แผนอะไรเมื่อวานมันไร้สาระและทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงโง่งี่เง่าสิ้นดี!
มาตระหนักเอาได้ชัดเจนก็ตอนตื่นมาในเช้าวันใหม่ มีนาแทบจะไม่กล้าเผชิญหน้ากับคังยูเลยแม้แต่น้อยด้วยละอายแก่ใจที่ทำอะไรบ้าๆ ลงไป ดีที่คังยูวางตัวเหมือนเดิมทุกประการ เลยพอจะทำให้หญิงสาวผ่อนคลายความกังวลลงไปได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคิดวุ่นวายถึงเรื่องเมื่อคืนไม่หยุด
น่าขายหน้าชะมัด!
คิดแล้วก็แทบจะเอาศีรษะโขกกับโต๊ะ ทำเอาคังยูที่นั่งมองนิ่งๆ อยู่นานเปรยขึ้นลอยๆ
“เอาเวลาที่เจ้าจะทำร้ายร่างกายตัวเองไปหาวิธีตามตัวผู้ประพันธ์ปริศนาคนนั้นเถิด”
มีนาหยุดการกระทำของตนทันใด ดวงตากลมโตตวัดไปมองอีกฝ่ายที่พูดจบแล้วก็ปรายตากวาดมองตัวหนังสือในหนังสือนิยายที่เขาเป็นพระรองเงียบๆ
เห็นแล้วก็อยากจะร้องบอกนัก
คอยดูเถอะ อ่านเล่มหนึ่งจบเมื่อไร พอเข้าเล่มสองล่ะทีนี้จะรู้เลยว่าตัวเองเป็นได้แค่พระรอง!
หญิงสาวจำได้ดีว่าบทพระรองของเขาเห็นเด่นช
