ตอนที่3#ถูกขับไล่มาอยู่ท้ายจวนเสียแล้ว
เรือนหลิงเซียว…
คือเรือนที่องค์ชายหกจ้าวหลิวเย่มีคำสั่งให้เนี่ยกงกงพาพระชายาเอกหลินมาพักอาศัย ซึ่งเรือนหลังนี้อยู่เสียเกือบท้ายตำหนัก และก็เป็นไปตามนามของเรือนหลังนี้ คือโดยรอบเต็มไปด้วยดอก หลิงเซียว จนแทบมองไม่เห็นตัวเรือน เท้าเล็กในรองเท้าผ้าไหมปักลวดลายวิจิตรถึงกับหยุดนิ่ง ก้าวต่อไปไม่ออกแม้เพียงครึ่งก้าว
"นะ…นี่มัน…?"
ขนาดปิงจีที่อายุมากกว่าหลินหลีฮัวกับถงอียังอึกอักไม่รู้ว่าจะถามอันใดออกไป เช่นนี้แล้วคงไม่ต้องเอ่ยถึงทั้งสองคนหนึ่งนายและหนึ่งบ่าวอ่อนวัยที่พูดไม่ออกไปแล้วจริง ๆ
"เอ่อ…นะ เนี่ยกงกง เรือนนี้คนสามารถอยู่ได้จริงหรือ???"
ผ่านไปอึดใจใหญ่ถงอีก็ถามออกไปอย่างโง่งม ส่วนหลินหลีฮัวนั้นพอรวบรวมสติได้นางก็ไม่พูดไม่ถามอันใดทั้งสิ้น เท้าเล็กก้าวมั่นคงเข้าไปในเขตเรือนรกร้างทันที
"คุณหนูใหญ่ช้าก่อน!"
คราวนี้ปิงจีลืมสิ้นกฎเกณฑ์อันใดทั้งหลาย สา
