“ลองชิมอันนี้ดู เขาแนะนำว่าเป็นเมนูซิกเนเจอร์ของร้านเลยนะ” เขาตักอาหารให้หญิงสาว แต่ทว่าเจ้าหล่อนกลับดูไม่ค่อยสนใจมันสักเท่าใด ปารวตีเคี้ยวข้าวช้าๆ ลักษณะท่าทางเหมือนคนกำลังคิดอะไรบางอย่าง และจ่มจอมกับเรื่องราวจนลืมสนใจโลกภายนอก “มะปรางครับ” เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อย
“คะ? เมื่อกี้คุณพูดอะไรกับฉันนะ”
เห็นได้ชัดเลยว่าคนตรงหน้ามีเรื่องที่กำลังคิดไม่ตก แววตาของเจ้าหล่อนฉายแววเครียดจัดจนแผ่ซ่านออกมาให้คนมองรู้สึกได้ ใบหน้าสวยหวานไม่สดใสเหมือนอย่างเช่นที่เคยเป็น
“ลองชิมเมนูซิกเนเจอร์ของร้านดู เขาบอกว่าอร่อยมาก”
ปารวตีก้มมองจานตัวเองแล้วพบว่ามีเนื้อหมูย่างวางอยู่ “เมนูอะไรเหรอคะ” ดูๆ แล้วก็เหมือนเนื้อหมูย่างทั่วไป แตกต่างหน่อยก็คงเป็นลักษณะการจัดจานขึ้นโต๊ะ จานใบใหญ่สีขาวกับอาหารเพียงหยิบมือ ดูเพียงปราดเดียวก็รู้ว่าแต่ละเมนูนั้นราคาคงไม่ใช่ถูกๆ
“เลอ.. อะไรสักอย่างเฮียชิมแล้วก็อร่อยดี หมู
