เธอที่ไม่ต้องการ

ตอนที่ 9

เพชรลดายืนนิ่งอยู่กลางห้องทำงานของท่านประธานบริษัท โดยยืนมองออกไปที่นอกหน้าต่างจึงไม่ทันเห็นว่าร่างกายกำยำสูงใหญ่เจ้าของห้องทำงานเดินออกมายืนมองร่างงามระหงของหญิงสาวได้ครู่หนึ่งแล้ว

มาคัสมองร่างงามของสาวคนรักอย่างเจ็บปวด วันนี้เป็นวันที่เขาเจ็บปวดที่สุดภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง พลางเฝ้าถามตัวเองในใจว่าผู้หญิงใจโลเลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเวลานี้ เป็นคนคนเดียวกับผู้หญิงที่เคยพร่ำขอร้องไม่ให้เขาทอดทิ้งเธอหรือเปล่า

“ลดา”เสียงเรียกชื่อเล่นของหญิงสาวที่เปล่งออกมานั้นทำให้ร่างงามระหงค่อยๆ หันกลับไปมายังต้นเสียง

ดวงตากลมโตสีดำสนิทของเพชรลดามองชายหนุ่มตรงหน้านิ่ง ดวงตาฉายแววตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงผิดจังหวะ เรียวขางามก้าวถอยหลังด้วยความลืมตัว

ใบหน้าและดวงตาสีฟ้าที่เคยอ่อนโยนยามทอดมองมาที่เธอนั้นไม่มีอีกแล้ว ที่เธอเห็นในตอนนี้คือ ความกรุ่นโกรธร้อนรุ่มดุจดั่งไฟบรรลัยกัลป์ที่พร้อมจะมอดไหม้และทำลายล้างทุกอย่างไปให้สิ้นกับสิ่งที่ขวางอยู่ต่อหน้า

มาคัส! นี่มาคัสคือประธานบริษัทฯ ที่เธอทำงานอยู่หรือเนี่ย เป็นไปได้ยังไงกัน ก็เธอตรวจสอบดีแล้วนี่นา มันต้องมีอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน ไม่ได้การล่ะ อยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว หนี! ต้องหนี! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเธอจะต้องมีอันตรายตามคำขู่ของมาดามแคทเธอลีนอย่างแน่นอน ร่างงามระหงรีบก้าวเดินไปยังประตูเพื่อที่จะเปิดออกไปให้พ้นๆ จากห้องนี้โดยเร็วที่สุด

แต่มันก็ยังช้ากว่ามาคัสที่วิ่งเข้ามาดักหน้าเอาตัวยืนขวางประตูไว้ไม่ให้หญิงสาวออกไปจากห้องได้ ร่างงามระหงของเพชรลดาวิ่งถลามาอย่างเร็วจนไม่สามารถหยุดได้ทัน ทำให้ร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวโถมเข้าหาอ้อมกอดของมาคัสเข้าเต็มๆ ร่างงามระหงของเพชรลดาเกิดอาการอ่อนแรงแขนขาชาขยับเขยื้อนขึ้นมาไม่ได้เสียเฉยๆ เวลานี้หญิงสาวทำได้เพียงแค่อุทานชื่อของชายคนรักออกมาเท่านั้น

“มาคัส!”

“ใช่! ฉันมาคัส เกรฟเว่น ผู้ชายที่เธอทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเลยยังไงล่ะ!”มาคัสแผดเสียงใส่หญิงสาวตรงหน้าจนเจ้าของร่างงามระหงถึงกับสะดุ้งโหยง

“ปล่อย...ปล่อยฉันนะมาคัส!”เพชรลดาบอกเสียงสั่น

ร่างงามระหงพยายามดิ้นรนอย่างหนัก หวังให้หลุดพ้นออกจากอ้อมกอดแข็งแกร่งที่ตอนนี้รัดรึงกายสาวอยู่ไม่ยอมปล่อย

“ไม่ได้เจอกันตั้งนานเธอสวยขึ้นมากเลยนะเพชรลดา แต่มันก็สวยแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น แต่ภายในแล้วมันช่างสกปรกสิ้นดี”

ฉาด!! ใบหน้าหล่อเหลาของมาคัสก็หันสะบัดไปตามแรงตบที่เพชรลดาเป็นผู้มอบให้กับเขา

“เพชรลดา! นี่เธอกล้าตบหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ! มานี่เลย!”

มาคัสเปลี่ยนจากการที่กอดรัดร่างของหญิงสาวเอาไว้มาเป็นฉุดกระชากลากให้เข้าไปภายในห้องพักที่อยู่ทางด้านหลังของห้องทำงานในทันที

“ว้าย!!”

ร่างงามระหงของเพชรลดาถูกชายหนุ่มเหวี่ยงลงไปบนที่นอนอย่างแรง ใบหน้าหวานซึ้งกระทบเข้ากับที่นอนอย่างจัง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่เพชรลดาจะค่อยๆ หยัดร่างลุกขึ้นนั่งหลังตรง ใบหน้าเชิดขึ้นพร้อมกับแหงนมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างตัดพ้อระคนน้อยใจเป็นที่สุด

“ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงมาทำแบบนี้กับฉัน! คุณมาคัส!”

หญิงสาวถามขึ้นเสียงสั่น สรรพนามที่ใช้เปลี่ยนไป และมันทำให้มาคัสรับรู้ถึงความเหินห่างที่หญิงสาวมีให้กับเขา ซึ่งชายหนุ่มนั้นรับไม่ได้กับน้ำเสียงของเธอที่พูดออกมารวมทั้งกิริยาท่าทางเช่นนี้ของคนรัก มือเรียวใหญ่บีบหมับเข้าที่ปลายคางที่เชิดสูงขึ้นของหญิงสาว ก่อนจะบังคับให้หันหน้ามาทางเขาที่กำลังมองจ้องอยู่อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ยังจะมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอว่าเพราะอะไรฉันถึงทำกับเธอแบบนี้! แล้วเธอล่ะ! เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง! เธอทำให้ฉันรัก! ทำให้ฉันหลง! แล้วเธอก็ทิ้งฉัน! ทิ้งคนที่เธอบอกว่ารักและจะแต่งงานด้วยแล้วไปแต่งงานมีลูกกับผู้ชายคนอื่นน่ะเธอทำได้ยังไงกันห๊ะ เธอมาหลอกลวงฉันทำไม!” มาคัสตะคอกถามหญิงสาวกลับไปเช่นกัน

เพชรลดามองใบหน้าเกรี้ยวกราดของชายคนรักแล้วน้ำตาเม็ดใสก็ไหลรินออกมา หญิงสาวมองหาความจริงในดวงตาสีฟ้าคู่นั้น ตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไปทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมาถามเธอในเวลานี้ ทำไมไม่กลับไปถามแม่ตัวเองแทนที่จะมาถามเอากับเธอ ก็เพราะแม่ของคุณนั่นแหละฉันกับลูกและพี่โกเมนถึงได้ต้องเป็นแบบนี้

“ฉันไม่ได้หลอกลวงคุณ แต่คุณน่าจะถามตัวคุณเองมากกว่าว่าตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาคุณไปอยู่ที่ไหน แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวงใคร ใครกันแน่ที่สัญญาว่าจะไปแค่เพียงแค่หนึ่งเดือนแล้วจะกลับมา ใครกันแน่ที่ไม่รักษาสัญญา กลับไปคิดทบทวนดูให้ดีซะก่อน ก่อนที่จะเที่ยวมาโทษคนอื่นว่าหลอกลวงอยู่แบบนี้ ตัวคุณเองก็ไม่ได้มีอะไรเสียหาย มีแต่ฉันที่เป็นฝ่ายเสียหายเท่านั้น”เพชรลดาโต้กลับไปอย่างไม่คิดที่จะยอมลดราวาศอกให้กับมาคัสเลยเช่นกัน

หญิงสาวไม่แม้แต่จะคิดอธิบายหรือบอกถึงเรื่องลูกชายของตนกับมาคัส หญิงสาวยอมให้เขาเข้าใจผิดๆ ไปแบบนั้นซะยังจะดีกว่าที่จะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับมาดามแคทเธอลีน

ดีไม่ดีหากว่าแม่ของมาคัสรู้ว่าเธอท้องกับมาคัสแล้วมีหลานชายน่ารักอย่างน้องเพชรขึ้นมาแล้วตามมาแย้งไปเธอจะทำอย่างไรเล่า สู้ยอมให้พ่อของลูกเข้าใจผิดไปซะตั้งแต่ตอนนี้ยังจะดีเสียยิ่งกว่าต้องเสียน้องเพชรไป

คำพูดของเพชรลดาทำให้อารมณ์ของมาคัสเดือดพล่านขึ้นจนแทบจะทะลุปรอท มือเรียวใหญ่ออกแรงกระชากเพียงนิด ร่างงามระหงก็ปลิวมาปะทะกับอกแข็งแกร่งของเขาเข้าอย่างจัง ทั้งใบหน้าและดวงตาของมาคัสในยามนี้นั้นช่างเกรี้ยวกราดจนเพชรลดาชักหวาดกลัวว่าเขาจะทำร้ายเธอเข้าให้หากว่าอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่

“เธอคิดได้ยังไงว่าฉันไม่เสียหาย ฉันเสียหายมากมายจนเธอประเมินค่าไม่ได้เชียวล่ะ นี่! เธอดูตรงนี้! ดูที่หัวใจฉันนี่ มันเสียใจ! มันเสียดาย! มันเสียความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้เธอไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ฉันต้องเสียไปเพชรลดา!”

พูดจบมาคัสก็ผลักร่างงามระหงของเพชรลดาให้ล้มหงายลงบนที่นอนหนานุ่มอีกครั้งหนึ่ง

“อย่ามาคัส! อย่าทำกับลดาแบบนี้ ปล่อยลดาไปเถอะ ลดาเองก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนกัน!”

เพชรลดาพยายามดิ้นรนและอ้อนวอนขอร้องให้อีกฝ่ายปล่อยเธอไป แต่วงแขนกำยำที่กำลังโอบรัดร่างงามระหงของหญิงสาวอยู่นั้นมันช่างแน่นหนาเหมือนดั่งโซ่เส้นใหญ่ก็ไม่ปาน ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรัดแน่นมากขึ้นเท่านั้น

“เธอเองก็เสียใจอย่างนั้นเหรอ แต่ว่าฉันเสียใจมากกว่าเธอหลายร้อยหลายพันเท่านักเพชรลดา”

แควก! แควก! มาคัสกระชากชุดฟอร์มพนักงานของหญิงคนรักออกอย่างรวดเร็ว

“ไม่มาคัส! อย่าทำกับลดา อย่าทำแบบนี้กับลดา!”เพชรลดากรีดร้องเสียงดังลั่นหวังให้คนที่อยู่ด้านนอกนั้นได้ยิน

แต่อนิจจาใครเลยจะมาได้ยินกันเล่า ในเมื่อชั้นนี้เป็นชั้นของผู้บริหารสูงสุด แถมไรอันเองก็สั่งการไว้แล้วว่าห้ามใครรบกวนท่านประธานทั้งนั้นจนกว่าจะมีคำสั่งเปลี่ยนแปลงจากเขาโดยตรง แล้วใครกันเล่าจะได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอกัน

เมื่อร้องเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววว่าใครจะเข้ามาช่วย เพชรลดาจึงต้องดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองอย่างถึงที่สุด ไม่ว่าจะหยิกจะกัดจะข่วนแม้กระทั่งถีบ หญิงสาวก็งัดออกมาใช้จนหมดสิ้น แต่ทว่ามาคัสกลับไม่สะดุ้งสะเทือนเลยแม้แต่น้อย

“โอ๊ย! อย่า!...”

ร่างกายกำยำของมาคัสขึ้นคร่อมนั่งทับเรียวขาของหญิงสาวเอาไว้ทันทีที่ชุดฟอร์มนั้นขาดหลุดออกจากเรือนร่างจนเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงบราเซียร์ตัวจิ๋วทั้งบนและล่างที่ยังคงปกปิดเต้าทรวงที่อวบอิ่มและของสงวนที่โหนกนูนเอาไว้เท่านั้น แต่อีกไม่นานหญิงสาวก็คงไม่เหลืออะไรไว้ปกปิดตัวเองอีกเป็นแน่

“ไม่นะมาคัส! คุณทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ! อย่า!...อย่านะมาคัส!”เพชรลดาร้องบอกเสียงสั่น

มือเรียวปัดไปมาเพื่อไม่ให้มือเรียวใหญ่ของมาคัสได้เข้าใกล้กับสิ่งที่ต้องการได้อย่างสุดฤทธิ์ แต่มีหรือที่แรงอันน้อยนิดจะสู้แรงอารมณ์ของชายหนุ่มได้ เพียงแค่มาคัสรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างหญิงสาวเอาไว้ เพชรลดาก็หมดหนทางที่จะต่อกรกับเขาทันที และมันก็ทำให้บราเซียร์ตัวจิ๋วของเธอทั้งบนและล่างหลุดออกจากร่างไปในวินาทีต่อมา เผยให้เห็นร่างงามระหงที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าของมาคัสในขณะนี้

ใบหน้าหล่อเหลาของมาคัสก็โน้มลงมาประกบเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มของเพชรลดาทันที ริมฝีปากของหญิงสาวถูกมาคัสขบเม้มดูดดึงจนบวมช้ำแดงเห่อห้อเลือดขึ้นมา ก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าและริมฝีปากร้ายไปตามลำคอขาวอมชมพูชวนน่าหลงใหล ก่อนจะระเรื่อยลงมาหาเต้าทรวงอวบอิ่มที่ชูช่อท้าทายให้ริมฝีปากร้ายของมาคัสได้เข้าสัมผัสและลิ้มลอง

“พอ พอแล้วมาคัส” เสียงพร่าที่เปล่งออกมาร้องขอให้เขาหยุด แต่มีหรือที่มาคัสจะทำตามในสิ่งที่เธอร้องขอ