ถึงจะรอดพ้นข้อหาอย่างไร หน้าที่พาเขากลับไปในโลกที่จากมาก็ยังเป็นของเธออยู่ดี ดูจากสภาพของคังยูแล้ว ถ้าหากปล่อยให้เขาร่อนเร่อยู่ข้างนอกตามลำพัง มีหวังคงไม่ได้กลับไปยังโลกของเขาอีกตลอดกาลอย่างแน่นอน ทำให้เธอจำต้องดำเนินการช่วยเหลือต่ออย่างไร้ทางเลือก
“งั้นเอางี้แล้วกันค่ะ ฉันจะช่วยคุณหาทางกลับไปที่โลกของคุณเหมือนเดิม ในระหว่างที่หาทางกลับยังไม่ได้ คุณก็อยู่กับฉันที่นี่ไปก่อนแล้วกัน” เอ่ยชวนอย่างไม่ยี่หระใดๆ ทั้งสิ้น อาจเป็นเพราะเธอวางใจก็ได้ว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ทำอะไรเกินเลย
หากแต่การเสนอไปอย่างนั้นทำให้มีนาถูกดุ
“จะต้องให้ข้าเตือนเจ้าอีกกี่ครากัน เจ้าถึงจะเลิกพูดจาดุจสตรีในหอนางโลมเชิญชวนบุรุษเช่นนี้”
“แล้วจะอยู่หรือไม่อยู่คะ” มีนาชักสีหน้าถาม
คังยูมองอีกฝ่ายนิ่งก่อนพยักหน้ารับช้าๆ ทำเอามีนาส่งเสียงดังหึในลำคอ
สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเรา ทำเป็นพูดดี พ่อคนหัวโบราณ!
ไม่อยากจะใส่ใจนั
