายามควบคุมโทนเสียงให้ราบเรียบแต่มันก็ยังห้วนจัดอยู่ดี
อโน
