“ไปไหนคะ” ฉันถามคนขับรถที่เป็นลูกน้องของคุณชายธนวัฒน์ เพราะทางที่ไปตอนนี้ไม่ใช่ทางที่จะกลับคอนโด
“นายสั่งให้พาคุณไปครับ” เขาให้คำตอบเพื่อคลายความสงสัยของฉัน
ไปไหนล่ะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากสู้หน้าเขา ฉันยังตั้งตัวไม่ทัน
“ไม่ไปนะคะ ฉันยังไม่อยากเจอเขา” ฉันไม่ได้พูดขอร้อง สิ่งที่ฉันพูดออกไปคือประโยคคำสั่ง
“ผมทำตามไม่ได้ครับ ผมรับคำสั่งนายแค่คนเดียว” น้ำเสียงไร้ความรู้สึก ท่าทางเหมือนหุ่นยนต์มากกว่ามนุษย์ คงเปล่าประโยชน์ที่จะพูดกับเขา
เพราะฉะนั้นโทรหาคนเป็นนายคงดีกว่า ถึงแม้ตอนนี้ไม่อยากได้ยินเสียงก็เถอะ
(ถึงไหนแล้วที่รัก) และเมื่อเขากดรับสาย เขาก็ตั้งคำถามทันที
“ฉันยังไม่อยากเจอคุณ” ฉันบอกความต้องการของตัวเอง
(เป็นอะไรที่รัก บอกผมได้ไหม ผมทำอะไรให้คุณโกรธช่วยบอกผมที)
“…” โกรธเหรอ นั่นสิ เขาไม่ได้ทำอะไรให้ฉันโกรธนิ แล้วฉันจะโกรธเขาทำไม ในเมื่อฉันไม่ถามเขาเอง
ถ้าถามแล้วเขาโกหกก็ว่าไปอย่า
