"ลุง ภิณมาแล้ว สวัสดีค่ะพี่นิคสุดหล่อ" ภิณเปิดประตูเข้ามาในห้องพักของรัณย์โดยที่ไม่ได้เคาะประตู เดินตรงไปยังเตียงหาคนตัวสูงทันที จากที่นอนหลับตานิ่งเพราะไม่อยากรับรู้หรือฟังอะไร แต่พอได้ยินเสียงใสๆ ก็ทำให้หัวใจของเขามีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที
"ภิณมาตามสัญญาแล้วนะ ลุงจะมาว่าภิณเป็นเด็กเลี้ยงแกะไม่ได้แล้ว กว่าจะอ้อนคุณพ่อมาได้" ใบหน้าจิ้มลิ้มระบายยิ้มสดใส พลางเลื่อนเก้าอี้มาใกล้เตียงแล้วปีนขึ้นไปนั่งเฉกเช่นเมื่อวาน
"วันนี้การบ้านเยอะมากด้วย คุณพ่อให้อยู่ได้จนทำการบ้านเสร็จ ลุงกินข้าวกินยาตามที่หมอบอกแล้วใช่ไหม ภิณซื้อองุ่นมาฝากลุงด้วยนะ เมื่อวานกินแอปเปิ้ลไปแล้วภิณกลัวว่าลุงจะเบื่อ ลุงกินเลย...อุ้ย! คนเต็มเลย" พอนั่งได้ที่ คนตัวเล็กส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง สายตาของเธอมองเพียงคนตัวสูงสลับกับกระเป๋าเป้ของตัวเองหยิบกล่ององุ่นที่เธอแวะซื้อก่อนจะมาหาเขาออกมา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอธ
