เฉินหมิงยิ้มร่า เขาได้ยินทุกประโยคสนทนาของสองสาว “ทำไม เมื่อกี้กำลังนินทาเฮียกันอยู่เหรอ”
“รู้ตัวด้วย”
“เขาบอกว่าผู้หญิงนินทาแปลว่าผู้หญิงรัก”
“แต่ฉันไม่ใช่คนเริ่ม ศศินู่น อยากรักก็ไปรักกับศศินะ อย่ามายุ่งกับฉัน”
ลูกชายเจ้าของร้านลากเก้าอี้ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดมานั่ง เขาใช้มือ เท้าคางมองคนที่กำลังทำเหมือนยุ่งกับงาน ทั้งที่ความจริงแค่มองแว็บเดียวก็รู้ว่ามันไม่มีอะไรเหลือให้ทำแล้ว “จะขยันไปถึงไหน แค่นี้แม่เฮียก็ทั้งรักทั้งหลงแย่แล้ว”
“ฉันถึงต้องขยันให้สมกับที่คุณป้าท่านรักและเมตตาไงคะ ถ้าวันนั้นป้าบัวไม่รับฉันเข้าทำงาน ป่านนี้ไม่รู้ว่าฉันกับครอบครัวจะมีชีวิตยังไง”
เพราะปารวตีเป็นแบบนี้ไง เขาถึงเผลอใจให้เจ้าหล่อนได้อย่างง่ายดาย “มะปรางมีความคิดที่น่ารักมากเลยรู้มั้ย”
คนถูกชมรู้สึกเขินขึ้นมาติดหมัด “อะไรของคุณ อยู่ดีๆ ก็มาชมฉัน”
“เฮียพูดจริงๆ แม่เฮียโชคดีที่ได้มะปรางมาช่วยงานที่
