เธอที่ไม่ต้องการ

ตอนที่ 8

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!!!

“ขออนุญาตค่ะ”

เอริยาพูดบอกเสียงใสพร้อมกับหมุนบิดลูกบิดประตูแล้วเปิดกว้างออก จากนั้นจึงเดินนำหน้ายกของว่างที่จัดเตรียมไว้ให้ท่านประธานและบอดี้การ์ดของเจ้านายเข้ามาทันที ก่อนจะเดินตรงมาที่โซฟารับแขกเพื่อวางถาดของว่างลง ใบหน้าหวานยิ้มให้กับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในห้องเพียงคนเดียว เอริยาหลังจากที่วางของว่างลงเรียบร้อยแล้วก็หันซ้ายหันขวาก่อนจะพูดสื่อสารกับหนุ่มต่างชาติตรงหน้าซึ่งหญิงสาวไม่แน่ใจว่าเขาเป็นท่านประธานหรือว่าบอดี้การ์ดกันแน่

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเอริยา และนี่เพชรลดาค่ะ ดิฉันสองคนนำของว่างมาเสิร์ฟค่ะ”

เอริยาพูดบอกออกไปแต่เพียงเท่านั้นเพื่อที่จะประเมินดูว่าฝรั่งรูปหล่อตรงหน้าที่มองพวกเธออยู่นั้นเป็นท่านประธานหรือว่าบอดี้การ์ดกันแน่ แต่ดูท่าทางแล้วเดายากจัง ถ้าบอดี้การ์ดก็น่าที่จะยืนสำรวมกว่านี้สิ แต่นี่อะไร ยืนเอามือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางสบายๆ

หรือว่าจะเป็นท่านประธาน โอ้โห ท่านประธานของแก้วช่างหล่อเหลาอะไรอย่างนี้ มือเรียวของเอริยาประสานเข้ากันแน่นและทำท่าว่าจะบิดไปมาแรงขึ้นด้วย และก่อนที่เอริยาจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้ ไรอันก็เป็นคนเฉลยออกมาเสียก่อน

“ท่านประธานเข้าห้องน้ำอยู่ครับ ผมไรอันเป็นบอดี้การ์ดของท่านครับคุณเอริยา”ไรอันพูดบอกออกไปเสียงนุ่ม ชายหนุ่มเรียกชื่อของเอริยาหวานหยด

นัยน์ตาสีเขียวจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างถูกใจ แถมภาษาก็ใช้ได้ แต่แล้วคิ้วเข้มของไรอันก็มีอันต้องขมวดเข้าหากันชนิดที่ว่าผูกเป็นปมได้คงจะผูกกันไปแล้ว

เหตุเพราะชื่อของผู้หญิงอีกคนที่เอริยาบอกกับใบหน้าสวยซึ้งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขานี่สิ มันเป็นคนรักของมาคัสชัดๆ เอาแล้วไง จุดไต้ตำตอแล้ว อยู่ๆ หญิงสาวก็มาทำงานเป็นลูกน้องของมาคัสเข้าอีกครั้งแล้ว จะทำยังไงดี ต้องรีบเข้าไปบอกมาคัสก่อน เดี๋ยวเธอรู้ตัวจะเผ่นหนีไปเสียก่อน แต่เอ...เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเรานี่หว่า แล้วจะไปยุ่งกับเขาทำไมกัน? แต่ว่ามาคัสเป็นเพื่อนรักของเรานะ เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิ

เอริยาเองเมื่อรู้ว่าคนที่เธอเห็นอยู่คือบอดี้การ์ดของท่านประธานก็ให้คลายความเกร็งลง หญิงสาวรู้สึกสบายใจขึ้น เพราะคนที่หญิงสาวต้องคอยเทคแคร์ให้นั่นเป็นบอดี้การ์ดของท่านประธาน ส่วนเพชรลดานั้นงานช้าง เพราะต้องดูแลรับผิดชอบท่านประธานไปโดยตรง

“อ้อค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอแนะนำตัวเพิ่มอีกนิดนะคะ ดิฉันและเพื่อนทำงานอยู่ฝ่ายประสานงานต่างประเทศ ได้รับมอบหมายให้มาเป็นล่ามให้กับคุณไรอันและก็ท่านประธาน โดยดิฉันมีหน้าที่ดูแลคุณไรอันค่ะ ส่วนเพชรลดามีหน้าที่ดูแลท่านประธานนะคะ พวกเราจะรับหน้าที่ตรงนี้เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ค่ะ”เสียงหวานพูดบอกออกไปอย่างฉะฉาน

“อ้าว ทำไมมาดูแลผมแค่หนึ่งอาทิตย์ล่ะครับ” ไรอันถามน้ำเสียงผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

“พอดีพวกเราแค่มาแทนน่ะค่ะ คนที่ทำหน้าที่ดูแลคุณไรอันและท่านประธานจริงๆ แล้วคือพี่อาคม พอดีพี่อาคมเข้ารับการผ่าตัดไส้ติ่งต้องพักรักษาตัวเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์น่ะค่ะ”

“อ้อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

ไรอันพูดพร้อมกับกวาดมองใบหน้าสวยของเอริยาอย่างถูกใจ ก่อนที่หญิงสาวจะพูดประโยคต่อมา

“เอ่อ...คุณไรอันค่ะ ไม่ทราบว่ามื้อกลางวันท่านประธานและคุณไรอันต้องการที่จะรับประทานอาหารประเภทไหนคะ ดิฉันจะได้จัดเตรียมถูก”

หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ไรอัน และมันก็เข้าทางชายหนุ่มเสียเหลือเกินที่จะเข้าไปบอกเพื่อนรักที่อยู่ด้านในของห้อง

“ถ้าอย่างนั้นพวกคุณกรุณารอผมก่อน ผมจะเข้าไปเรียนให้ท่านทราบก่อนว่ามื้อกลางวันท่านอยากรับประทานอะไร”

ไรอันพูดจบก็เดินหายเข้าไปทางด้านหลังของห้องทันที ทิ้งให้สองสาวยืนยิ้มมองหน้ากันอยู่อย่างนั้น

ชายหนุ่มรีบเดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ เขาพบมาคัสกำลังยืนเช็ดมืออยู่ที่อ่างล้างมือ ก่อนจะพูดบอกออกไปพอให้ได้ยินเพียงแค่สองคน

“มาคัส! คนรักของแกชื่อเพชรลดาใช่มั้ย”

มาคัสมองหน้าเพื่อนรักนึกโมโหที่ไรอันอยู่ๆ ก็มาพูดถึงชื่อเธอขึ้นมา

“แกอย่ามาเรียกชื่อผู้หญิงคนนี้ให้ฉันได้ยินอีกจะได้ไหมวะ มันเสนียดหูฉัน!”

พูดจบก็ขว้างผ้าที่เช็ดมืออยู่ทิ้งลงในอ่างล้างหน้าทันที ก่อนจะเดินเลี่ยงออกจากห้องน้ำ แต่ไรอันฉุดข้อมือของเพื่อนรักเอาไว้พร้อมกับพูดขึ้นว่า

“ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องนี้แล้ว!”

“แกว่าอะไรนะ!”มาคัสพูดออกมาอย่างไม่เชื่อหู ไรอันเลยพูดประโยคนั้นซ้ำอีกครั้ง

“ฉันบอกแกว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องทำงานของแก”สิ้นเสียงของไรอัน มาคัสก็ทำท่าจะวิ่งออกไปด้านนอกทันทีดีที่เพื่อนรักรั้งตัวเอาไว้ได้เสียก่อน แต่ถึงกระนั้นมาคัสก็ฮึดฮัดจะออกไปข้างนอกให้ได้ท่าเดียว

“แกจะมารั้งฉันไว้ทำไม ฉันจะออกไปดูหน้านังผู้หญิงหลายใจคนนั้นว่าหัวใจของเธอทำด้วยอะไร ทำไมถึงทำกับฉันได้”

“แกได้จัดการกับเธอแน่ แต่ถ้าแกหุนหันออกไปตอนนี้แล้วเกิดเธอตกใจวิ่งหนีไปล่ะ แกก็อดชำระความกับเธอน่ะสิ ฟังฉันก่อน” ไรอันพูดเตือนสติ

“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงไหนบอกมาสิ” มาคัสถามกลับดวงตาสีฟ้าแข็งกร้าวขึ้นมาทันที

“เอริยาบอกกับฉันว่าเธอกับเพื่อนทำงานอยู่ที่ฝ่ายต่างประเทศ ได้รับหน้าที่มาเป็นล่ามให้กับฉันแล้วก็แก ตลอดหนึ่งอาทิตย์พวกเธอจะมาคอยดูแลเทคแคร์พวกเราจนกว่าคนที่ทำหน้าที่นี้จะออกจากโรงพยาบาล โดยที่เอริยาเขาจะเป็นคนมาดูแลฉัน ซึ่งฉันเองก็ชอบมาก หึหึ ส่วนแก...มันช่างเหมือนฟ้าประทาน อดีตคนรักของแกได้รับหน้าที่ให้มาดูแลเทคแคร์ท่านประธานโดยตรงน่ะสิ”

ดวงตาสีฟ้าของมาคัสวาวโรจน์ขึ้นมาทันทีที่เพื่อนรักพูดจบ ใช่! มันช่างเหมือนฟ้าประทานมาให้เขาซะจริงๆ ไม่ต้องไปตามหาถึงบ้าน เธอก็เดินเข้ามาให้เขาชำระความถึงที่

“แกจะทำอะไรหรือจะจัดการแบบไหนทีนี้ก็เรื่องของแกแล้ว เพราะว่าฉันให้ข้อมูลคร่าวๆ กับแกไปแล้ว ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของแกแล้วล่ะวะ นี่ฉันก็ทำทีเป็นเข้ามาถามแกให้พวกเธอว่ามื้อกลางวันแกอยากจะกินอะไร แต่ถ้าถามฉันตอนนี้ฉันอยากกินเอริยาเขาว่ะ สวย น่ารัก ตางี้กลมโตอย่างกับตากวางแน่ะ ผิวก็ขาวจั๊วะ ตัวเล็กๆ ข้างนอกดูเล็กแบบนี้ไม่รู้ข้างในจะเล็กตามไปด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ หึหึหึ ยิ่งคิดก็ยิ่งน้ำลายหก”

ไรอันพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบไปมาที่ปาก จนมาคัสอดหมั่นไส้ไม่ได้ยกมือขึ้นตบป้าบไปที่กลางหลังของเพื่อนรักเพื่อเป็นการเรียกสติให้คืนกลับมา จนไรอันร้องเสียงหลงออกมา

“ผลัวะ! โอ๊ย!! แกเกิดบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ยไอ้มาคัส”

“เก็บอาการความหื่นของแกหน่อย ผู้หญิงไทยดีๆ เขามีเยอะนะจะบอกให้ ไม่ได้เห็นเรื่องมีเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติที่ถูกใจใครก็จะแก้ผ้ายอมนอนทอดกายให้แกได้เชยชมง่ายๆ หรอกนะ”

มาคัสพูดบอกออกไปด้วยคนที่มีประสบการณ์มาก่อน แต่นั่นมันก็คืออดีต ตอนนี้เขารู้แล้วว่ารักแท้มันไม่มีอยู่จริง

“ตกลงแกจะทำยังไงไรอัน แกจะให้ฉันหลบอยู่ในนี้หรือไง”

“เออๆ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ เดี๋ยวฉันจะให้เอริยาพาไปเดินสำรวจดูในอาคารก็แล้วกัน แล้วจะกลับมาตอนใกล้เวลาจะประชุมก็แล้วกัน แกอยากจะจัดการยังไงแบบไหนแกก็ทำไปก็แล้วกัน”

พูดจบไรอันก็เดินดุ่มๆ ออกไปหาสองสาวที่ด้านนอกทันที ทิ้งให้มาคัสยืนกำหมัดแน่นอยู่ภายในก่อนจะก้าวเดินตามหลังเพื่อนรักออกไปอย่างช้าๆ เพื่อทิ้งจังหวะให้อีกฝ่ายได้ออกไปจากห้องทำงานของเขาก่อน

เพชรลดาและเอริยาที่ยืนคุยกันเบาๆ อยู่นั้นก็เหลือบมองไปที่ร่างของบอดี้การ์ดหนุ่มที่ก้าวเดินออกมาจากห้องพักด้านในพร้อมรอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า

“ท่านประธานต้องการรับประทานสเต๊กปลาแซลมอน ส่วนตัวผมขอเป็นอาหารญี่ปุ่นครับ”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันสองคนขอตัวก่อนนะคะ แล้วเดี๋ยวพบกันที่ห้องประชุมตอนบ่ายโมงนะคะคุณไรอัน”

เอริยาพูดจบก็ทำท่าเดินกลับหลังหันโดยมีเพชรลดาเดินนำไปก่อนแล้ว ไรอันจึงรีบพูดขึ้นเพราะกลัวเสียแผน

“เดี๋ยวครับคุณเพชรลดา”เพชรลดาหันกลับมาตามเสียงเรียกของชายหนุ่ม ก่อนจะถามออกไป

“คุณไรอันเรียกดิฉันไม่ทราบว่าต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมคะ”

น้ำเสียงหวานซึ้งที่พูดออกมาทำให้ไรอันถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ พลางคิดไปว่า ผู้หญิงคนนี้เสียงพูดเพราะมาก ว่าเอริยาพูดภาษาของเขาใช้ได้แล้วแต่เพชรลดาพูดดียิ่งกว่า อย่างกับเจ้าของภาษามาเอง

“คือคุณอยู่รอพบกับท่านประธานก่อนนะครับ ผมบอกกับท่านไปแล้วว่าคุณจะมาเป็นล่ามให้กับท่านในที่ประชุม ท่านจึงต้องการพบกับคุณก่อนที่การประชุมจะเริ่มขึ้น” ไรอันพูดออกมาเป็นฉากๆ

“ส่วนคุณเอริยา เดี๋ยวคุณช่วยพาผมเดินสำรวจแต่ละแผนกของภายในอาคารและนอกด้วยนะครับ เวลาที่ท่านประธานต้องการจะไปที่ไหนจะได้ไม่ต้องรบกวนพวกคุณ เพราะท่านนึกอยากไปที่ไหนก็จะไปทันทีจะได้ไม่ต้องตามใครให้มานำทางให้ยุ่งยาก”พูดจบไรอันก็เปิดยิ้มหวานตามสไตล์เพลย์บอยเจ้าสำราญนำไปก่อน แล้วมีหรือที่เอริยาจะไม่เขินเมื่อเจอยิ้มละลายหัวใจของชายหนุ่มเข้า

“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะอยู่รอท่านประธานตามคำสั่งค่ะ”เพชรลดาพูดบอกพร้อมกับก้าวเดินกลับมายืนอยู่ที่กลางห้องเช่นเดิม

“ถ้าอย่างนั้นคุณไรอันเชิญตามดิฉันมาได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาคุณไรอันทัวร์เองค่ะ”

เอริยาพูดพร้อมกับเดินนำหน้าชายหนุ่มผมทองออกไปนอกห้องโดยมีบอดี้การ์ดจำเป็นเดินตามไปติดๆ แถมยังให้เอริยาบอกกับผู้จัดการด้วยว่าท่านประธานต้องการความเป็นส่วนตัว และไม่ต้องการพบใครทั้งนั้นจนกว่าจะมีคำสั่งเปลี่ยนแปลงจากเขาเท่านั้น เท่ากับว่าตอนนี้ห้องทั้งห้องของท่านประธานจะไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปรบกวนได้อย่างเด็ดขาด