7
1412 คำ
‘นวล พี่อยากมีลูก’
ย้อนกลับไปช่วงต้นปีที่ผ่านมา อัคราเปิดใจคุยกับนวลจันทร์ตรงๆ ระยะเวลาห้าปีที่อยู่กินกันฉันสามีภรรยา มันนานมากพอให้เขามองไกลไปถึงอนาคต ที่จะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ครอบครัวพ่อแม่ลูก
‘จัดงานแต่งให้ฉันก่อนสิ ฉันจะมีลูกให้พี่’
ฟังตอนนั้นอัคราหัวเราะ
เขาเข้าใจผิดคิดว่านวลจันทร์อยากได้สถานะเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่มารู้ทีหลังว่าถูกสวมเขาให้มานานกว่าหนึ่งปี อัคราหัวเราะไม่ออก หล่อนพูด เพราะคิดว่าเขาคงจะให้สถานะนั้นกับหล่อนไม่ได้
การ์ดงานแต่งพิมพ์มาพร้อมแจกเป็นตั้งๆ มากกว่าพันซอง ตั้งใจจะจัดใหญ่ระดับอำเภอ เชิญทุกคนมากินเลี้ยงให้อิ่มหนำสำราญ แต่ในเมื่อล่มไม่เป็นท่า แผนการทั้งหมดที่วางไว้เซอร์ไพร์สนวลจันทร์จึงต้องล้มเลิก
“ไปตายซะนังคนทรยศ!”
อัคราจุดไฟแช็กเผาขอบการ์ดงานแต่งให้มอดไหม้ เขาสาดน้ำมันไปทางการ์ดที่เหลือ ก่อนเขาจะโยนการ์ดติดไฟลงไปรวมกัน ไม่มีอีกแล้วความรักความผูกพันที่เขามีต่อนวลจันทร์ มีเพียงความเกลียดเท่านั้น ไม่นานนักความฝันที่จะสร้างครอบครัวของอัครา ก็มอดไหม้ไปกับกองเพลิง!
ความเสียหายจากพายุฝนฟ้าคะนองประจักษ์ต่อสายตาคุณสะอาด เศรษฐีนีสูงวัยประจำจังหวัดในรุ่งเช้าวันต่อมา
หญิงสูงวัยเจ้าของเรือนไม้สองชั้นหลังใหญ่โตโออ่ามองคนงานหนุ่มสาวลากไม้กวาดทางมะพร้าว กวาดเศษใบไม้ใบหญ้ามากอง เตรียมนำใส่ถุงปุ๋ยไปทิ้งในชายป่า ไม่เผาทิ้งทำลายให้กลายเป็นมลพิษทางอากาศ
อีกกลุ่มเอาเลื่อยไฟฟ้ามาตัดต้นไม้ที่ล้มในสวน แสดงให้เห็นถึงความรุนแรงของพายุลูกใหญ่ที่พัดผ่านพังงา
คุณสะอาดนั่งมองคนงานจนเบื่อ ออกจากชุดโต๊ะน้ำชาไปทางห้องครัวเปิดหลังบ้าน มาดูแม่พิศลงครัวทำอาหารเช้า
“ฮ้า! ตายเลยเหรอพี่พิศ”
“ตายโหงเลยแหละ”
“น่าเวทนา มันทำตัวเองแท้ๆ”
“จับกลุ่มคุยอะไรกันแต่เช้าเหรอจ๊ะ แม่ๆ ทั้งหลาย” คุณสะอาดยิ้มเป็นมิตรให้คนงานในบ้าน ที่นั่งจับกลุ่มครกน้ำพริกบนแคร่ไม้หลังเรือน
“เปล่าค่ะคุณท่าน พวกดิฉันคุยกัน... เรื่อง... ฟ้าฝนค่ะ เมื่อคืนลมพัดแรงฝนตกหนัก ได้ยินว่าน้ำป่าไหลหลาก ภูเขาหลังบ้านพี่ครามก็ถล่มใส่โรงรถ ดีว่าพี่ครามเอารถออกมาตั้งแต่หัวค่ำ รถไม่เสียหาย ไม่อย่างนั้นแย่เลยค่ะ”
แม่ๆ ทั้งสาม คนงานเก่าแก่มีหน้าที่ทำอาหาร เก็บกวาดบ้าน ดูแลคุณสะอาดหญิงสูงวัยอายุมากต่างหลบสายตากันเป็นแถบ มือข้างตำน้ำพริกหยุดตามไปด้วย มีแต่พูด ไม่มีใครสังเกตเห็นคุณสะอาดเดินมาเลยสักคน มากังวลใจทีหลัง คุณสะอาดจะได้ยินที่พวกตนนินทาหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน และเป็นทายาทที่เหลืออยู่คนเดียวในตระกูลหรือเปล่า
“คุณท่านคงเหนื่อย เชิญนั่งพักก่อนค่ะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันได้ยินเสียงตำน้ำพริกแต่เช้าแค่แวะมาดู แม่พิศลงครัวต่อเถอะ ฉันจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย กับข้าวที่จะส่งให้พ่ออัควันนี้ แม่พิศใส่พริกเยอะๆ นะ พ่ออัคชอบรสจัด จืดมากนานไปมันเซ็ง ไม่มีรสชาติ พ่ออัคเขาชอบบ่นว่ากลืนไม่ลง”
“สำรับของนายอัค ดิฉันจะทำให้เผ็ดถึงใจค่ะ”
“จ้า ฝากด้วยนะ”
พ่อหลานชายลงเรือขุดแร่ทีไปเป็นเดือน ฝากความรักให้หลานชายฝากได้แค่ในรูปแบบอาหาร
คุณสะอาดมักจะสั่งคนงานให้ลงครัวเช้าตรู่ ตำน้ำพริก ลวกผัก ทอดปลาทู แกงจืด และเมนูอื่นๆ อีกสองสามอย่าง ฝากคนงานเอาไปส่งให้ถึงท่าเรือ
ย่าสะอาดแก่แค่อายุแต่แขนขาใช้งานได้ดี เดินเล่นคนเดียว เหวี่ยงแขนเป็นจังหวะออกกำลังกายยามเช้า อากาศค่อนข้างขมุกขมัวจากช่วงดึกที่มีฝนตกลงมาอย่างหนัก เจ็ดโมงเช้าฟ้าควรจะเปิดให้แสงแดดส่องมาปิดมิดชิดจนมองไม่เห็นแสงใด
เศรษฐีนีสูงวัยขับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าสามล้อออกจากบ้านโดยไม่บอกใคร ไม่ได้ไปไหนไกล ขับผ่านมาทางร้านขายของชำประจำหมู่บ้าน เพื่อสำรวจความเสียหายบ้านเรือนประชาชน เผื่อจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ตามประสาคนใจบุญใจกุศล ที่ปล่อยเงินกู้กินดอกเบี้ยแพงๆ ได้นิดหน่อย
ลูกค้าก็คนในหมู่บ้าน กินหัวกินหางกันไปเรื่อย
“นายอัคส่งคนงานเข้าป่าแต่เช้าไปตามหาเมีย น่าสงสาร เมียเล่นชู้กับคนงานของตัวเองจนนังนวลมันท้องกับไอ้เมฆ ก็ยังรักนังนวลไม่สร่าง ข้าล่ะอยากตบหน้านังนวลสักฉาดสองฉาด หน้าตาดี แต่ไม่รักดี! ร่าน! หน้าผาสูงขนาดนั้น ข้างล่างยังเป็นน้ำตก ไม่มีทางที่พวกมันจะรอด”
แม่บัวบานรู้โลกรู้ ฉายานี้ไม่เกินจริง ย่าสะอาดยังไม่ได้ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ได้ยินเสียงแหลมเล่าเรื่องที่คนงานในบ้านช่วยกันปิดบังท่าน
“น่าสมเพชนังนวล วาสนาดีได้ผัวรวย แทนที่จะอยู่เป็นคุณนายสวยๆ เอาใจนายอัคให้รักให้หลง กลับรนหาที่ตาย ตายๆๆ ผัวฉันเข้าไปดักสัตว์หาของป่าแถวน้ำตกทุกวัน จะโดนผีอีนวลจันทร์กับไอ้เมฆหลอกหรือเปล่า”
“ไอ้เมฆมันสิ้นคิด ไม่เห็นแก่ลูกสาวมันบ้างเลย หรือมันคิดจะไม่ให้ลูกกลับบ้านเกิด ลองนังมุกกลับมา ได้ถูกคนทั้งหมู่บ้านรุมด่ามันตายกันพอดี ย่านายอัคอุตส่าห์ส่งมันเรียนหนังสือ กลัวจะเนรคุณคนเหมือนพ่อมัน!”
บิดมุมปากกล่าวเสียดสีไปถึงมุกตาภา ลูกสาวคนเดียวของเมฆ
เด็กสาวตัวสูงผิวสีน้ำผึ้งเติบโตในหมู่บ้านหน้าเหมือง มักจะปั่นจักรยานมาเที่ยวเล่นในหมู่บ้านนี้ เพื่อประจบประแจงคุณสะอาด บีบแขน นวดขา นั่งเฝ้าวันละไม่กี่ชั่วโมง คุณสะอาดใจดีให้เงินไปกินขนมหลายสิบบาท ติดนิสัยประจบจนโตเป็นสาว
เมฆไม่ต้องควักเงินส่งลูกสาวเรียนสักบาท เงินเดือนที่ได้มันจึงมีเหลือจำนวนมากไว้แอบซื้อข้าวของมาพะเน้าพะพอเอาใจนังนวลจันทร์ มันอาจจะไม่ได้มีมากเท่าอัครา แต่เพราะความใกล้ชิดมีมากกว่านังนวลจึงหวั่นไหว
“ปลามีสุกกี่ไม้แม่บาน” ย่าสะอาดลงจากรถมาเลือกปลา
“มีเท่าที่เห็นนั่นแหละ จับใส่ถุงได้เลย” บัวบานอยากขายของน้อยกว่าพูดคุยเรื่องชาวบ้าน สะบัดมือให้ลูกค้าบริการตัวเอง
“ผัวเอ็งทำงานในเหมืองไม่ใช่เหรอนังผา ได้ความว่ายังไง ตอนเย็นมาเล่าให้ฟังบ้างสิ”
“เอ่อ... นี้ผัวฉันป่วยจ้ะแม่บาน ฉันเอากับข้าวไปส่งผัวก่อนนะ”
“ฉันก็ด้วย กลับแล้วนะแม่บาน เอานี่ ค่าปีกไก่”
“อีพวกนี้ ไม่อยากเสือกเรื่องชาวบ้านบ้างเลยเหรอ”
บ่นไล่หลังเพื่อนในหมู่บ้าน กลับมามองหญิงสูงวัยร่างเล็กที่จับไม้ยาวเสียบปลาหมุนดูรอบๆ เลือกหาปลาตัวที่มีคราบสีดำติดน้อยที่สุด นำไปวางบนจานให้คิดเงิน
บัวบานเบิกตา เพราะท่านผู้นั้นคือคุณสะอาด ย่านายหัวอัครา
คุณสะอาดใจดี แต่บทดุ ท่านดุจนไม่มีใครกล้าต่อกร ยกตัวอย่างเช่นสายตาที่ท่านใช้มองแม่บัวบานในเวลานี้
“ฉันจะเหมาปลาย่างไก่ย่างที่สุกแล้วทั้งหมด! แลกกับแม่บานเล่าเรื่องแม่นวลกับพ่อเมฆให้ฉันฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบ!”
เล่นชู้ว่าชั่วแล้ว ท้องกับชู้ชั่วมากกว่า
เกิดเรื่องใหญ่กับหลานชาย แต่ไม่มีใครเล่าให้ท่านฟังเลยสักคน! มันน่านัก! กลับมาถึงบ้าน คนดูแลลบ้านของย่าสะอาดโดนบ่นชุดใหญ่ หน้าสลดกันเป็นแถบ ซึ่งสมควรสลลด! ย่าสะอาดต้องการฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากหลานชาย ส่งคนเข้าป่าไปในเขตหวงห้ามใช้ทำการขุดเหมือง ส่งข่าวให้อัคราโทรกลับ หรือไม่ก็มาหาย่าในหมู่บ้าน แต่รอแล้วรอเล่า ผ่านมากว่าครึ่งค่อนวันหลานชายกลับไม่ติดต่อกลับมา
- ผู้เขียน
