ด้านเจ้านายเป็นอย่างไรบ้างสุดรู้ แต่ด้านข้ารับใช้ข้างกายของทั้งสองอย่างตงผิงและจื่อถิงนั้น บรรยากาศค่อนข้างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย สาวใช้คนสนิทของไป๋ฟางเซียนนั่งตัวเกร็งไม่ต่างจากผู้เป็นนาย เมื่อถูกคนสนิทของหลี่เหวินหลางจับข้อมือเดินออกมาจากร้านตระกูลฉิน และอุ้มนางขึ้นนั่งหลังม้าแล้วบังคับให้ม้าเดินอย่างช้า ๆ สองแก้มเนียนแดงปลั่งอย่างเคอะเขิน ยิ่งยามม้าขยับร่างกายของทั้งสองก็จะชิดใกล้เสียดสีกันมากขึ้น ชวนให้ใจหวิวเสียเหลือเกิน
“นั่งตัวเกร็งเช่นนั้นเจ้าไม่เมื่อยรึ” ตงผิงเอ่ยถาม สองแขนก็โอบกอดนางไว้กลาย ๆ เพราะใช้มือจับบังเ**ยนม้า
“ว่าเช่นไร ถามเหตุใดจึงไม่ตอบ” ตงผิงถามย้ำหลุบตามองคนในอ้อมแขนด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“อะ เอ่อ... ไม่ ไม่เมื่อยเจ้าค่ะ” จื่อถิงละล่ำละลักตอบกลับ แล้วก้มหน้างุดซ่อนวงแก้มแดงระเรื่อเอาไว้ แม้ว่านางจะก้มเช่นไรก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของตงผิงได้อยู่ดี เขามองนางด้วยสายตาอ่
