เลือดสีแดงสดไหลกบปากโนอาร์ ริชาร์ดยังคงไม่หยุดซัดหมัดใส่หน้าเขา โนอาร์ไม่ยอมโต้ตอบเลยแม้แต่นิดเดียว เขายอมให้เพื่อนรักระบายอารมณ์แห่งไฟโทสะให้เต็มที่ ถ้าเป็นเขาก็คงจะทำแบบนี้เช่นกัน
"คุณพ่อทำอะไรคะ!!!"
เสียงร้องลั่นมาแต่ไกล เรย์เลนรีบวิ่งลงมาจากด้านบน เข้าไปห้ามพ่อของตัวเองให้หยุดสาวกำปั้นเข้าไปที่หน้าของโนอาร์ เธอรีบดึง ริชาร์ดออกมาก่อนที่โนอาร์จะแย่ไปกว่านี้
"ไอ้เพื่อนเลว มึง...มึงเอาลูกสาวกูได้ยังไง!!!"
เรย์เลนใจหล่นวูบ คิดไม่ถึงว่าโนอาร์จะกล้ามาสารภาพความจริงกับพ่อของเธอจริงๆ
"พ่อพูดบ้าอะไร...หนูไม่ได้มีอะไรกับคุณอา"
"คุณพ่อเชื่อคนเมาได้ไง ดูสภาพคุณอาตอนนี้สิ ฮ่าๆ"
"ถ้ามีอะไรจริงๆ ป่านนี้หนูร้องไห้บ้านแตกแล้ว"
เสียงหัวเราะและคำพูดของเรย์เลนทำให้ริชาร์ดหยุดชะงักแล้วคลี่ยิ้มออกมาได้ แต่เขาก็ไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เรย์เลนพูดทั้งหมด ในใจยังคงครุ่นคิดว่าใครกันแน่ที่พูดความจริง เรย์เลนลูกสาวแสนน่ารักของเขาจะโกหกเขาเลยรึ? และเพื่อนรักอย่างโนอาร์จะทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นได้อย่างไร
"เรื่องจริงใช่ไหมเรย์เลน"
ริชาร์ดรีบถามกลับทันทีอย่างไม่รอช้า
"จริงสิคะ...หนูไม่เอาคนแก่รุ่นพ่อมาทำผัวหรอก ฮ่าๆ"
เธอทำหน้าทะเล้น ส่งสายตากวนๆ ไปให้โนอาร์ พลางดึงมือเขามานั่งตรงโซฟาสีน้ำตาลเข้มตัวนิ่ม
"มาค่ะ เดี๋ยวเรย์เลนทำแผลให้"
รอยยิ้มหวาน สายตาน่าเอ็นดูถูกส่งไปให้โนอาร์ เขารู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกกับรอยยิ้มนี้ มันต่างจากที่เคยๆ ตอนนี้เขาไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเรย์เลนเสียด้วยซ้ำ
"คุณพ่อนี่ ดูสิ คุณอาเลือดกบปากเลย หมดหล่อกันพอดี"
เรย์เลนหันไปทำตาดุใส่พ่อของตัวเอง แล้วลุกขึ้นก้าวเดินไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้โนอาร์อย่างเบามือ รอยยิ้มอ่อน สายตาน่าเอ็นดูจ้องมองไปที่โนอาร์ อดคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืนไม่ได้ว่าความสุขที่อาของเธอมอบให้มันมากล้นขนาดไหน
"แกเป็นบ้าอะไรวะ ปล่อยให้ฉันชกเลือดกบปาก"
ริชาร์ดเอ็ดโนอาร์ พลางส่ายหัวไปมาเมื่อเห็นเพื่อนกำลังเอามือจับที่ปากของตัวเองด้วยความเจ็บปวด
"ก็ฉันพูดเรื่องจริง แกไม่เชื่อฉันเหรอ สมควรโดนแล้ว"
"คุณอาเมาจนจำอะไรไม่ได้ยังจะพูดมากอีก"
พูดจบเรย์เลนก็ลุกขึ้นเอากล่องยาไปเก็บที่เดิม แล้วสาวเท้าก้าวเดินกลับมาหอมแก้มพ่อของตัวเองฟอดใหญ่
"คุณพ่อเชื่อคุณอาเหรอ อี๋ ขนลุก"
เธอทำท่าทางขนลุกขนพองราวกับเด็กน้อย จนริชาร์ดอดอมยิ้มไม่ได้ มือหนาขยี้หัวเธอจนฟูฟ่องอย่างรักและทะนุถนอม
"ไม่เชื่อไอ้บ้านั่นหรอก"
"แกทำฉันอารมณ์เสียโนอาร์ แกต้องรับผิดชอบเลี้ยงยายเรย์เลนแทนฉันเลย ฉันมีธุระต้องคุยงานสำคัญที่ฮ่องกง"
พูดจบมือข้างขวาของริชาร์ดก็จับลงบนบ่าของโนอาร์ เขาถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอ รู้สึกผิดในใจอย่างบอกไม่ถูก แล้วนี่ยังจะฝากปลาย่างไว้กับแมวอย่างเขาเนี่ยนะ โนอาร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางหันมามองเรย์เลนที่ทำท่าทีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"คุณอาพาเรย์เลนไปเที่ยวเลย ต้องเลี้ยงหนูวันนี้เลยนะ"
พูดจบมือเรียวก็ดึงมือของโนอาร์ให้ลุกขึ้นยืน เขายืนขึ้นอย่างว่าง่าย พลางส่ายหัวไปมากับสิ่งที่หลานกำลังทำอยู่ ในหัวของเขาครุ่นคิดวนไปวนมา สับสนอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะวางตัวอย่างไรเลยในตอนนี้
"พ่อขา หนูไปข้างนอกกับคุณอานะคะ"
เรย์เลนยังไม่ได้รอให้พ่ออนุญาต เธอก็เดินสะบัดก้นลากแขน โนอาร์ไปที่รถทันที มือข้างขวาของเรย์เลนเปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับแล้วหย่อนก้นลงนั่งบนเบาะนิ่ม แล้วปิดประตูรถลงเบาๆ โนอาร์รีบเดินไปเปิดประตูรถและนั่งลงบนเบาะนิ่มทันที
รถมัสแตงค์สีดำคาดแดงคันหรูพุ่งทะยานออกจากตัวบ้าน ภายในรถเงียบสนิทไร้เสียงพูดคุย โนอาร์รู้สึกอึดอัดทำตัวไม่ถูกกับสถานะที่เปลี่ยนเพียงข้ามคืน
"ทำไมหนูไม่พูดความจริงกับพ่อ"
โนอาร์เริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน พลางหันหน้าไปมองเรย์เลนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำตัวเงียบสงบต่างจากที่เคยเป็น สาวน้อยหน้าสวยที่กำลังนั่งทำหน้านิ่ง เอามือทั้งสองข้างกอดอกตัวเองเอาไว้หลวมๆ
"คุณอาจะให้หนูพูดได้ยังไงคะว่าหนูเป็นเมียคุณอา"
"เรย์เลนไม่อยากมีผัวเป็นเพลย์บอย รุ่นราวคราวพ่อหรอกนะคะ"
"อีกอย่างคุณอาไม่ได้คิดกับหนูแบบนั้น จะเอาชีวิตที่แสนลั่นล้าของคุณอามาทิ้งไว้กับหนูทำไมคะ"
เรย์เลนหันไปพูดกับโนอาร์อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร พลางส่งสายตากวนๆ ไปให้เขาอย่างเคยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อ้อ...อีกอย่าง ถ้าอยู่กันแบบผัวเมีย คุณอาก็จะมีคนอื่นไม่ได้ หนูก็ไปนอนกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ด้วย เฮ้อ!!! ไม่เสียดายชีวิตเหรอคะคุณอา"
คำพูดจายียวนกวนประสาทของหญิงสาว ลอยหน้าลอยตาราวกับสาวกร้านโลกของเรย์เลนทำเอาโนอาร์ไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"เรย์เลน!!!!"
"หนูเป็นเมียอา หนูจะมีอะไรกับคนอื่นได้ยังไง!!!"
โนอาร์ได้ยินเรย์เลนพูดแบบนี้ถึงกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม รู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูกที่เรย์เลนอยากจะไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นนอกจากเขา
"คุณอาหึงหนูเหรอ ฮ่าๆ"
"หนูไม่ได้เป็นเมียนะ แค่เคยนอนกับคุณอาเฉยๆ นะคะ"
โนอาร์นิ่งอึ้งกับคำพูดของเรย์เลน ทำไมมันรู้สึกจุกอย่างบอกไม่ถูก
มือเรียวจับแก้มของโนอาร์แล้วหยิกไปมา หัวเราะร่าอย่างมีความสุขที่กวนประสาทคนแก่ได้
"เรย์เลน!!!...หนูต้องอยู่ในความดูแลของอา ห้ามทำเรื่องแบบที่คิดไว้เด็ดขาด!!"
เสียงเคร่งขรึม สายตาดุดันถูกจ้องมองมาที่เรย์เลน จนคนถูกมองรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เธอไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้ของอาเธอมาก่อน
"ทำไมต้องดุหนูด้วย"
เรย์เลนก้มหน้าลงต่ำ แสร้งบีบน้ำตาออกมาราวกับเด็กน้อยที่น่าสงสาร จนโนอาร์เริ่มใจเย็นลง เขาสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเอามือหนาขยี้หัวเธอจนฟูฟ่อง
"หนูยังเด็ก อาไม่ยอมให้ใครมาวุ่นวายกับหนูเด็ดขาด"
"หนูเหมือนลูกแท้ๆ ของอา อาไม่ยอมเด็ดขาด"
"ลูกแท้ๆ แต่เอาทำเมีย?"
เธอเงยหน้าขึ้นมอง ทำตาโตราวกับตุ๊กตา มองโนอาร์อย่างไม่ลดละ คำพูดของเรย์เลนทำให้เขากลืนน้ำลายไม่ลงคอ จริง ลูกแท้ๆ แต่เอาทำเมีย
"อา...อา...ไม่ได้ตั้งใจ อาขอโทษ"
"แต่เรย์เลนตั้งใจ"
สายตายั่วยวนจ้องมองคนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม มือเรียวยื่นเข้าไปลูบคลำตรงกลางเป้ากางเกงของโนอาร์อย่างเอาแต่ใจ จนท่อนเอ็นเริ่มพองขยายอย่างไม่ทันตั้งตัว
"หนูจะทำอะไร!!"
เขาถึงกับขนลุกตั้ง ความเสียวกระสันแล่นผ่าน เมื่อมือของเรย์เลนเลื่อนเคล้าคลึงไปมาตรงกลางแก่นกาย เวียนวนอยู่อย่างนั้นหยอกล้อมันให้แข็งขืนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
"ก็คุณอาบอกว่าหนูเป็นเมียคุณอาไม่ใช่เหรอ"
"หนูก็จะทำหน้าที่เมียยังไงคะ"
เธอกัดริมฝีปากล่างอย่างยั่วยวน สาวน้อยผู้แสนน่ารักในตอนนี้เป็นแม่เสือสาวแสนเซ็กซี่ชวนหลงใหล การกระทำของเรย์เลนในตอนนี้ทำให้โนอาร์แทบคลั่ง เขากลืนน้ำลายก้อนใหญ่ลงคอ ตาก็จ้องมองทาง แต่นิ้วเท้าจิกเกร็งเพราะความเสียวกระสัน เหงื่อเม็ดโตแตกบนใบหน้า เขาไม่คิดว่าเรย์เลนจะทำให้เขาแทบคลั่งตายได้ขนาดนี้
"เรย์เลน...อา...อา...เสียว อย่าเล่นแบบนี้"
"ก็อยากให้เสียวไงคะถึงทำแบบนี้"
เรย์เลนค่อยๆ เอามือเรียวปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงอย่างไม่รีบร้อน สายตายังคงจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของโนอาร์อย่างไม่ลดละ ท่อนเอ็นอันใหญ่พองขยายเต็มที่ สติของโนอาร์ตอนนี้เตลิดไปไกล เมื่อมือเรียวจับท่อนเอ็นขึ้นมาชักรูดไปมาอย่างช้าๆ และค่อยๆ เร่งจังหวะเร็วขึ้นตามอารมณ์ปรารถนา แกล้งคนข้างๆ ให้คลั่งเล่น
"เรย์เลนอย่า...อืออออ"
เสียงคำรามเบาๆ ออกจากลำคอ โนอาร์ถึงกับหลับตาพริ้มกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น มือจิกเกร็งพวงมาลัยรถแทบแหลกคามือ
"เรย์เลนแหย่คุณอาเล่น ฮ่าๆ"
เรย์เลนหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งโนอาร์ให้เคลิบเคลิ้มได้ มือเรียวละออกจากเป้ากางเกง พลางจับท่อนเอ็นที่แข็งขืนยัดลงไปที่เดิม
"เล่นบ้าอะไรแบบนี้ อย่าทำแบบนี้กับใครเด็ดขาด!!"
โนอาร์สูดหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด อารมณ์ค้างอยู่กลางฟ้า ที่ถูกเจ้าหลานสาวตัวดีแกล้งจนแทบคลั่งตายคาพวงมาลัยรถ
"ทำไมขี้หวงจัง เรย์เลนจะทำแบบนี้กับใครก็ได้ ชิ"
"เรย์เลน!!!"