ไป๋ฟางเซียนกระตุกยิ้มมุมปาก แววตาของนางฉายความเจ้าเล่ห์ ก่อนที่นางจะกระโดดขึ้นไปนั่งลงบนตักแกร่งของหลี่เหวินหลาง สองแขนเรียวคล้องคอแม่ทัพหนุ่มไว้แน่น พลางเอนซบใบหน้าหวานบนไหล่กว้าง ช้อนสายตาขึ้นมองเขาอีกครั้งอย่างสื่อความนัย
หลี่เหวินหลางขมวดคิ้วมองดูการกระทำของคนตัวเล็กแล้วอดส่ายหน้าไม่ได้ นางทำราวกับว่าเมื่อครู่เขาและนางไม่ได้ทะเลาะ หรือส่งสายตาเชือดเฉือน สาดวาจาว่าร้ายกันเสียอย่างนั้น ช่างเปลี่ยนอารมณ์ไวเสียจริง ช่างน่านับถือ แม่ทัพหนุ่มสลัดความคิดทั้งหมดออกไปแล้วหลุบสายตาลงต่ำมองการกระทำของนางอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้ง
หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงได้ผลักนางกระเด็นออกไปแล้ว ทว่าตอนนี้กลับไม่รู้สึกอยากผลักไสเลยแม้แต่นิดเดียว กระทั่งว่าอยากให้นางทำเช่นนี้กับเขาต่อไปเรื่อย ๆ เพียงแต่ว่านางทำเช่นนี้ตอนนี้คงไม่เหมาะกระมัง นางจะทำเช่นนี้กับเขาเมื่อไหร่เวลาใดย่อมได้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้! ไม่ใช่ตอนท
