9
1104 คำ
9
เขาหัวเราะ “ฮึ” ในลำคอก่อนจะหัวเราะเบาๆ “เธอนี่ช่างสังเกตเหลือเกินนะ”
“ว่าไงคะ คุณไปโกรธใครมา อย่าบอกนะคะว่าเป็นเบลล์”
เดิมทีปารีสคิดว่าเขาคงจะมีความสุขกับการดินเนอร์กับว่าที่สาวคนใหม่ที่อาจจะมาแทนที่เธอ แต่พอคาร์เตอร์กลับมาถึงห้อง สิ่งแรกที่เขาทำคือ ระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นในใจสาดใส่เธอ ฉะนั้นที่มาของอารมณ์ดังกล่าวสาเหตุหลักน่าจะมาจากวราลี
“ไอ้ริโก้ต่างหาก ไอ้ริโก้” คาร์เตอร์ตอบเสียงเข้ม เอ่ยชื่อและนึกถึงเฟอเดอริโก้แล้วอยากจะฆ่าให้ตายคามือ ให้หายคับแค้นใจ
“ริโก้” เธอทวนชื่ออดีตคู่นอน “ริโก้ทำอะไรให้คุณโกรธคะ”
“เธออย่ารู้เลย รู้แค่มันฉันเกลียดและแค้นมันก็พอ” เขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก พูดถึงคู่อริรายใหม่แล้วใจมันจะระเบิด “เธอเป็นคู่นอนกับมัน เธอรู้อะไรเกี่ยวกับมันบ้าง” ก่อนจะถามหาข้อมูล
“คุณจะรู้ไปทำไม” คนที่ถูกถามสวนไม่ตอบในเวลานั้น เขาเอี้ยวตัวไปหยิบบางอย่างที่อยู่ในตู้ลิ้นชักข้างเตียงแล้วยื่นให้ปารีส
“เธอแค่ตอบคำถามของฉันก็พอ อย่างอื่นไม่ต้องถาม”
สิ่งที่เขายื่นให้เธอคือธนบัตรจำนวนหนึ่งเป็นค่าตอบแทนในการตอบคำถาม ปารีสยิ้มพรายหยิบเงินปึกนั้นมาไว้ในมือ ขยับตัวให้อยู่ท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนเพื่อสนทนากับเขาเป็นจริงเป็นจัง
“คุณอยากรู้อะไรก็ว่ามา” คนที่เห็นเงินดีกว่าทุกอย่างเอ่ยขึ้น
“มันมีจุดอ่อนตรงไหนบ้าง” เขาถามประเด็นสำคัญ
“ตอนที่ฉันเป็นคู่นอนของริโก้ ฉันก็ทำตัวเหมือนกับตอนนี้ ฉันไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว สนใจแต่เรื่องบนเตียงเท่านั้น” ปารีสจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายที่เธอมีเพศสัมพันธ์ด้วยนอกเหนือไปกว่าเรื่องบนเตียง จะไม่ก้าวก่ายมากไปกว่านี้ เพราะเธอกลัวว่าตนเองจะเข้าไปพัวพันในเรื่องที่ไม่ควรยุ่ง การอยู่ตรงจุดเดียวไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องใดๆ เป็นการรักษาตัวรอดได้ดีที่สุด
“เธอไม่รู้สักนิดเลยเหรอ” เขาถามอย่างมีความหวัง
“ฉันเป็นคู่นอนกับริโก้ไม่ถึงอาทิตย์ ฉันไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้หรอก”
ระยะเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วัน ปารีสคงไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับเฟอเดอริโก อีกทั้งหนุ่มอิตาเลี่ยนก็ไม่ชอบให้หญิงสาวคนไหนมายุ่งเกี่ยวมากไปกว่าเรื่องบนเตียง
“แล้วเรื่องงานของมันล่ะ”
“เรื่องงานของริโก้ฉันคิดว่าคุณคงหาคำตอบได้ไม่ยาก เพราะ
ริโก้ทำงานแบบมือสะอาด”
ปารีสหยุดพูดหันมาทางคนที่นอนบนเตียงด้วยทางทางสบายๆ แต่สีหน้าเคร่งเครียด “ถ้าคุณอยากเล่นงานริโก้จริงๆ ขอแนะนำให้เล่นงานให้ตรงจุด เอาแบบจุกและเห็นผล”
คนที่ให้คำตอบที่คาร์เตอร์อยากรู้ เริ่มจะเข้ามาในตำแหน่งใหม่ ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์
คาร์เตอร์ได้ยินประโยคนี้ถึงกับลุกขึ้นนั่ง แล้วถามด้วยความอยากรู้ “ยังไง”
“ฉันถามคุณข้อหนึ่งก่อนว่า ที่คุณโกรธแค้นริโก้มาจากเรื่องอะไร เพราะคุณกับริโก้ไม่ได้ขัดผลประโยชน์กันทางด้านธุรกิจ เท่าที่ฉันรู้เกี่ยวกับตัวคุณ คุณอยู่ที่มืด ริโก้อยู่ที่สว่าง การที่คุณหงุดหงิดกลับมาต้องมีสาเหตุอื่นแน่ๆ คุณพอจะเล่าให้ฉันฟังได้มั้ย”
คำพูดของปารีสนั้นมีเหตุผล เขาไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับ เฟอเดอริโกมาก่อน ไม่ได้ทำธุรกิจร่วมกัน รู้จักกันเพียงผิวเผินตามงานเลี้ยงต่างๆ ตามคำบอกเล่าปากหลายปากที่กล่าวขานถึงคู่อริรายใหม่เท่านั้น ปารีสจึงมองไม่เห็นความไม่พอใจที่เขามีต่อเฟอเดอริโก
“เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่ฉันพาเบลล์ไปกินข้าว...”
คาร์เตอร์ยอมเปิดปากเล่าถึงความอาฆาตแค้นที่ถูกเฟอเดอริโกหักหน้าต่อหน้าคนหลายคน แถมยังลากจูงสาวเจ้าที่เขาหมายปองไปต่อหน้าต่อตาอีก นั่นคือต้นเหตุของความแค้นลูกเล็กๆ ที่คนอย่างคาร์เตอร์คนที่ไม่เคยเสียหน้าให้ใคร หล่อหลอมกลายเป็นความแค้นลูกใหญ่
ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้
ปารีสนึกอยู่แล้วว่าต้นเหตุของเรื่องน่าจะมาจากวราลี แล้วก็เป็นไปตามคาดเดา เพราะนอกเหนือจะเรื่องนี้เธอก็มองไม่เห็นเรื่องอื่น การกระทำของเฟอเดอริโกจากปากของคู่นอนรายล่าสุดบวกกับการจับสังเกตในวันนั้น วันที่เธอกับคาร์เตอร์ไปสปอร์ตคลับหรู ยามที่วราลีใกล้ชิดกับชายอื่น ความไม่พอใจจะแสดงออกทางแววตา สีหน้าของ เฟอเดอริโกจะเรียบตึง พุ่งสายตาร้ายส่งให้คาร์เตอร์อีกด้วย
“ฉันพอจะรู้แล้วว่า จุดอ่อนของริโก้อยู่ที่ไหน” ปารีสพูดขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมด
“ที่ไหน” เขาถามกลับสั้นๆ
“จริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องนี้หรอกนะ เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนหางเลขไปด้วย แต่ถ้าได้เงินอีกสักก้อนก็คงจะดี จะได้มีสำรองเอาไว้เผื่อฉุกเฉิน”
สาวหน้าเลือดพูดเชิงต่อรอง คาร์เตอร์กระตุกยิ้มแล้วหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปหยิบธนบัตรอีกสองปึกโยนไปบนหน้าตักของปารีส
“พอมั้ย”
ปารีสหยิบเงินสองบึกนั้นขึ้นมาแล้วยิ้ม “พอค่ะ”
“ถ้าพอก็รีบบอกมาว่าอะไรคือจุดอ่อนของไอ้ริโก้” ตอนนี้คาร์เตอร์อยากรู้ว่าคนคนนั้นเป็นใครเต็มแก่แล้ว
“เบลล์ไง เบลล์คือจุดอ่อนของริโก้” คนงกเงินตอบ “การที่คุณตกอยู่ในห้วงของความโกรธ ความแค้นและความไม่พอใจ ทำให้คุณมองข้ามสิ่งจุดเล็กๆ ไป ริโก้ไม่เคยใส่ใจ ไม่เคยมีปฏิกิริยาอย่างที่คุณพูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ถ้าหากจะอ้างว่าดูแลเบลล์ตามหน้าที่ของเพื่อนพี่ชาย ฉันว่ามันก็ดูจะเกินหน้าที่ไปหน่อย” ปารีสพูดตามความคิดของตัวเอง
“ทำไมฉันคิดไม่ถึงนะ มันเป็นจุดเล็กๆ จริงๆ ด้วย” ความโกรธที่มีมากบดบังจุดเล็กๆ ได้เสียสนิท “เธอแน่ใจนะว่าใช่” เขาถามต่อราวกับต้องการหาเหตุผล
- ผู้เขียน
