เพล้ง!
“ขอโทษศศิ พี่ซุ่มซ่ามอีกแล้ว”
วันนี้หญิงสาวทำจานแตกเป็นใบที่สาม ปารวตีรู้สาเหตุดีว่าช่วงนี้กระจิตกระใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะมัวแต่คิดเรื่องทางบ้าน ทั้งๆ ที่พยายามไม่จมจ่อมอยู่กับปัญหา แต่ทว่าเพียงแค่เผลอ ความคิดเธอก็วนกลับไปคิดแต่เรื่องราวเดิมซ้ำๆ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่มะปราง เดี๋ยวหนูเก็บให้” ศศิรีบอาสา เธอสังเกตว่าหลายวันแล้วว่าช่วงนี้ปารวตีดูเครียดๆ “พี่มะปรางมีอะไรหรือเปล่าคะ พูดกับหนูได้นะ” เธอนับถือปารวตีเหมือนพี่สาว หากช่วยแบ่งเบาเรื่องราวที่ทำให้เจ้าหล่อนเป็นเช่นนี้ได้ ศศิก็พร้อมที่จะทำ
“ขอบใจนะศศิ”
“แล้วตกลงพี่มะปรางเป็นอะไรหรือเปล่า ช่วงนี้คิ้วผูกโบทุกวันเลย”
ปารวตีรู้ดีว่าศศิถามด้วยความเป็นห่วง แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น เธอไม่สามารถปริปากเล่าให้ใครฟังได้จริงๆ มันไม่ใช่ความลับ หากแต่มันเป็นเรื่องน่าอับอาย เรื่องเลวร้ายที่ไม่สมควรเกิดขึ้นกับครอบครัวเธอหรือใครทั้งนั้น
