ภวินท์ลืมตาตื่นขึ้นในเช้าตรู่ของวันถัดมา ดวงตาของเขาจ้องไปที่เพดานห้อง และคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
นี่เขายังไม่ตายใช่ไหม...
เขายังมีลมหายใจอยู่ใช่หรือเปล่า...
ชายหนุ่มถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ด้วยความอัศจรรย์ใจ ก่อนจะเอียงหน้าไปมองแผ่นหลังขาวเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากขอบผ้านวมสีเทาเข้ม
บัวรินทำให้ค่ำคืนของเขาเร่าร้อนและมหัศจรรย์เหลือเกิน
ไม่อยากเชื่อเลยว่า ผู้หญิงคนเมื่อคืนจะเป็นคนเดียวกันกับผู้หญิงที่เขาเคยปรามาสว่าเป็นแม่ชีเฉิ่มเชย
รอยยิ้มพึงพอใจแต้มแต่งใบหน้าหล่อจัดของ
ภวินท์โดยไม่รู้ตัว
แต่ถึงแม้เขาจะพึงพอใจกับเซ็กซ์ร้อนๆ ของบัวรินมากแค่ไหน เขาก็ยังจำได้เป็นอย่างดีว่า บัวรินคือหลานสาวของวัลลีย์แม่เลี้ยงที่เขาเกลียดขี้หน้า
พวกหล่อนก็แค่ปลิงที่ตั้งใจเข้ามาสูบเลือดสูบเนื้อพ่อของเขาเท่านั้นแหละ ดังนั้นอย่าให้ความลุ่มหลงในกามา มาบดบังความจริงนี้ได้
วัลลีย์เข้ามาแย่งความรักจากบิดา
