คนตบสะดุ้ง เดินออกมาจากด้านหลัง น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฉันเองค่ะ ที่เป็นคนทำร้ายลูกสาวคุณพ่อ”
ดวงตาหรี่มอง “เพราะอะไร!”
“คะ?”
“เพราะอะไรถึงตบหน้าลูกสาวฉัน!” พิภพตวาด ทำเอาคนฟังสะดุ้งโหย่ง
“เพราะ... ฉันเข้าใจผิด คิดว่าลูกสาวของคุณพ่อ กับกร เป็นคู่ขากันค่ะ!”
พลากรหลับตาสูดลมหายใจเข้าปอด เหลือบมองน้องสาว เห็นยืนนิ่ง
“ผมว่าจบเรื่องนี้ดีกว่าครับพ่อ พนักงานมองกันหมดแล้ว มันน่าอาย” ชายหนุ่มบอกเสียงกร้าว
“เรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะพ่อ” พิชญาภาพยายามเบี่ยงเบน “วันนี้มารับพีชเหรอคะ”
“ใช่แล้วลูก”
“ทีหลังไม่ต้องมารับก็ได้นะคะ เดี๋ยวพีชขับรถกลับเองก็ได้”
พิภพมองไปยังนางแบบสาว ดวงตาแข็งกร้าว
“เธออย่าได้มาเหยียบที่บริษัทนี้อีก!” เขาสั่งเสียงกร้าว
ร่างบางรั้งบิดาให้ก้าวตาม เพราะไม่อยากมีเรื่องมีราวให้อับอายพนักงานอีก มาถึงรถหย่อนกายลงเบาะหลังกับบิดา รถเคลื่อนออกม เสียงข้อความดังขึ้นอีก พิชญาภาหน้า
