12
น้ำตาไหลอาบสองแก้มขาวนวล พร้อมเสียงสะอื้นบาดหัวใจวาสิตาเป็นยิ่งนัก เธอเดินเข้าไปหาพร้อมกับที่โอบกอดคนที่กำลังสะอื้นอยู่และลูบแผ่นหลังอย่างแผ่วเบา
“อดทนนะหนูพราว ถ้าแม่ทำให้หนูไปจากที่นี่ไม่ได้ แม่ก็จะทำให้สิงห์เขายอมรับหนูเป็นเมียให้ได้จ้ะ แม่สัญญา”
ลำแขนเสลาโอบกอดตอบคนที่เข้ามาปลอบ “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณป้า พราวไม่อยากอยู่ด้วยการถูกบังคับขืนใจแบบนี้ อยู่ไปมันก็ไม่มีความสุข”
“ใครว่าละลูก หนูคิดว่าหน้าตาอย่างหนูจะทำให้ลูกชายของแม่หลงรักไม่ได้หรือไง สู้น่ะน้ำพราว เอาชนะใจลูกชายของแม่ให้ได้ แปลเปลี่ยนความแค้นที่มีในตัวสิหราชที่มีต่อครอบครัวปาสัยสุนัยให้กลายเป็นความรักในตัวบุษย์น้ำพราวคนนี้” มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าเรียวสวยดวงตาหญิงชรามีแต่ความอ่อนโยนและหวังดี
“แม่เชื่อว่าความน่ารักในตัวหนูจะทำให้ตาสิงห์เปลี่ยนใจได้”
บุษย์น้ำพราวคิดหนัก ถ้าเธอทำอย่างที่หญิงใจดีคนนี้แนะนำจริงๆ
