บทที่ 11
1081 คำ
งานที่ไนต์คลับแห่งใหม่ค่อนข้างยุ่งมาก ชวีเลยตัดสินใจให้พลอยใสเข้ามาช่วยงาน เพราะพลอยใสมีความสามารถในการบริหารงานบริการ เนื่องจากเธอมีทั้งร้านทำผม ร้านทำเล็บหลายสิบสาขา และทุกร้านทำผลกำไรให้เธออย่างงดงาม
แต่ความจริงแล้ว ภารกิจที่เธอต้องมาทำงานกับพ่อหนุ่มรักเดียวใจเดียวคนนั้นก็คือ...
“ทำยังไงก็ได้ให้เขาลืมคนเก่า” เสียงของรริดาที่โทร.มาขอร้องพลอยใสตั้งแต่คืนก่อนดังขึ้น
ถามว่าถ้าพลอยใสไม่ช่วยได้ไหม คำตอบคือได้ ถึงเพื่อนเธอจะบังคับหรือขอร้อง แต่หากเธอไม่อยากช่วย ใครก็บังคับเธอไม่ได้ แต่เพราะภาพในวันนั้น วันที่เขานอนร้องไห้บนพุงหมาน้อยของเธอ ความรู้สึกสงสารเห็นใจก็อัดแน่นจนต้องลงมาเล่นด้วยตนเองจนได้
ภาพวันที่เธอทำผมทำเล็บให้เขายิ่งวนเวียนในหัว อยากเห็นภาพเขาในวันนั้นอีกครั้ง วันที่เขายิ้มสดใสให้เธอเสมอ
“อ้าว น้องพลอย วันนี้มาแทนเฮียชวีเหรอครับ” ประทีปทักทายน้องสาวของหุ้นส่วนใหญ่
“ค่ะ เฮียชวีให้มาจับตาดูพี่ทีปว่าทำงานดีไหม แอบอู้บ้างหรือเปล่า” พลอยใสเล่นมุกขณะดวงตาของเธอยิ้มหวานให้เขาไปด้วย พลอยใสเป็นผู้หญิงที่ประทีปอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ คงเพราะเธอรู้เรื่องราวของเขาเป็นอย่างดี จึงไม่แปลกที่เขาจะไม่รู้สึกเกร็งเหมือนการอยู่กับผู้หญิงคนอื่น
ทั้งที่ร่างกายของเขายังคงมีความรู้สึกผิดเมื่อสัมผัสกับผู้หญิงคนอื่น อาจเพราะร่างกายและหัวใจของเขายังคงภักดีต่อเธอคนนั้นหรือเปล่า แต่กับพลอยใสทุกอย่างดูแตกต่างออกไป
“ทีปไม่เคยแอบอู้เลยนะครับ ทำงานอย่างที่เฮียชวีบอกตลอด วันนี้ก็ให้ทีปไปดูงานสาขาพัทยาด้วยครับ” ไนต์คลับสาขานี้ยังไม่ได้เปิดเต็มตัว ทำให้ชวีต้องให้ประทีปไปดูงานในสาขาอื่น เพราะจะได้เรียนรู้ข้อมูลและนำข้อมูลกลับมาบริหารงานที่นี่
“เฮียชวีบอกว่าให้พลอยพาไปค่ะ เผื่อพนักงานที่นั่นจะยังไม่สนิทกับพี่ทีป เดี๋ยวพลอยไปเป็นเพื่อนค่ะ” รอยยิ้มของพลอยใสทำให้ประทีปรู้สึกเกร็งน้อยลง นึกถึงวันนั้นที่เขากอดเธอก็ยังละอายอยู่เลย
“ขอบคุณนะครับคุณน้องพลอย”
“พี่ทีปเรียกพลอยเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกเยอะขนาดนั้นก็ได้ ทั้งคุณทั้งน้อง พลอยฟังแล้วรู้สึกห่างไกลกันมากเลยค่ะ”
“งั้นทีปเรียกน้องพลอยนะครับ” ประทีปยิ้มให้ผู้หญิงที่เดินอยู่ข้าง ๆ
“ดีมากเลยค่ะ เอารถพลอยไปนะคะพี่ทีป แต่พี่ทีปขับได้ไหมคะ” พลอยใสเอ่ยถาม ประทีปยังใช้รถคันเก่า คันที่ผู้หญิงคนนั้นเคยนั่ง พลอยใสอยากให้ประทีปได้ลองอะไรใหม่ ๆ ที่ดีกว่าเดิม
“ได้ครับ” ประทีปมองไปยังรถยนต์หรูราคาหลายสิบล้านของพลอยใส ประทีปขนกระเป๋าของเขามาใส่ในรถเธอ จากนั้นทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังพัทยา
“พี่ทีปขา พลอยอยากกินข้าวร้านนี้ เพื่อนบอกอร่อยมาก” พลอยใสบอกชื่อร้านที่ตัวเองอยากกิน ประทีปอดแปลกใจไม่ได้ เพราะร้านที่พลอยใสบอกเป็นร้านธรรมดา ๆ แต่ค่อนข้างขึ้นชื่อ ทั้งสองจอดรถข้างทางฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหารทะเลติดริมชายหาด
“น้องพลอยครับ” เมื่อต้องเดินข้ามถนน ประทีปเดินเข้ามากุมมือของพลอยใสทันที เพราะเขาไม่ไว้ใจให้เธอเดินข้ามถนนตามลำพัง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการใกล้ชิด
‘นังพลอย อย่าบอกนะว่าแกตื่นเต้น’ พลอยใสบ่นกับตัวเอง เพราะตอนนี้รู้สึกหน้าจะร้อน ๆ ขึ้นมาทันทีที่ฝ่ามือหนากุมมือเธอ
“น้องพลอยอยากกินอะไรครับ” ทั้งสองนั่งดูเมนูด้วยกัน เพราะตอนนี้กำลังนั่งมองวิวทะเลเบื้องหน้าด้วยกัน
“เอาที่ไม่ต้องแกะนะคะ พลอยทำเล็บมา แกะไม่ได้” พลอยใสบอกอย่างจริงใจ เจ้าของร้านทำเล็บจะมาเล็บหักเพราะแกะปูก็กระไรอยู่
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวทีปแกะให้” ประทีปบอกอย่างอารมณ์ดี อย่างน้อยการได้เจอพลอยใสก็ทำให้เขาไม่อึดอัด มีแต่ความสบายใจ
“พี่ทีป ไม่เป็นไร ให้ร้านเขาแกะมาให้ก็ได้คะ” พลอยใสเองก็ลำบากใจ จะให้เขามาแกะปูให้เธอกินเนี่ยนะ
“น้องพลอยรังเกียจทีปเหรอครับ”
“พี่ทีป! ใครจะไปคิดอย่างนั้น พลอยแค่เกรงใจ”
“น้องพลอยทั้งสระผมให้ทีป ทั้งพาทีปไปทำเล็บ เรื่องแค่นี้ทีปทำให้น้องพลอยได้ครับ” ประทีปพูดพร้อมสั่งรายการอาหารต่าง ๆ ก่อนจะกดส่งให้พนักงาน
“งั้นพลอยขออีกอย่างได้ไหมคะ”
“ขออะไรครับ”
“พี่ทีปเป็นพี่พลอย แทนตัวเองว่าพี่แทนชื่อได้ไหมคะ”
ประทีปถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“จะดีเหรอครับ” ประทีปรู้สึกกระดากอาย เพราะในสายตาเขา พลอยใสยังคงเป็นน้องสาวของเจ้านาย มันจะเหมาะสมไหม
“ทำไมจะไม่ดีคะ พี่ทีปอายุมากกว่าพลอยตั้งห้าปี จะมาเรียกชื่อเหมือนเราเป็นเพื่อนกันได้ยังไง เดี๋ยวคนอื่นก็ว่าพลอยแก่เท่าพี่ทีปหรอกค่ะ”
“น้องพลอยว่าพี่แก่เหรอครับ”
“เปล่าสักหน่อย”
“ก็เห็นอยู่ว่าน้องพลอยว่าพี่แก่” อาการของคนกลัวแก่เรียกเสียงหัวเราะชอบใจของพลอยใสออกมาไม่หยุด
“ไม่แก่เลย ไม่แก่จริง ๆ นะคะ พลอยแค่อยากให้พี่ทีปมองพลอยเป็นน้อง” พลอยใสสบตาเขาอย่างจริงใจ อยากให้เขารับรู้ สำหรับเธอไม่เคยมองคนที่เปลือกนอก ฐานะ ชาติตระกูล ขอแค่ใจของเราตรงกันก็พอ
“ครับน้องพลอย ต่อไปพี่จะแทนตัวเองว่าพี่”
พลอยใสยิ้มรับกับสิ่งที่อยากได้จากเขา เขามีค่าในตัวเอง ไม่ได้ต่ำต้อย เธอต้องทำให้เขารู้สึกภูมิใจในตัวเอง เขามีดีกว่าใครหลาย ๆ คน มีหน้ามีตา ไม่ต้องอายใคร
- ผู้เขียน
