ไม่ว่าจะทุบจะทำอะไร ประตูบานใหญ่ก็เปิดไม่ออกสักที ฉันเดินไปเดินมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง มันกำลังทำบ้าอะไรของมัน มันจะมาขังฉันแบบนี้ไม่ได้
มันดีแล้วไม่ใช่หรือที่ฉันออกไป ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด เหนื่อยที่ต้องรบกับมันแล้ว ฉันอยากใช้ชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไป ไม่อยากทุกข์อีกแล้ว ในเมื่อแม่คะน้าไม่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป
เรื่องที่แม่คะน้าประสบอุบัติเหตุขับรถตกเหว ตำรวจไม่ค้นหาร่างแล้ว เพราะตำรวจฟันธงว่าแม่คะน้ากับพ่อประพงษ์ตายแล้ว ยอมรับว่าเสียใจ แต่คนอยู่ต้องสู้ต่อไป ต้องอยู่ให้ได้ จำคำสอนแม่คะน้าเอาไว้ในใจตลอด
ความสูญเสียถึงมันจะมาก ฉันก็ต้องอยู่ให้ได้
สักพักฉันได้ยินเสียงคนไขประตูจากข้างนอก ฉันรีบเด้งตัวลุกจากที่นอนทันที คงเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้ชุมพล ไอ้เชี่ยชุมพลแน่นอน
แกรก!(เสียงเปิดประตู)
มันเดินเข้ามาพร้อมกับล็อคประตู ฉันมองหน้ามันด้วยความโ
