พลากรทอดสายตามอง ไปยังชายตรงข้าม ซึ่งสบตาเขาแววตาเว้าวอน ราวกับต้องการร้องขอบางอย่าง เขาวางแก้วกาแฟลง แล้วระบายลมหายใจ ก่อนยกท่อนแขนดูนาฬิกาข้อมือ
“ระหว่างคุณกับพีชเป็นยังไงบ้าง” พลากรเอ่ยปากก่อน
คนฟังชะงัก แววตาไหววูบ มือจับกันแน่น
“ไม่ค่อยดีเลยครับ”
“ทำไม?” เขาถามเสียงเข้มขึ้น
“พีชบอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับผม”
สีหน้าคนฟังครุ่นคิด เมื่อก่อน เขาเคยคิดว่าบางทีน้องสาว อาจคบหากับกรวีร์ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมสองคนถึงมีปัญหา
“เกิดจากอะไร ปัญหาที่ทำให้คุณกับพีช ไม่ได้คบหากัน”
“ผมไม่รู้เหมือนกันครับ ตั้งแต่พีชหายไป พอกลับมาพีชก็ไม่เหมือนเดิม” เขาบอกเสียงเศร้า สีหน้าหม่นหมอง
พลากรนิ่งเงียบ บางทีสิ่งที่เห็นอาจเป็นเรื่องจริง ผู้ชายคนนั้น นิสัยเป็นเช่นไรกันแน่ เขาแทบอยากกระชากคอเสื้อแล้วเอ่ยถาม ว่าหมอนั่น มีความจริงใจให้ใครบาง
“ลองพยายามดูใหม่ดีกว่าไหม” เขาไม่ไว้ใจ ผู้ชายอีกคน อย่างอรัญกรณ์ หมอน
