หลี่เหวินหลางเดินเข้ามาในห้องนอนอย่างคุ้นชิน พลางมองสำรวจไปทั่วห้องเพื่อค้นหาร่างงามที่เขาคิดถึง ตั้งใจจะกอดนอนให้เต็มรัก กอดแน่น ๆ แล้วหลับไปพร้อมกัน หาใช่ลักลอบเข้ามาแอบกอดยามนางหลับใหล แล้วหลบลี้จากไปก่อนนางตื่น
สายตาคมกวาดมองไปรอบห้องเมื่อไม่เห็นไป๋ฟางเซียนอยู่ภายในก็รู้ได้ทันทีว่า ถ้าไม่อาบน้ำก็คงกำลังแต่งตัว คราแรกเขาคิดจะรั้งรอนางที่เตียง ทว่าความอยากแกล้งมีมากกว่า จึงได้เดินลึกไปยังปีกห้องทางด้านขวามือ ไม่นานก็เห็นฉากกั้นและเรือนร่างสะโอดสะองสะท้อนผ่านฉากกั้นเป็นเงาราง ๆ ออกมา หลี่เหวินหลางกลืนน้ำลายลงคอ ความร้อนรุ่มปะทุที่กึ่งกลางกายจนต้องใช้มือใหญ่กุมไว้พลางนวดคลึงไปมาอย่างปลอบโยนหวังให้มังกรที่ต้องการคำรามสงบลง
ไหนเลยมังกรตัวเขื่องจะเชื่อฟัง หากไม่ได้สำแดงฤทธิ์เดชมีหรือจะยอมสงบ สุดท้ายหลี่เหวินหลางจึงต้องกัดฟันข่มกลั้นความต้องการทางธรรมชาติเอาไว้ แล้วหันหลังเดินจากมาอย่างรวด
